Tekst kap Gian Santegoeds
Foto kpl-1 Hille Hillinga
Grebbeberg Masters 2014: generaal b.d. Peter van Uhm over de Stichting Hulphond Nederland
Toen de Stichting Hulphond Nederland oud-commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm vorig jaar vroeg om de eerste veteranenhond aan Patrick Kaslander te overhandigen, werd hij terstond ambassadeur. “Fantastisch wat hulphonden voor cliënten kunnen betekenen.”
We worden door generaal b.d. Peter van Uhm en zijn vrouw Inge allerhartelijkst ontvangen in hun Nijmeegse appartement. De oud-CDS stapt heel even uit zijn rol van aimabele gastheer wanneer een andere, kersverse bewoner van huize Van Uhm ons enthousiast probeert te begroeten. “Parbo sit”, klinkt het resoluut. Z’n toehoorder – een drie maanden oude labradorpup, kijkt z’n baasje beteuterd aan. “Gewoon negeren! Parbo moet leren dat hij maar één baasje heeft en dat ben ik”, vertelt hij op vriendelijke maar ook besliste toon aan zijn gasten. Van Uhm en zijn vrouw zijn sinds enkele weken gastgezin voor een hulphond in opleiding. Een jaar lang zal Parbo (vernoemd naar een Surinaams biertje, red.) zijn basisopleiding krijgen.“Het doel is om na dat jaar een rustige en sociale hond aan de stichting over te dragen”, vertelt Van Uhm. “Tijdens dit traject wordt bekeken voor welke toepassing (zie kader) de hond de meeste aanleg heeft.”
Pantoffel
Vrijblijvend is het opleidingstraject allerminst. Van Uhm: “De begeleiding is behoorlijk intensief. Het is zaak om eigen dogma’s over hoe je een hond zou moeten opvoeden zo snel mogelijk los te laten. In praktijk betekent het dat je continu bezig bent met goed gedrag te belonen en ongewenst gedrag te negeren. Een pantoffel uit z’n bek trekken? Dat is uit den boze want straks moet hij dat schoeisel juist bij de patiënt afleveren,” doceert Van Uhm. Ook dient hij de commando’s van de stichting één-op-één over te nemen en dat levert soms ietwat ongemakkelijke situaties op. “Het commando voor plasje plegen is ‘pipi doen’. Je kunt je wel voorstellen dat omstanders raar opkijken wanneer ze dit de eerste keer horen.” Maar vooralsnog oogst Van Uhm vooral bijval overal waar hij met Parbo komt.
Nakende nachtmerrie
Om Parbo zo snel mogelijk te socialiseren gaat de pup zo vaak mogelijk met z’n baasje mee “Wanneer ik nu gevraagd word om een lezing te geven, antwoord ik ‘prima, maar ik neem wel mijn hond mee’”. Een opgave vindt de oud-CDS het allerminst. “Man, dit is genieten. En we weten waar we het voor doen. Het is ongelofelijk wat een hulphond voor zijn patiënt kan betekenen. De succesverhalen zijn legio.” Exemplarisch zijn de ervaringen van de in een rolstoel gezeten Dési Brokken en PTSS’er Patrick Kaslander. Eerstgenoemde kwam weer aan haar rol als gezinsmoeder toe omdat hond Sherpa haar helpt bij huishoudelijke activiteiten. Kaslander, oud-compagniesgenoot van Van Uhms gesneuvelde zoon Dennis, durft met hulp van zijn hond de deur weer uit. Befaamd is de anekdote van de hulphond die slapend in de woonkamer een nakende nachtmerrie van zijn baasje ‘voorvoelt’ en naar boven rent om hem te wekken. “Hoe dit kan? Zeg jij het maar. Waarschijnlijk heeft hij toch iets van gewoel gehoord maar het blijft bijzonder.”
Slikken
Peter van Uhm roemt het commitment van de Stichting Hulphond medewerkers in Herpen. “Ze weten zo ontzettend veel over honden en zijn er zó mee begaan! Soms denk ik wel eens dat ze meer om honden geven dan om mensen” (glimlacht).
Dat de wegen van Parbo en het echtpaar Van Uhm zich na een jaar scheiden, accepteert hij als een logisch gevolg. “Maar het zal wel even slikken zijn”, geeft hij toe. “Je bouwt toch een band op met zo’n beest.” (..) “Ik spiegel me echter graag aan de uitspraak van twee tienerjongens uit een gastgezin dat zijn hond aan de stichting overdroeg. ‘Wel je best doen op school he’, zeiden ze. En zo is het.”
Grebbeberg Masters
Nog niet zo lang geleden diende Peter van Uhm de strijdkrachten en daarvoor de landmacht als leider, nu dient hij de Stichting Hulphond Nederland als ambassadeur. Een metamorfose die hem bijzonder goed af gaat getuige zijn passievolle betoog over de stichting en de steile leercurve van pupil Parbo. As we speak spant hij zich in om het Ministerie van Defensie samen met het Veteraneninstituut bij het werk van de Stichting Hulphond te betrekken. “De besprekingen zijn gaande.”
Logisch dat Van Uhm er van overtuigd is dat elke aan de Stichting Hulphond gespendeerde euro goed besteed is. “Afgezien van de ADL-hond die deels verzekerd kan worden, moeten alle gemaakte kosten met giften en donaties afgedekt worden. Dan praat je al gauw over 2.5 miljoen euro op jaarbasis. Dus deelnemers aan de Grebbeberg Master: wees gul in uw donaties.” En voor de niet-defensiemedewerkers die de Stichting Hulphond een warmt hart toedragen, heeft hij ook een belangrijke boodschap : “voor minimaal 3 euro per jaar is het al mogelijk om donateur te worden.”
