Tekst KAP Jaap Wolting
Foto Nederlands Instituut voor Militaire Historie, KPL-1 Shane Winsser
Moedig, onderscheidend optreden
Koning Willem-Alexander kent 16 regimenten en korpsen van de Koninklijke Landmacht een vaandelopschrift toe omdat zij zich in de strijd in Afghanistan hebben onderscheiden. In deze rubriek brengt de redactie maandelijks een regiment of korps voor het voetlicht om achtergrond te geven over het hoe en waarom van zijn opschrift. Ditmaal: het Regiment Bevoorradings- & Transporttroepen.
Waarom nu precies ‘Zuid-Afghanistan 2006-2011’ op het vaandel?
In de periode 2002-2011 maakten militairen van het regiment deel uit van de International Security Assistance Force (ISAF), onder meer als onderdeel van de Nederlands-Australische Task Force Uruzgan. B&T speelde een belangrijke rol bij de logistieke opbouw van de Nederlandse militaire bijdrage in Zuid-Afghanistan in 2006, bij de instandhouding én bij de afbouw in 2011. B&T-personeel maakte in Afghanistan deel uit van logistieke detachementen in Kandahar, Kabul, Tarin Kowt en Deh Rawod.
Logistieke ondersteuning van levensbelang
Militairen van het regiment voerden niet alleen circa 75 grote bevoorradingskonvooien over grote afstand uit, maar ook meer dan 1.100 kleinere, operationele verplaatsingen voor logistieke ondersteuning te velde. Die combat logistic patrols gingen over slechte wegen, terwijl de klimatologische omstandigheden zwaar waren. Daarnaast beschikten de chauffeurs slechts over hun persoonlijk wapen en hadden ze in tegenstelling tot bijvoorbeeld de infanterie geen .50 of MAG tot hun beschikking. De psychologische druk was groot en vroeg bij elke verplaatsing om moed en doorzettingsvermogen. Doordat de chauffeurs bij gevaar niet zelf konden manoeuvreren of actie ondernemen, waren zij afhankelijk van de force protection. De logistieke ondersteuning was van levensbelang voor manoeuvre, gevechtssteun en logistieke eenheden.
B&T-personeel speelde een belangrijke rol bij zowel de logistieke opbouw, de instandhouding als de afbouw van de Nederlandse militaire bijdrage in Zuid-Afghanistan.
Belang vaandel en standaard
Het vaandel is de ‘vlag’ van een eenheid, geschonken door de koning. Erop staat de gestileerde eerste letter of het monogram van de naam van die vorst. Als de vlag is bevestigd aan een lange stok, heet het een vaandel. Eenheden te paard kregen een kleinere vlag met een korte stok: de standaard. Opschriften op vaandels worden altijd door de vorst toegekend, zoals nu gebeurt met Afghanistan. Vroeger namen de troepen de vaandels mee als ze ten strijde trokken. Tegenwoordig staan ze symbool voor saamhorigheid, en trouw van de eenheid aan de vorst.
Bijdragen aan de strijd
Hieronder enkele illustraties van bijdragen aan de strijd (iedere actie van militaire aard tegen […] vijanden) die tot een opschrift voor het regiment leidden. De redactie heeft hiervoor uit (gevechts)verslagen en rapportages geput. Onderstaande zijn slechts voorbeelden en vertellen niet het complete verhaal. De rangen die zijn gebruikt in dit artikel, zijn diegenen die de militairen hadden toen ze op uitzending waren.
Sergeant der eerste klasse Ruud, Battle Group 3
[…] “Op anderhalf peloton na was de complete Battle Group betrokken in de strijd. Samen met sergeant-majoor Jos Leunissen bemande ik een mortierstuk. Tijdens de schaarse vuurpauzes zorgde ik voor de aanvoer van nieuwe munitie en brandstof. De voorraad raakte snel op. Voor de handvuurwapens en de mitrailleurs was de voorraad nog maar 25%. De inhoud van onze brandstofcontainer, die op de Brown Compound stond, was nog maar 10%. […] Ik deed een melding aan de G4 van de TFU en verzocht dringend om een noodbevoorradingsslag. Zij zorgde ervoor dat we vanuit de lucht door Chinooks werden bevoorraad. De locatie voor de landing site lag echter net buiten de White Compound. Een zeer kritische locatie, midden in de vallei waarin de Taliban posities had en volledig zicht- en dus schootsveld op de landing. De noodsituatie dwong ons deze locatie te gebruiken. Apache-gevechtshelikopters van onze luchtmacht zorgden gelukkig voor de beveiliging tijdens de landing en losoperatie. […] Ik ben direct begonnen met de distributie naar de subeenheden en de opslag van de overige voorraden.”
Die combat logistic patrols gingen over slechte wegen, terwijl de klimatologische omstandigheden zwaar waren.
Kapitein André, Logistiek Support Detachment 5
[…] “Soldaat-1 Rico en korporaal-1 Dennis van het Regiment B&T waren betrokken bij een beschieting met RPG’s tijdens operatie Snake Pit. Beiden waren ingezet om de genie te bevoorraden vanaf patrol base Volendam. Er was veldversterkingsmateriaal nodig om een geïmproviseerde naderingsroute in een door de vijand beheerst terreindeel te maken. Na afloop van de beschieting met die RPG’s fungeerde Dennis ook nog als boordschutter op de genietank. Door zijn vorige functie bij de Pantserluchtdoelartillerie was hij bekend met het werken op een Leopard-1 (genie)tank.”
Luitenant-kolonel Swillens, commandant Battle Group 8
[…] “Op enig moment werd in Chora een container verkeerd op een Scania Wissellaadsysteem getrokken en hadden we er maar 5. Ergo, een verlies van 20% capaciteit. Wat was ik toen blij dat mijn hoofd S4, majoor Frank, crossloading had toegepast en bijvoorbeeld niet alleen munitie of veldversterkingsmateriaal in die ene container had gestopt. Tweede wat me te binnen schiet is voortzettingsvermogen. Nu was na een week de ‘oefening’ niet voorbij maar kwam er een fase van consolideren en uitbouwen, waaronder het bouwen van patrol base Mashal: zonder aanvoer/logistiek geen nieuwe basis. En aanvoer betekent eigenlijk ook gewoon operaties immers konvooibeveiliging, ergo eigenlijk logistiek als supported effort. Derde punt is het belang van goede logistiek adviseurs: Frank was mee in de Forward Command Post en van tevoren is daar best wel discussie over geweest. Achteraf was het de enige juiste keuze.”
B&T-chauffeurs waren in Afghanistan bij gevaar afhankelijk van de force protection en hadden niet de beschikking over zware wapens.
Korporaal der eerste klasse Danny, Logistiek Support Detachment 9, konvooi-operatie Taki Ghar
[…] We reden weer verder naar de locatie van de Rest Overnight. Vanuit Kamp Holland werd er extra beveiliging ingevlogen. De volgende dag moesten we ’s ochtend gaan oprijden. Christiaan en Ivo gingen als eerste. Ik liep langs de trekkeropleggercombinatie (tropco, red.) van Sven en mij. De vrachtwagen van Christiaan en Ivo reed op een IED. […] Ik rende om om mijn helm en wapen te pakken. Sven rende naar de tropco van de collega’s en klom erop. Zelf ging ik over de oplegger naar ze toe en ving Ivo op, die last had van zijn rug. Op dat moment kwam de genie aanlopen, die een secundaire IED opmerkte.”
Een van de vele konvooien, dwars door Afghanistan van Tarin Kowt naar Kandahar.
Onderscheidingen
Tientallen B&T-militairen hebben gevechtsinsignes ontvangen voor hun acties. Daarnaast dragen meerdere regimentsleden Amerikaanse onderscheidingen, toegekend op basis van inzetten in Afghanistan. Zo kregen 15 B&T-ers de Combat Action Badge vanwege hun aandeel bij een gevaarlijke logistieke operatie in Helmand. Eén regimentslid ontving voor zijn loffelijke operationele optreden een Ereteken van Verdienste in Brons en een Sculptuur Operationeel Optreden. Meerdere regimentsleden raakten gewond, waarvan er 9 het Draaginsigne Gewonden ontvingen.
B&T-personeel voerde naast circa 75 grote bevoorradingskonvooien over grote afstand ook meer dan 1.100 kleinere, operationele verplaatsingen voor logistieke ondersteuning te velde uit.
Historie Regiment Bevoorradings- & Transporttroepen
De oprichting van het Regiment B&T op 20 oktober 2000 vormde de formele bevestiging van de integratie van bevoorrading en transport, lees de verbinding tussen de 2 dienstvakken van de Intendance en van de Aan- en Afvoertroepen binnen de landmacht. Een integratie waarvoor al in de jaren 70 de basis werd gelegd. Beide stamregimenten speelden na de Tweede Wereldoorlog een essentiële rol in de logistieke functie ‘bevoorrading en transport’. Het opschrift op het vaandel van het regiment is ‘Java en Sumatra 1946-1949’, de eilanden waar AAT‘ers in de genoemde periode onder gevaarlijke omstandigheden hun vervoerstaken hebben vervuld.
