Dit artikel hoort bij: Landmacht 08
Tekst Ingmar Kooman
Foto Louis Meulstee
Elke specialist heeft zijn eigen uitrusting. Weet jij wat je collega draagt in het veld? Welke ‘gereedschappen’ zijn onmisbaar? Maandelijks vertelt een landmachter over zijn vak, drijfveren en de materialen die hij tijdens het werk nodig heeft. Aflevering 15: de verkenner/SF-medic van 43 Brigade Verkenningseskadron.
Als een patiënt veel bloed verliest, holt de werking van de organen achteruit. Een infuuszak met natriumchloride is dan nodig om de bloeddruk te herstellen en de gewonde te stabiliseren. Heeft iemand echt teveel bloed verloren, dan is ook het vinden van een ader lastig en moet de infuusvloeistof via het scheenbeen worden toegediend. De SF-medic gebruikt een botboor om de vloeistof via het beenmerg toe te dienen. Dit garandeert de snelste opname van de natriumchloride.
Bij medische noodgevallen in het veld zijn de verkenners veelal op zichzelf aangewezen. De SF-medic is opgeleid en bevoegd om bij een patiënt met ademhalingsproblemen medisch te handelen. Met een scalpel maakt hij een snee in de luchtpijp. Met een steriel buisje creëert hij een kunstmatige ademweg.
De Fennek is een hightech licht verkennings- en bewakingsvoertuig. Wendbaar, stil en eenmaal gecamoufleerd moeilijk zichtbaar. Zelfs de uitlaatgassen van dit pantservoertuig worden zo verspreid dat ze op warmtebeelden moeilijk waarneembaar zijn. De Fennek kan goed uit de voeten in moeilijk begaanbaar terrein en biedt plaats aan 3 man. Het voertuig is vernoemd naar een woestijnvos met uitzonderlijk grote oren. Een schuw dier, maar wel een beestje dat zo nodig fel van zich af kan bijten. Dat geldt ook voor het verkenningsvoertuig. Het is bewapend met een .50 boordwapen en rookgranaten.
Hoewel verkenners over tal van hightech spullen beschikken, kunnen ze ook nog altijd prima omgaan met hun oude, vertrouwde kaart en kompas. Sterker, ondanks de hightech gps-gestuurde digitale kaart in het Battlefield Management System zweren de meeste verkenners nog altijd bij de klassieke stafkaart. Die gaat nooit op zwart.
De Fennek is moeilijk zichtbaar, maar laat zijn bemanning juist veel zien. Het voertuig heeft een speciale waarnemingsuitrusting, de Beobachtungs- und Aufklärungsausstattung. Kortweg BAA-module. Deze kijker kan van binnenuit omhoog worden geschoven tot 1,5 meter boven het dak. De module kan ook buiten het voertuig worden geplaatst op een statief en tot een afstand van 40 meter vanuit het voertuig worden bediend. De BAA-kop bestaat uit een laserafstandsmeter, een digitale camera en een warmtebeeldkijker. Hiermee kan de bemanning zowel overdag als ’s nachts de omgeving scannen.
Een verrekijker die tot 16 keer vergroot. Onder ideale weersomstandigheden kan een verkenner hiermee tot ver voorbij de 10 kilometer objecten gedetailleerd waarnemen. De kijker is ook in combinatie met de monoculair te gebruiken.
Verkenners werken veelal ‘s nacht. De monoculair, kortweg ‘mono’, is een helderheidsversterker die het restlicht concentreert. Nadeel van nachtzichtapparatuur is dat de gebruiker een soort tunnelvisie krijgt. De mono ondervangt dit doordat de verkenner 1 oog vrij houdt om ook wat wijder om zich heen te kunnen kijken. Ze dragen ook geen helm zodat ze hun zintuigen optimaal kunnen gebruiken.
De verkennersgroep vormt een klein leger. Bij nood zijn de verkenners immers op zichzelf aangewezen. Bovenop de persoonlijke wapens en het wapentuig van de Fennek is elke groep voorzien van tenminste 1 Panzerfaust. Daarmee kunnen ze pantservoertuigen of zelfs tanks uitschakelen.
“Een ‘studiemannetje’ was ik niet. Na het behalen van mijn MBO-2 in de ICT dacht ik: ‘waarom ook niet de landmacht?’ Ik had geen plan, maar zag wel in dat de landmacht je overal kon brengen. Zo begon ik in 2006 bij de Verbindingsdienst, als kabellijnmedewerker. Bekabeling leggen en aansluiten, dat paste prima bij mijn vooropleiding. Een leuke tijd, zeker ook door mijn uitzending in 2009 naar Kandahar. Daarna was ik nog niet klaar met Defensie. Ik wilde ook de andere kant van de medaille zien. Iets bijzonders doen. De Fennek vond ik een heel mooi apparaat. En hoe trots die verkenners wel niet waren op hun zwarte baret met de zwaluwstaart: dat wilde ik ook!
Als verkenner leer je op te gaan in je omgeving. Soms lig je uren schouder aan schouder in je observatiepost, niet wetende of er iets gaat gebeuren. Je moet geduldig en stressbestendig zijn. De hele groep houdt oogjes en oortjes op 1 punt. Alle details breng je in kaart. De belastbaarheid van een brug, de breedte van een weg. Het aantal ramen van een gebouw, de ingangen, wie erin en eruit gaat. Iedereen is gefocust op de opdracht. Ondanks de lange dagen, soms moeilijke omstandigheden en slaaptekort houd je elkaar scherp. Wij vormen een schakel in een ketting en het is erg lonend achteraf te horen dat je aan de basis stond van bijvoorbeeld een succesvolle instap. Eén keer zijn we bijna ontdekt. De wacht kwam tot op 3 meter van onze observatiepost. Mijn vinger rustte al op de knop om alle crypto van de radio te wissen. Dan houd je écht je adem in, ook al is het een oefening. Superspannend.
De medic-opleiding is de mooiste studie die ik heb gedaan. Daar is mijn medisch hart gaan kloppen. Je leert van alles over anatomie, fysiologie, pathologie en traumazorg. Omdat we voor de troepen uit opereren, kan een ambulance niet zomaar onze post binnenrijden. Als medic verleen ik traumazorg en kan ik iemand tot 72 uur in leven houden, uiteraard afhankelijk van de verwondingen. Je geeft brede medische hulp, van een pilletje bij hoofdpijn tot het stabiliseren van een patiënt bij een catastrofale bloeding. Ik heb mijn kennis nog nooit in de praktijk moeten brengen. Laten we hopen dat het straks tijdens onze uitzending naar Mazar-e-Sharif ook niet nodig is. Maar als het ervan komt, dan ben ik er klaar voor.”
