Karel Doorman op koers voor tweede inzet

Joint Support Ship steunt West-Afrika in strijd tegen ebola-epidemie

De Karel Doorman ondersteunt het gevecht tegen ebola al vanaf begin november. Het Joint Support Ship laadt momenteel voor de tweede keer hulpgoederen van de Europese Unie en het World Food Program. Tijdens de eerste run bracht het grootste schip van de marine 1.200 ton hulpgoederen naar Sierra Leone, Guinee en Liberia. Hoe de eerste bevoorradingsronde verliep? Enkele key players doen hun verhaal.

Commandant kapitein-ter-zee Peter van den Berg

“Wat er allemaal komt kijken bij deze humanitaire hulpoperatie?” herhaalt kapitein-ter-zee Van den Berg de vraag hardop. “Waar zal ik beginnen? Bijzonder aan deze missie is de samenwerking tussen de verschillende Nederlandse ministeries en andere partijen. De Karel Doorman heeft hierin een ondersteunende rol. Omdat het schip is aangeboden aan de Europese Unie (EU) zijn we afhankelijk van de aanlevering van goederen uit de EU. We doen dit als marine niet alleen. Ook de landmacht ondersteunt operatie Tricolette. Zonder hun militair verpleegkundigen is deze missie niet mogelijk.”

Leefbaarheid van het schip opvallend goed

“De zeewaardigheid van het Joint Support Ship is trouwens fantastisch. Hij is robuust in zijn vaart. Zwaarbeladen en met slecht weer ligt hij als een huis in het water. Toch zou ik graag een grotere hekschroef hebben om de zijdelingse beweging op te vangen. Nu heb ik bij flinke wind en sterke stroming iets meer moeite de Karel Doorman direct zó te manoeuvreren zoals ik dat wil. 

Ook de leefbaarheid van het schip is opvallend goed. Dit is pas de eerste keer dat we bij Afrika varen, terwijl we de klimaatbeheersing nog niet eens bij warm weer hebben getest. Gelukkig werkt de airco prima. Restpunten zijn er bij een splinternieuw platform altijd. Zo is er af en toe overlast van de rookgassen. Dat vind ik zorgelijk en daarom werken we hard om dat te verhelpen.”

Chef d'equipage – stafadjudant Christo Janse

“Als vertegenwoordiger van de equipage ben ik een soort intermediair, aldus chef d'equipage ‘schipper’ Janse. “Ik vertel de commandant wat er onder de bemanning leeft en andersom vertaal ik het beleid van het management naar beneden. In klare taal leg ik uit waarom iets gebeurt en waarom bepaalde beslissingen worden genomen. We zijn nu nog maar een paar weken op zee en het personeel is er aan gewend lang van huis te zijn. De sfeer is dan ook goed, maar natuurlijk zijn er altijd kleine dingetjes die voor irritatie zorgen. Ik probeer dan sussend op te treden.

Zo gaf de commandant op 24 november in Monrovia een interview. De Telegraaf haalde daar de nuances uit. De krant schreef dat de Karel Doorman terugging naar Nederland en het personeel 2 dagen naar huis mocht, terwijl Van den Berg dat in het vraaggesprek zo niet had gezegd. Toen vernamen de mensen aan boord dus via de media dat wij een aantal dagen in Vlissingen zouden liggen. Op dat moment ontstond er onrust en ik ving dat op. Ik liep meteen naar de commandant om hem te vertellen dat het artikel iets deed met zijn personeel. In no-time informeerde hij toen het hele schip om uit te leggen wat er precies gebeurd was.”

Bootsman – sergeant Remy Frantzen

“Eigenlijk is dit 1 grote proefperiode. De bemanning kan niet beter getraind worden dan op deze manier. Bepaalde systemen zijn zó gevoelig afgestemd dat ze bij het minste of geringste storing geven. Je moet dan bijvoorbeeld denken aan de munitieliften en de kraan. Toch hebben we het voor elkaar gekregen alles in West-Afrika af te leveren. Oefening baart kunst.

Omdat niet alle lading op de juiste plek stond, hebben we op zee nog wat veranderd aan de volgorde. Je ziet dan meteen het voordeel van de grootte van het schip. We waren zelfs in staat om zeecontainers te verrijden. Het bijzondere van deze klus is dat we totaal niet gereed waren voor deze missie. Maar dat we veel meer kunnen dan we zelf denken.