Tekst Kapitein Arjen de Boer
Foto Korporaal Jasper Verolme | Video: Sergeant-majoor Peter van Bastelaar
Mariniers trainen in Roemenië met de ‘brandweer’ van de NAVO
Stompen in de Roemeense zon, baggeren door de regen. Weer of geen weer, de mariniers van 11 Raiding Squadron moesten de afgelopen 2 weken aan de bak tijdens Noble Jump 2017. De internationale oefening was een belangrijke test voor de NAVO-flitsmacht.
Niet ver van het kasteel van de Roemeense veldheer Vlad de Spietser, die model stond voor Graaf Dracula, werden de ongeveer 200 zeesoldaten getest. Ze maken samen met zo'n 4000 militairen uit onder andere Groot-Brittannië, Spanje, Albanië en Roemenië deel uit van de ‘brandweer’ van de NAVO: de Very High Readiness Joint Taskforce (VJTF).
De VJTF is het snelst inzetbare deel van de reactiemacht van de NAVO en kan binnen enkele dagen naar een crisisgebied afreizen. Tijdens eerdere oefeningen was al getest hoe snel de mariniers hun spullen konden pakken en op de Vliegbasis Eindhoven op het vliegtuig stappen. Inclusief wapens en munitie.
Maar daar hield de eerdere oefening op. Noble Jump 2017 ging een stapje verder. Na de alarmering spoedden militairen verspreid over Europa zich naar hun kazernes. Logistieke troepen draaiden overuren om alle voertuigen en spullen klaar te maken voor transport naar Roemenië. Op het Cincu oefenterrein testten de mariniers diverse scenario’s met Amerikaanse helikopters en lichte infanterie-eenheden van Groot-Brittannië en Albanië.
De video hieronder geeft een impressie van een door hen geoefende air assault die plaatsvond in de groene heuvels van midden-Roemenië.
Misschien wel het ultieme gevoel van vrijheid: zitten op de rand van de laadklep, benen bungelend in de wind met een fenomenaal uitzicht over de groene heuvels van Roemenië. De loadmaster van deze Amerikaanse Chinook transporthelikopter maakt maximaal gebruik van zijn ereplek. De heli is net opgestegen om Nederlandse mariniers op te pikken tijdens de oefening Noble Jump 2017. Nu is het nog rustig in de kist en kan de loadmaster ongestoord rondkijken. Van de klep vallen, kan niet. Want aan zijn rug zit een stevige veiligheidslijn. Eigenlijk is dit een zoekplaatje, of beter gezegd, een instinker. Want het zwaarste wapen op deze Landrover van de mariniers is niet het .50 machinegeweer bovenop het voertuig, maar de niet-zichtbare Gill antitankraket achterin. De .50 is een machtig wapen om vuursteun te geven, maar niet geschikt om gepantserde tegenstanders uit te schakelen die het konvooi aanvallen. In dat geval moet de ‘LaRo’-bemanning snel schakelen, de Gill pakken, richten en vuren. De raket zoekt vervolgens zelf zijn weg naar het doel, dat wordt het fire and forget-principe genoemd. Waar zit de vijand? Misschien in de bosrand, of toch verderop achter die heuvel? Daarom kijken de mariniers van 11 Raiding Squadron goed om zich heen, wapen in de aanslag om bij een eventueel contact meteen vuur te kunnen uitbrengen. Het terrein zit vol kuilen en gaten, heuvels en moerassige grond. Wie tijdens de snelle opmars niet uitkijkt, scheurt zijn enkelbanden of valt met zijn neus in de modder. Ondertussen moet je letten op de collega’s links en rechts van je, veiligheid voor alles. Nu is de weg naar het inzetgebied nog droog en stoffig. De brede rupsbanden van deze Band-Vagn mortiervoertuigen (BV) zorgen voor flinke wolken stof, het fijne zand gaat overal tussen zitten. Maar 2 dagen later zouden hoosbuien deze wegen en oefenterrein omtoveren in modderbaden en zompige moerassen. Veel voertuigen kwamen vast te zitten op het oefenterrein bij Cincu. Maar niet deze BV’s, zij konden aan de slag om de collega’s los te trekken aangezien zij de enige waren die in de blubber nog grip en power hadden. Nee, dit is geen zinsbegoocheling, het is een flinke kudde schapen op een militair terrein tijdens een oefening. Terwijl de heli’s over de heuvels scheren, grazen deze bolletjes wol rustig verder onder het waakzame oog van de Roemeense herder en zijn honden. Het Cincu-oefenterrein, inclusief alle explosies en geratel, is het thuis van één of meer families en hun vee. In Nederland zou deze combinatie vanwege de veiligheidsregels ondenkbaar zijn. Tijdens een vuurgevecht kan het voorkomen dat je als sergeant moet schreeuwen naar je mannen om de bedoeling duidelijk te maken. In dit geval moeten de mariniers die verspreid over 10-tallen meters liggen, zich georganiseerd terugtrekken nadat er een gewonde is gevallen. Terwijl ze elkaar dekkingsvuur geven, proberen ze zo snel mogelijk uit het open veld, richting een geul te sprinten. Weg van het gevaar, zodat er tijd is om de gewonde buddy te verzorgen. Het duurt nog even voordat deze Britse militair van de Grenadier Guards en zijn quad aan boord mogen. Dan maar even hangen op het stuur en kijken hoe de collega’s verderop met vereende krachten een aanhanger in de Amerikaanse Chinook duwen. Hij wacht op gepaste afstand van de transporthelikopter zodat hij geen last heeft van de downwash, de wind die ontstaat wanneer de wieken draaien. Wanneer de piloot gas geeft om op te stijgen, krijgt de wind de kracht van een orkaan die een volwassen kerel met gemak omver blaast. Terwijl de helikopter onderweg is voor een medevac (medical evacuation), maken deze mariniers hun gewonde buddy gereed voor transport. Een militair verpleegkundige heeft eerst een tourniquet aangebracht om een zware bloeding te stoppen. Daarna zijn alle vitale functies zoals hartslag en ademhaling gecontroleerd. De combat life saver, de moderne naam voor een hospik, rolt de marinier behoedzaam op zijn zij, zodat de deken van aluminiumfolie onder de gewonde kan worden gelegd. Dit beschermt de patiënt tegen te grote temperatuurverschillen.
Nog meer zien? Kijk hieronder voor kekke plaatjes!
De trein naar Roemenië staat bijna klaar voor vertrek. Zodra alle wagons zijn beladen met voertuigen en containers begint de reis die 4,5 dag zal duren.
Hoe is het met de pupilreactie? Hoe slecht is deze gewonde er aan toe? De behandeling en evacuatie van gewonden kwamen tijdens de oefening meermalen aan bod.
