‘Belangrijk om te weten waar geliefden verblijven’

Kinderdag Doorman geeft ook inkijk aan de kleinsten

Een rondleiding over het grootste schip van de Koninklijke Marine is op zich al bijzonder, maar als het de werk- en woonplek van je vader of moeder is, krijgt zo’n bezoekje een hele bijzondere lading. In aanloop naar het vertrek voor deelname aan de Standing NATO Maritime Group 1 verwelkomt Zr.Ms. Karel Doorman 80 kinderen van haar bemanningsleden. 

Door een speurtocht over de dekken en door de belangrijkste ruimtes aan boord, weten de kleintjes nu waar hun ouders zoveel tijd doorbrengen als ze niet thuis zijn. Ze leren dat het schip kanons heeft als bewapening, een snelheid van 18 knopen kan halen en zo groot is als 2 voetbalvelden achter elkaar. Maar wat pas écht tot de verbeelding spreekt, is als commandant kapitein ter zee Elzo Jansen vertelt dat de ‘garage’ van het schip ruimte genoeg heeft voor een springkussen. Ook als hij in zijn welkomstspeech de woorden ‘patat, kipnuggets en ijsje’ laat vallen, klinkt luid gejuich door de longroom. 

Omwaaien

“Als mijn kind nu maar niet denkt dat dat elke dag het menu is als ik aan het werk ben,” grapt chef der equipage adjudant ODND Atze de Boer, wiens zoon Kyan (8) als eerste naar het helikopterdek wil. Daar spuit hij met de brandslang een dikke waterstraal tegen een boei. Vader De Boer helpt hem de zware slang vast te houden. “Vandaag is voor ons heel belangrijk”, vertelt zijn echtgenote wanneer ze naar haar gezin knikt. “Kyan vroeg zich bij de laatste voorjaarsstorm af of het schip van papa niet zou omwaaien. Toen we kwamen aanlopen en het schip zagen, begreep hij gelijk dat dat niet zomaar ging. “Het is HEEL groot”, benadrukt Kyan zelf. “Er staat weer een lange reis op de planning”, vertelt opperschipper De Boer. “Door de huidige, onzekere situatie weten we niet of er halverwege nog zomerverlof mogelijk is. Vandaag krijgt Kyan eindelijk beeld bij waar ik dan al die tijd ben.”

Trots

Dat laatste geeft ook Aisha (19) rust. “Het klinkt misschien raar, maar nu ik dit allemaal zie, weet ik dat mijn pa veilig is”, vertelt ze op de brug. “Ik vind het grappig dat hij iedereen kent, iedereen hem kent en hij blind de weg door alle smalle gangen weet.” Vader Wouter Degen, kapitein-luitenant ter zee (LD) en Hoofd Logistieke Dienst, loodst trots zijn 3 dochters het schip door. Hij vertelt over hoe het andere schepen kan voorzien van duizenden liters diesel, over de helikopters op het achterdek en het indrukwekkende boordkanon. Mila (18) en Minoa (8) zijn het meest benieuwd naar zijn slaaphut. Daar concludeert Mila: “Ik vind het gaaf, maar denk toch niet dat varen iets voor mij zou zijn.”

Belangrijk en leuk

Het is de tweede keer dat de Kinderdag op deze manier wordt georganiseerd. “Speciaal voor kinderen onder de 12 jaar, omdat zij niet mogen meevaren op onze jaarlijkse, varende familiedag”, vertelt organisator adjudant LDV Gerard Laurenssen, Chef Logistieke Dienst van Zr.Ms. Karel Doorman. “Oudere kinderen, neefjes en nichtjes zijn overigens ook welkom. Het is voor alle familieleden belangrijk om te weten waar hun geliefden verblijven als ze langere tijd op missie zijn.” Belangrijk; maar natuurlijk ook hartstikke leuk voor de bemanningsleden zelf én voor de organisatie. “Als ik naar alle blije en bezwete kindergezichten kijk, weet ik zeker dat we het volgend jaar opnieuw organiseren.” 

Beplakt gezicht

Aan een hospitaalbed in de Role-3 is de letter ‘N’ vastgemaakt. Het is de een-na-laatste letter van de speurtocht. De uitkomst ‘Alle Hens’, kunnen veel kinderen hier al raden en zo komt de tocht bijna tot een einde. De ziekenzaal is het domein van sergeant-majoor LDGD Tamara van Donselaar. “Voor wie iedereen bang is, terwijl ze juist iedereen beter wil maken”, grapt sergeant-majoor TD Danny de Jaeger. Ook vandaag doet ze haar uiterste best om vele knuffels van pleisters te voorzien, zodat iedereen straks weer gezond van boord stapt.

Ondertussen beantwoordt ze veel vragen van kinderen. “De meesten willen weten wat ik doe en wat er allemaal nog meer is, zoals operatiekamers, tandartspraktijken, laboratoria.” De kinderen van De Jaeger hebben hun focus van de knuffels naar hun vader verlegd, wiens gezicht nu onder de pleisters zit. Hij liet het maar toe. “Het liefst zou ik ze ‘mijn’ machinekamer willen laten zien, maar blijkbaar zijn dit én het springkussen de hoogtepunten van vandaag.”