Gedreven Burundezen

Nederlandse militairen trainen bataljon voor inzet Somalië

Vier Nederlandse militairen hebben dit voorjaar samen met internationale partners een Burundees bataljon getraind. In Mudubugu leidden ze de eenheid op om de veiligheidsdiensten in Somalië te steunen. Het bataljon neemt dit jaar deel aan de missie AMISOM, de vredesmacht van de Afrikaanse Unie. Vijf Burundezen vertellen over hun drijfveren om te dienen.

Korporaal-1 Nduwayo Lin (38), militaire politie

“Discipline spreekt me erg aan. Toch is dat niet de reden dat ik bij de militaire politie zit. Ik ben simpelweg aangewezen. Zelf had ik niets over mijn plaatsing te zeggen. Ik heb alleen nog maar in Burundi gewerkt. Doordat we een goede training achter de rug hebben, ga ik echter met het volste vertrouwen naar Somalië. Ik ben sterk, waardoor ik militair kan zijn. Mijn kracht zal ik nodig hebben. We bezitten namelijk te weinig voertuigen en moeten lange afstanden vaak te voet afleggen.

Mijn ouders zijn blij met de wetenschap dat een van hun kinderen de Afrikaanse zonen en dochters gaat helpen. Zelf vind ik het ook prachtig om in het buitenland een goed beeld neer te zetten van het Burundese leger.

De training heeft veel toegevoegde waarde. Wij zijn bijvoorbeeld niet gewend aan geïmproviseerde explosieven in bomen of onder bruggen. Met hulp van de instructeurs kunnen we dat probleem straks tackelen. Ik ben Nederland zeer dankbaar. De trainers zijn gemotiveerd en laten zien dat ze van ons houden. We werken als broers samen.”

Korporaal Shimirimana Jean Berchimas (30), gewondenverzorger

“Ik woon in Ruyigi, in het oosten van Burundi. Somalië is voor mij niet nieuw, want ik ben eerder uitgezonden. Ik heb gevechten meegemaakt en gewonden verzorgd. In Somalië heb ik met Oegandezen, Kenianen en Ethiopiërs gewerkt. Nuttig, want van iedereen steek je iets op.

We zullen heel hard moeten werken om de bevolking van Somalië weer in vrede te laten leven. Vechten voor mijn land vind ik prachtig. Het doet me goed om mijn gewonde kameraden te kunnen helpen.

Mede dankzij de verschillende trainingen die ik heb doorlopen, wil ik richting ‘inlichtingen’. Voor wat betreft de recente opleiding, heb ik het meeste aan de nieuwe drills die wij als gewondenverzorgers kregen aangeleerd. Hoe stop ik een slagaderlijke bloeding, hoe vraag ik een medische evacuatie per helikopter aan? Dat soort zaken ga ik zeker in het veld gebruiken.”

Korporaal-1 Maniramba Vianney (33), scherpschutter

“Iedere Burundees moet, waar hij of zij ook gaat, het volkslied van Burundi onthouden. Patriottisme is prachtig. Ik ben soldaat geworden om mijn geliefde land te dienen. Het is heerlijk om iets te kunnen betekenen voor mijn Burundese landgenoten. Ik vertel veel mensen hoe mooi mijn werk is. Zo probeer ik ze aan te moedigen om zelf ook bij het leger te gaan.

Het mooiste aan het militaire leven is dat je het kunt vergelijken met een vereniging. We hebben een fantastische teamspirit. Dat maakt mij gelukkig.

De training die we van de Nederlanders hebben gehad, is bijzonder nuttig. Zo heb ik geleerd om iemand op lange afstand met 1 schot uit te schakelen. Nu ik dat kan, heb ik het gevoel dat ik een echte militair ben. En dankzij goede adviezen kan ik snel het onderscheid maken tussen vijanden en burgers.”

Korporaal Rugandiye Emmanuel (30), infanterist

“Ik wil meteen benadrukken dat ik van mijn land houd. In 2001 ben ik in dienst gegaan van het Burundese leger en ik ben erop gebrand om naar Somalië te vertrekken. Waarom ik sta te springen om te worden uitgezonden? Omdat ik mijn Afrikaanse broeders kan helpen. Dat ik mijn steentje mag bijdragen vind ik prachtig. Mijn ouders, broers en zussen in Bururi (in het zuiden van Burundi, red.) zijn blij dat ik tegen Al-Shabaab ga vechten. Als een militair wordt uitgezonden, brengt dat voor de hele familie blijdschap omdat een echtgenoot, broer of oom zijn land dient. Daarnaast speelt het ook een rol dat ik daardoor meer geld in het laatje breng. Dat heb ik in het verleden gedaan en zal ik altijd blijven doen.”

Sergeant Ndagijimana Annociate (30), militaire politie

“De training is goed en ik voel me op mijn gemak. Een belangrijk onderdeel van de opleiding is het checken van vrouwen en kinderen. Ook weet ik nu hoe ik me moet gedragen in een omgeving waar de vijand zich ophoudt.

De discipline in het leger spreekt me erg aan. Wat ik eveneens prettig vind, is dat mannen en vrouwen op dezelfde manier worden behandeld. We zijn gelijk aan elkaar. Wel heb ik samen met vrouwen een andere slaapplek. Sterker nog; wij leven in een huis terwijl de mannen in tenten slapen. We hebben de mogelijkheid om ons eigen eten te koken, wat voornamelijk bestaat uit rijst en bonen.

Ik woon in Bujumbura met mijn echtgenoot en vier kinderen. Mijn man zit bij de politie en kan zich vrij goed in mijn positie verplaatsen. Gelukkig zijn mijn kinderen al wat ouder. Ze vinden het prima dat ik naar Somalië ga. Ik weet nog niet precies wanneer we vertrekken maar in de tussentijd zal ik blijven trainen om zo goed mogelijk voorbereid te beginnen aan mijn missie.”