Hand in hand met de Afghanen

Adviseurs: ogen en oren van Resolute Support

Niets wordt aan het toeval overgelaten tijdens een werkbezoek van G4-adviseur majoor Michael in Mazar-e-Sharif. Het is namelijk behoorlijk onrustig in Noord-Afghanistan. Onlangs raasden twee raketten over Camp Pamir bij Kunduz toen Michael in gesprek was met een Afghaanse counterpart. De majoor van 17 Pantserinfanteriebataljon keerde diezelfde middag nog terug naar NAVO-kamp Marmal in een Duitse CH-53-transporthelikopter. Hij blikt nuchter terug: “Ik wist dat ik niet naar een pretpark ging.”  

Michael geeft logistiek advies aan de Afghaanse veiligheidsdiensten in de omgeving van Mazar-e-Sharif. Meerdere malen per week verlaat hij kamp Marmal om werkbezoeken af te leggen aan hogere Afghaanse officieren voor de missie Resolute Support. Zijn opdracht: de Afghaanse politie adviseren en assisteren, zodat ze op eigen benen kunnen staan. “Wij zijn de ogen en oren van deze missie. Weinig mensen komen in het voorterrein”, omschrijft hij zijn cruciale rol. 

Adviseurs als Michael kunnen hun werk niet doen zonder Guardian Angels. Check de video! 

Video tijdelijk niet beschikbaar i.v.m. privacyoverwegingen.

Onafscheidelijk

Op deze ochtend vertrekt Michael onder begeleiding van een Hongaars Force Protection-peloton met Nederlandse ambulance. Bij het verzamelpunt roken de Hongaren ontspannen een sigaret en maken wat grappen. Maar zodra iedereen binnen is voor de veiligheidsbriefing, gaan de blikken op ernstig. Een Hongaarse sergeant somt de voertuigen op, de route, de tijden en de drills. Zodra Michael en zijn persoonlijke beveiliger - zijn Guardian Angel - hun naam horen, steken ze hun arm in de lucht en knikken kort naar elkaar. Zij vormen een onafscheidelijk duo. 

Djellaba

Na de briefing is het wapens laden en instijgen. Enkele MaxxPro's, M-ATV’s en een Egul wachten in de brandende zon. Het is rond de 35 graden. “Lekker koel”, volgens Michael, die eerder temperaturen van 50 graden moest trotseren. Onderweg naar Camp Pamir, een paar kilometer verderop, lijkt Mazar-e-Sharif nog stoffiger door de kleine, zanderige ramen van de MaxxPro. Het is nog rustig op straat. Een in een witte djellaba gestoken chauffeur van een roestige tuktuk passeert het konvooi. Twee vrouwen in donkerblauwe boerka's wachten geduldig langs de kant van de weg, terwijl het konvooi onverstoorbaar doorrijdt. 

Safe haven

Vanuit de safe haven op Camp Pamir gaan de adviseurs elk een kant op. Ieder met een eigen tolk. Michael heeft een afspraak met een kolonel van de politie, Commandant Support Kandak 707 Zone. Zijn Guardian Angel beent met grote passen voorop naar zijn kantoor. “Goodmorning Michael, how are you?”, ontvangt de kolonel hem hartelijk. Hij neemt plaats achter een statig bureau. “Eigenlijk zou Michael hier moeten zitten, want ik ben zíjn student”, grapt de kolonel. 

Oorlog

De majoor adviseert en assisteert de kolonel bij logistieke zaken, zoals het runnen van een opslagruimte en het verplaatsen van munitie. “De munitievoorraad moet over meerdere plekken in het land worden verdeeld”, noemt Michael een van de pijnpunten. Plannen is het toverwoord, maar mensen leven bij de dag. En dat is niet zo vreemd in het straatarme land. “Wij leven al decennia in oorlog”, zegt de kolonel ernstig. 

Netjes

Even later lopen de twee over het terrein om de stand van zaken door te nemen. Michael drukt de Afghaanse manager van een opslagruimte op het hart de administratie op orde te houden, zodat hij weet waar al het materiaal is. Michael leert de Afghanen digitaal werken met Core IMS, de Amerikaanse evenknie van SAP. Een hele stap voor een land waar alles nog met papier gaat. Ondertussen kijkt de kolonel tevreden naar de volle schappen. “Alles is nu netjes geordend”, glundert hij.  

Hand in hand

Terwijl ze teruglopen naar kantoor, pakt de kolonel ineens Michaels hand. Hand in hand wandelen de twee militairen rustig overleggend verder. Wat voor Nederlanders misschien vreemd overkomt, is in Afghanistan de normaalste zaak van de wereld. Sterker nog: het is een teken van vertrouwen, van vriendschap. “De kolonel is heel tevreden over Michael”, verduidelijkt de tolk het gebaar. 

Respect

Bij het adviseren draait het niet alleen om de inhoud, maar ook om de manier waaróp je iets brengt, gaat de tolk verder. “Michael behandelt zijn counterpart met respect”, prijst hij de majoor. “Hij luistert aandachtig en stelt zich vriendelijk op. Ook werkt hij hard om een oplossing te vinden voor elk probleem.” Die aanpak oogst waardering. Ineens komt Michael aanlopen met een flesje water voor de tolk. “Wil je ook?”, vraagt hij hem. “Kijk, dat bedoel ik!”, lacht de tolk.