05

Dit artikel hoort bij: de Vliegende Hollander 12 | 2025

Van poeder tot product

3D-metaalprinter is een game changer

Laag voor laag groeit een nieuw onderdeel uit het niets. De metaalprinter zoemt onverstoorbaar, terwijl de laser een dunne laag poeder versmelt tot metaal. Het lijkt misschien futuristisch. Maar bij 981 Squadron Componentonderhoud van het Air Support Command is het inmiddels dagelijkse realiteit. En bovenal gecertificeerde luchtvaartrealiteit.

Scroll naar beneden voor de video
x
Leestijd: 4 minuten

Tekst: André Twigt | Foto’s: Lex van Lieshout

“Dit is exact wat het zo bijzonder maakt,” zegt Leo Voorhout, hoofd Productie Engineering. “3D-metaalprinten bestaat al langer, maar het toepassen in een luchtvaartomgeving betekent voldoen aan strenge luchtwaardigheidseisen. Dat certificeren is ons inmiddels gelukt. Daarmee hebben we een enorme stap gezet.”

Een operator brengt een opdracht op een beeldscherm in.
De printer kan nieuwe onderdelen en reparaties aan bestaande onderdelen printen.

‘Vrijwel elk onderdeel repareren of produceren’

Van eenvoudig naar complexe vormgeving

In de afgelopen jaren start het squadron met het maken van relatief eenvoudige metalen onderdelen. Intussen groeit de kennis en wordt de technologie verfijnder. “We maken de sprong van simpel naar complex,” vertelt Voorhout. “Als we die volledige kennislijn beheersen, kunnen we uiteindelijk vrijwel elk onderdeel repareren of produceren binnen de luchtvaartnormen.” Voor Defensie is dat een grote winst. Onderdelen die nauwelijks leverbaar zijn, niet meer worden gemaakt of extreem complexe vormen hebben, kunnen nu in Woensdrecht alsnog worden gerepareerd of geproduceerd. “In zulke gevallen is 3D-printen een uitkomst.”

Een hand met blauwe handschoen strijkt door een bak metaalpoeder.
Uit een bak metaalpoeder smelt de laser het model laagje voor laagje tot een solide component.

Laagje voor laagje

Wie denkt dat een 3D-metaalprinter lijkt op de hobbyprinter uit de elektronicabrochures, heeft het mis. De huidige machine, gebouwd door fabrikant EOS, werkt op basis van powder bed fusion. Het proces begint bij een digitaal ontwerp. “Daarvan maken we een bestand dat de printer begrijpt. Uit een bak met metaalpoeder, aluminium, staal of zelfs exotische legeringen smelt een laser het model laagje voor laagje tot een solide component.” De onderdelen kunnen variëren van millimeters klein tot 40 bij 40 centimeter, de maximale afmetingen van de huidige bouwplaat. “De komende jaren komt er een grotere en geavanceerdere printer bij, waardoor we meerdere tegelijk en ook grotere componenten kunnen produceren.

Leo Voorhout met in zijn hand een geprint onderdeel.
Voor Leo Voorhout is de metaalprinttechniek geen toekomstmuziek meer.

Van gereedschap tot F-16-klep

De eerste successen zijn er. Zo produceerde het 3D-team van Voorhout specialistisch gereedschap, kleppen voor onder meer de F-16 motor en steunen en beugels voor toepassing in de Chinook. Naast nieuwe onderdelen printen is het ook mogelijk om reparaties uit te voeren. Uiteraard gebeurt dat binnen het strakke kader van de luchtvaartregelgeving. “Vanwege het patentrecht mogen we officieel geen complete componenten namaken, maar bestaande onderdelen mogen we wel repareren. Als er bijvoorbeeld een scheur zit in een spant kunnen we een 3D-geprinte versterking plaatsen. Daarmee herstellen we de sterkte van het onderdeel op zogezegd luchtwaardige wijze.”

Een metalen reservoir, waarmee de printer wordt bijgevuld.
Inmiddels produceerde het 3D-team onder meer specialistisch gereedschap, kleppen voor de F-16 en steunen en beugels voor de Chinook.

‘Je zet dit niet even in een missiegebied neer’

Civiel-militaire samenwerking

Voorhout legt uit dat het dossier van elke print voor beoordeling naar het Commando Materieel en IT (COMMIT) en de Militaire Luchtvaart Autoriteit gaat. Hierin zijn materiaaldata, sterktes, procesinstellingen en testrapportages opgenomen. Pas na goedkeuring mag het onderdeel daadwerkelijk de lucht in.

Bij de 3D-metaalproductie voor Defensie werkt de luchtmacht intensief samen met civiele partner Aeronamic. “Zij gebruiken vergelijkbare technologie en voeren werkzaamheden uit voor de F-35. Door kennis te delen, versterken we elkaar.” Daarnaast is er intensieve interactie met het Defence Space Security Center van de luchtmacht, het NLR, TNO, de TU Delft en andere krijgsmachtdelen. De technologie kan in principe ook bij landmacht en marine worden ingezet, al vraagt metaal printen voorlopig nog om een gecontroleerde laboratoriumomgeving. “Je zet dit niet even in een missiegebied neer. Over een aantal jaar misschien, maar nu nog niet.”

Een klep van de motor.
Deze klep van een vliegtuigmotor is door de printer vervaardigd.

Voorrang

De vraag naar 3D-metaalprintcapaciteit groeit. Niet alleen binnen de luchtmacht, maar ook bij de andere operationele commando’s en NAVO-partners. “Ons eerste doel is uiteraard het ondersteunen van de Commandant Lucht- en Ruimtestrijdkrachten,” zegt Voorhout. “Maar we helpen ook collega’s van andere krijgsmachtdelen en NAVO-bondgenoten. We ondersteunen bijvoorbeeld al landen in Oost-Europa bij specifieke werkzaamheden aan hun F-16’s.” Wie er voorrang krijgt in drukke tijden? “Dat ligt boven mijn niveau,” zegt Voorhout met een glimlach. “Maar één ding staat vast: we helpen altijd waar nodig.”

Een medewerker houdt een vulslang beet.
Een lid van het printteam vult de printer.

Printen aan de toekomst

Wat begon als een innovatieve proefopstelling groeit nu uit tot een volwaardig productie- en reparatieproces Met nieuwe machines onderweg en steeds complexere toepassingen in ontwikkeling staat 981 Squadron aan de vooravond van een technologische sprong. “Als je eenmaal ziet wat deze technologie kan, dan is dit pas het begin”, Voorhout kijkt vooruit. “We zijn niet alleen onderdelen aan het printen. We zijn de toekomst van luchtvaartonderhoud samen met onze partners aan het vormgeven.”

Meer zien over de 3D-metaalprinter? Bekijk dan dit item van het Defensiejournaal van Annelies Rijnbeek en adjudant Steve Iseger.