Juist in het Caribisch Gebied komt de uitvoering van de 3 hoofdtaken van Defensie duidelijk naar voren. Dat zag ik afgelopen week tijdens mijn werkbezoek aan de West eens te meer. Dag in, dag uit zet een relatief klein team zich in voor de bescherming van het grondgebied, de handhaving van de (inter)nationale rechtsorde en het verlenen van hulp na rampen.
Handhaving van de nationale en internationale rechtsorde is in het Caribisch Gebied aan de orde van de dag. Naast onze continue strijd tegen de illegale drugshandel over zee, verlenen de eenheden in het Caribisch Gebied met grote regelmaat militaire bijstand aan de civiele autoriteiten. Van het zoeken naar wapens, het beveiligen van objecten tot het zoeken naar vermiste personen.
Ook voor hulpverlening na rampen staat Defensie in het Caribisch Gebied altijd paraat. Vorige maand nog hielp een navy-marine corps team, aangevuld met genisten van de landmacht en leden van de Arubaanse militie, het getroffen eiland Dominica. Enorme modderstromen, veroorzaakt door extreem zware regenval, hadden de infrastructuur op het kleine eiland dusdanig verwoest, dat delen van het eiland van de buitenwereld waren afgesloten. Door onze inzet konden de eilandbewoners beginnen aan wederopbouw. Voor ons business as usual, voor de inwoners van Dominica van essentieel belang om het normale leven weer op te kunnen pakken. Evenals de bewoners van het eiland ben ik trots dat onze mensen het verschil hebben kunnen maken!
‘Er is zorg om economische vluchtelingen door de lage olieprijzen en vluchtelingen als gevolg van instabiliteit in de regio’
Last but not least: de bescherming van het territoriale grondgebied door onze permanente aanwezigheid. Afgelopen week was de zorg over toenemende migratie in het Caribisch Gebied regelmatig onderwerp van gesprek. Niet alleen zorg om een toename van economische vluchtelingen door de lage olieprijzen, maar ook angst voor grote stromen vluchtelingen als gevolg van instabiliteit in de regio. De uitspraak van de Venezolaanse president Maduro van 7 september dat hij 20.000 Syrische vluchtelingen wil opnemen in het land van ‘vrede, Christus en Bolivar’ deed deze zorg verder stijgen. Hoewel de vrees op dit moment misschien groter is dan het probleem zelf, blijft het een reëel scenario waarmee we rekening moeten houden.
Naast de continue invulling van de hoofdtaken, vielen mij de vorderingen op die zijn gemaakt binnen de Curaçaose en Arubaanse militie. De professionalisering die daar heeft plaatsvonden, maar ook de integratie met de politie, andere vrijwilligerskorpsen en onze eigen organisatie, zie ik als een verdienste van de militieleden zelf en natuurlijk van onze eigen instructeurs. De toegevoegde waarde van onze aanpak blijkt ook bij de sociale vormingstrajecten op beide eilanden. Het biedt kansarme jongeren toekomstperspectief en voorkomt dat ze afglijden in de criminaliteit. Als deze vormingstrajecten door financiële problematiek zouden eindigen, zijn we mijns inziens penny wise, pound foolish bezig. Want als deze jongeren werkelijk afglijden, zijn de kosten die daarmee zijn gemoeid, vele malen groter.
Dat het personeel in het Caribisch Gebied ‘levert’, mag duidelijk zijn. Dat dit niet altijd makkelijk gaat, werd mij duidelijk uit de gesprekken. Meer nog dan in Nederland heeft het Caribisch Gebied last van de ‘wet van de kleine aantallen’. Gebrek aan de juiste spullen en starre regelgeving hebben direct grote impact op de bedrijfsvoering. Zoals de verplichting om simpele verbruiksartikelen vanuit Nederland naar de West te verschepen, in plaats van ze lokaal te mogen aankopen. Juist ook door dit soort voorbeelden maak ik me er hard voor om de bedrijfsvoering te vereenvoudigen en zeggenschap zoveel mogelijk lokaal te beleggen. Zo blijft de focus op waar het echt om draait: de uitvoering van de hoofdtaken van Defensie.
