Tekst eersteluitenant Johanna van Waardenberg
Foto sergeant-majoor Gerben van Es

Nationaal Ereveld Loenen komt even tot leven

Zichtbaarheid geven aan wat verloren is gegaan door de oorlog.  Met dat idee bedacht producent Nathalie Toisuta de herdenking ‘Ereveld vol leven’ die op 2 mei plaatsvond op het Nationaal Ereveld in Loenen. Ruim 400 representanten stonden achter een grafsteen om gesneuvelde oorlogsslachtoffers op die manier weer een gezicht te geven. 

Enkel wat geroezemoes en het geluid van fluitende vogels klinken over het ereveld in Loenen. Langzaam, maar doelgericht wandelen bezoekers naar de graven toe. Sommigen op weg naar hun geliefden, anderen die speciaal op deze dag de overledenen een eerbetoon komen brengen.  “Ik ben hier om mijn vader te bezoeken die in 1944 is overleden ”, zegt de 80-jarige Corry Middelkoop. “Ieder jaar kom ik vanuit Amsterdam naar Loenen om een bloemetje te leggen. Maar vandaag is het toch echt bijzonder om al die mensen te zien.  Dit is zoveel meer indrukwekkender dan de nationale herdenking. Het besef dat sommigen zo jong waren, toen al oorlog kenden en hiervoor de prijs betaald hebben. Vreselijk!”

De vader van de omgekomen militair Timo Smeehuijzen bezocht samen met zijn gezin het Nationaal Ereveld Loenen.

Respect

Ook nabestaanden van gesneuvelden uit recentere Nederlandse militaire missies kwamen op de herdenking af. Zo ook Ruud Smeehuijzen. Hij is de vader van de Nederlandse militair Timo Smeehuijzen die in 2007 omkwam tijdens een missie in Afghanistan. “Ik heb respect voor de mensen die achter de stenen staan.  Sommigen hebben zelfs googled naar de persoon die ze vertegenwoordigen, zodat zij de bezoekers meer informatie kunnen geven. Dat maakt het geheel nog mooier. Zij vertellen het verhaal door. Prachtig om te zien.”  

Onder de 400 representanten waren 80 militairen die plaatsnamen achter een steen op Ereveld Loenen.

Gijsje

Els Breugel (65) en Gemma Rooij (73) zijn speciaal uit Ouderkerk aan den Amstel gekomen om de ceremonie bij te wonen. “Dit is een hele bijzondere ervaring”, zegt Rooij geëmotioneerd. “Door de mensen achter de stenen te zien, realiseer je pas echt goed hoe jong sommigen waren. Op één van de stenen stond de naam Gijsje. Het besef dat hij nooit Gijs is geworden, dat raakt ons enorm.”

Speciaal voor de familieleden van Timo Smeehuijzen brachten de aanwezige militairen de eregroet.

Zichtbaar

Dit is dan ook precies het effect dat Toisuta als bedenker wilde bereiken. “Een herdenking  die het leven zichtbaar maakt en waarbij iedere generatie het gevoel van herkenning ervaart ”, vertelt Toisuta. “Stenen vertellen slechts een deel van het verhaal.  Een gezicht dat overeenkomt met de leeftijd en het geslacht van diegene die er begraven is, maakt het veel echter. “En uit de reacties van de bezoekers begrijp ik dat dit goed gelukt is.” Uiteindelijk bezochten ruim 1.500 mensen het Nationaal Ereveld. “ Dat er zoveel mensen op af zouden komen, hadden we niet durven dromen”, zegt Toisuta trots.