Insiders aan het woord

“Voor mij was het een logische stap om militair te worden. Familieleden van mij werken bij de landmacht en als klein mannetje rende ik al in camo rond. Dat ik hier werk, voelt heel vertrouwd aan. Ik houd van dit bedrijf en van mijn werk. Ik geniet van de collegialiteit en van de band die je als militairen onderling hebt. Ik woon in Enschede en die stad ligt niet zo ver van Havelte af. Toch kies ik ervoor binnen te slapen. Juist dan bouw je een hechte band op met de collega’s. Voor een verkenner is dat belangrijk. Als ogen en oren van de brigade opereer je tot op wel 80 kilometer voor de eigen linies. In een gebied waarin je sterk op elkaar bent aangewezen, moet je op elkaar kunnen vertrouwen. Dat we sterk van elkaar afhankelijk zijn, merk je in hoe we met elkaar omgaan. Geen geschreeuw, geen gedoe, geen overbodige kadaverdiscipline. Iedereen weet wat er van hem wordt verwacht. Er is hier gewoon een goede werksfeer. Veel collega’s komen uit dezelfde streek, Groningen, Drenthe, Overijssel. Dat merk je aan de cultuur op de kazerne. Ben je leergierig en werk je hard, kun je hier ver komen. Op termijn zou ik graag wachtmeester willen worden en dat wordt hier ook erg aangemoedigd. Maar eerst wil ik me ontwikkelen als verkenner. Dat werk boeit me.

Het kazerneleven spreekt me best wel aan. Er zijn hier veel mogelijkheden om te sporten en cursussen te volgen, zoals duiken. En de legeringen zijn allemaal nieuw. We slapen met 4 man op 1 kamer. Door gebruik van tussenschotten heb je weinig last van elkaar en heb je voldoende privacy. Maar je hoort elkaar wel. TV kijken doen we sinds kort op grootformaat flatscreens. Ook allemaal nieuw. En we hebben een bar waar we ’s avonds een biertje doen. Soms gaan we uit in Zwolle, dat ligt hier niet ver vandaan. Al met al is het hier in Havelte best uit te houden.”

“Ik heb de VeVa gedaan met als richting grondoptreden. Het was logischer geweest als ik bij de infanterie of artillerie ingedeeld was. Als stuksbedienaar op een Panzerhouwitser bijvoorbeeld. Alleen waren die functies al vergeven. Dat ik bij 43 Geneeskundige Compagnie ben terechtgekomen, vind ik eigenlijk best wel fijn. Bij het grondoptreden doe je kennis en ervaring op van allerlei militaire zaken. Alleen heb je daaraan in de burgermaatschappij niet zoveel. In dit vakgebied doe je dat echter wel. Op termijn wil ik dan ook doorgroeien naar de functie van sergeant-verpleegkundige. Daarmee kun je eventueel buiten de landmacht terecht. Niet dat ik dat per se wil, want hier heb ik het prima naar mijn zin. Doorgroeien op termijn moet niet zo moeilijk zijn, want lang niet alle functies binnen onze eenheid zijn gevuld. Hier op de kazerne en binnen onze eenheid is de sfeer gemoedelijk. Veel collega’s hebben allemaal zo’n beetje dezelfde leeftijd. Dat schept een band. Vandaag ben ik bevorderd tot soldaat-1, wat inhoudt dat ik voor mijn functie volledig ben opgeleid. Dat houdt veel meer in dan alleen het besturen van een militaire ziekenauto. Ook moet ik eventueel assisteren bij het behandelen van een patiënt. Ik ben dan ook geschoold in het verrichten van levensreddende handelingen, zoals beademen en hartmassage. En een infuus prikken en medicijnen toedienen onder toezicht van de arts. In het algemeen moet ik de arts of een verpleegkundige kunnen assisteren. Zijn we niet aan het oefenen, dan heb ik de verantwoordelijkheid over alle medische elektronische apparatuur. Ik zorg ervoor dat alles wordt gekeurd en naar behoren functioneert. 4 uur per week moeten we sporten, dat hoort erbij als militair. Op zich is dat wel een luxe die lang niet iedere werkgever biedt. Overigens, als ik nog naar bier ruik, dan komt dat door mijn bevordering. Je nieuwe strepen worden namelijk royaal overgoten met de inhoud van een blikje of 2. Die lucht zit dan ook in je camouflagepak. Ach, 1 keer wassen en het is weer als nieuw.” 

“Ik ben vanuit Staf CLAS geplaatst bij de Stafstafcompagnie. 43 Gemechaniseerde Brigade is dus niet mijn moedereenheid, want die zit in Utrecht. Doordat ik in Havelte werk en ‘binnenslaper’ ben, voel ik me nauw verbonden met 43. Als controller adviseer je budgethouders over de geldstromen binnen de brigade. Daarnaast adviseer je eenheden en commandanten in hun financiële vraagstukken. Dat ik vanuit Utrecht in Havelte ben geplaatst, heeft alles te maken met de onafhankelijkheid die in mijn functie moet doorklinken. Vaak wordt de soep niet zo heet gegeten hoor. Veel beslissingen gaan in goed overleg, hoewel het voor kan komen dat wij ‘nee’ moeten verkopen als de financiële aanvraag niet voldoet aan de gestelde regelgeving. De behoeftestellers klagen er weleens over, maar daar kunnen wij niet zomaar van afwijken. Gelukkig staan doorgaans de neuzen in dezelfde richting. Ik woon in Breda, dat ligt hier 216 kilometer vandaan. Door deze afstand laat je het wel uit je hoofd om dagelijks heen en weer te reizen. Gelukkig is Havelte helemaal geen slechte plek. De natuur is hier hartstikke mooi en je kunt in de omgeving fijn hardlopen. In ons gebouw heerst een internationaal sfeertje,  doordat 43 Mechbrig onder een Duitse divisie valt. Wat me opviel toen ik hier een tijdje rondliep, is de mentaliteit. Mensen werken hard en willen dingen voor elkaar krijgen. Dat nuchtere karakter van de brigade bevalt me wel.”