Dit artikel hoort bij: Landmacht 05
Tekst Jopke Rozenberg-van Lisdonk
Foto René Verleg
Deze tactische cameratas in camoprint past mooi bij het GVT. Stevige ritsen en dikke voering beschermen de camera’s en toebehoren. Gevuld weegt de tas 18 kilo. Helm, handschoenen, regenbroek en extra sokken gaan in extra tasjes ook mee. Gaat de fotograaf het veld in, stopt hij zijn cameratas in een grote trekkingrugzak, waarin hij ook voeding, extra kleding en een slaapzak mee kan nemen. Hij draagt dan zo’n 40 tot 45 kilo met zich mee.
De favoriete fotoset van Hille: “Ik word er gewoon warm van als ik ernaar kijk.” Links de Canon 1DX met 50mm/1.2 lens, daarnaast de Canon 1DX Mark II met 85mm/1.2 lens. Met de eerste kun je goed foto’s van dichtbij maken, de andere is geschikter als je verder weg staat. Veel fotografen dragen 2 camera’s met verschillende lenzen bij zich, zodat ze snel kunnen wisselen. Een lenswissel tijdens een klus doen is vaak tijdrovend en omslachtig. Hillinga: “Het diafragma staat bij mij bijna standaard op 1.2. Ik creëer dan mysterieuze, bijna filmische beelden.”
Deze lichtsterke telelens is een van z’n lievelingslenzen. Paratroopers die op een kilometer hoogte uit een vliegtuig springen kan hij er bijvoorbeeld goed mee in beeld brengen. Maakt hij een foto van de landing een stuk verderop, dan lijkt het net of hij er naast staat. Dit broodje speciaal van 60 centimeter lang en een kleine 4 kilo past alleen niet in zijn cameratas. Hij draagt de camera met deze lens dan ook altijd los bij zich.
In het holst van de nacht een militaire operatie in beeld brengen? Met deze lens is dat geen probleem. Met slechts wat (rest)licht van bijvoorbeeld sterren fotografeer je met succes in het pikkedonker. De camera heeft zelfs dan nog een flink bereik. Sterren en bergen op de achtergrond breng je ook dan moeiteloos in beeld. Alle foto’s worden wel afgedrukt in de kenmerkende ‘50 shades of green’. De lens monteer je tussen de camerabody en ‘echte’ lens.
Op de battery accupack kun je 2 externe flitsers aansluiten. Fijn als je meer licht nodig hebt vanuit verschillende hoeken. Bij intensief gebruik gaat de set 2 dagen mee en opnieuw opladen kost een uur. Al is dat onderweg geen optie, een mobiele batterijoplader is te groot en zwaar om mee te zeulen. Een andere optie voor extra licht is de kleine handzame reportageflitser op batterijen.
Deze Wireless File Transmitter (WFT) plug je in op je digitale camera, waarna je met de Canon-app foto’s kunt doorsturen naar smartphone, tablet of laptop. Ideaal met een krappe deadline. Via de redactie of communicatieadviseur staan de foto’s binnen no time in de defensiebladen, op de website of op Twitter.
Sergeant Hille Hillinga
Defensiefotograaf
Defensie Ondersteuningscommando, Mediacentrum Defensie
“In de tropen, boven de poolcirkel, in het hooggebergte; ik maak foto’s onder de meest bijzondere omstandigheden. Voor een fotograaf is Defensie het walhalla. Hangend aan een sling uit een heli om voorbijvliegende F-16’s te fotograferen. Of mariniers in de jungle van Belize. Ik probeer zoveel mogelijk ín de actie te zitten. Dan krijg je de mooiste platen. Daarom tracht ik altijd op te gaan in de eenheid waarbij ik te gast ben. Praten, ervaringen uitwisselen. Zodra ik niet meer opval, kan ik de mooiste foto’s van mijn collega’s maken.
Deze baan vereist een goede conditie. Op een bergtraining ren ik voor de troepen uit om ze ook van voren te fotograferen. Continu loop ik dan heen en weer. Na 2 uur roepen ‘jongens, ik ben er weer vandoor’, zit er bij zo’n training niet in. Vanwege de veiligheid mag ik niet alleen de berg af en er is niemand die met me mee omdraait. Die mars van 5 of 10 kilometer moet ik dus ook uitlopen. Je gaat kapot als je dan niet fit bent. Gelukkig ben ik het enigszins gewend. Tot 7 jaar geleden was ik infanterist bij 'luchtmobiel', dus dat marsen zit er nog wel in.
In onveilige gebieden kom ik ook. Met de troepen mee op patrouille in Afghanistan of Mali. Dan draag ik net als de rest een lang en een kort wapen. Op de eerste plaats ben ik fotograaf en word ik beschermd door de eenheid. Maar als we in een vuurgevecht belanden, moet ik ook mezelf kunnen verdedigen. Die spanning en dat avontuur werken verslavend. Andere opdrachten worden dan al snel saai. Maar ceremonies, medaille-uitreikingen en portretten in Nederland horen er ook bij. Wat Defensie ook doet, we zijn er altijd bij.”
