Tekst Arjen de Boer
Foto SGT1 Joyce Rutjes, SM Eva Klijn, video: AOO Richard Frigge, SGT Henry Westendorp, Paris Hidden

De airdrop is een perfecte manier om snel en veilig goederen af te leveren bij grondtroepen. Maar wat gebeurt er in de kist die overvliegt? De Landmacht vloog afgelopen maand mee met 336 Squadron van Vliegbasis Eindhoven.

Via de koptelefoon van loadmaster sergeant Jan komt de verlossende boodschap uit de cockpit. Slechts 2 woordjes. “Green on…” In de laadruimte van het C-130 Hercules transporttoestel springen de rode lampjes op groen en direct snijdt Jan de spanband door die 500 kilo vracht tegenhoudt.

Tijdens de oefening wierp de ‘Herc’ 4 pakketten af. 3 van 500 kilo, en 1 van 1000 kilo (pakket met de vlag).

Zwaartekracht

Gezagvoerder kapitein Gertjan en zijn copiloot hebben kort daarvoor de neus van de Hercules omhoog getrokken, zodat de lading makkelijk van de laadklep rolt. Het pakket kukelt richting militair luchtvaartterrein Deelen (Gelderland), terwijl de parachute zich ontvouwt.

De ladingen staan goed vastgesjord in de laadruimte van de C-130. Schuivende goederen zijn een gevaar voor de vliegveiligheid.

Als een puzzel

Maar voor het zover is, is een uitgebreid stappenplan afgewerkt. Alles moet namelijk kloppen. De vliegsnelheid, de hoek van de worp, de windsnelheid en -richting, de hoogte, de manier van pakken, de bevestiging van de parachute, etcetera.

Sergeant Jan zit klaar om de spanband van een lading door te snijden.

Waarschuwing

Eenmaal in de lucht krijgen loadmasters Jan en sergeant-majoor Rob 20 minuten voor de worp een waarschuwing. De volgende heads up komt 10 minuten later, tijd om de ‘luchtpost’ te controleren.

Terwijl de loadies achterin bezig zijn, stuurt Gertjan de C-130 naar de ‘afgooihoogte’ van 200 meter. Zo’n 6 mijl voor de dropzone trapt hij op de rem en loopt de snelheid terug naar 250 km/u. Ondertussen houdt hij contact met de pathfinders van 11 Luchtmobiele Brigade (11 LMB) op de grond. Zij hebben een dropzone gemarkeerd en beveiligd.

De pakketten ‘glijden’ naar buiten over rails van metalen rollers. Eenmaal buiten klapt vrijwel meteen de parachute open.

Mes in de aanslag

“De pathfinders geven ons 6 minuten van tevoren een laatste weerbericht. 2 minuten voor de drop geven ze het signaal ‘cleared to drop’,” legt Gertjan uit. Of niet, want als windrichting en/of –kracht niet kloppen, cancelen ze de boel.

Juist vandaag staat er veel wind, maar de drop kan toch doorgaan. Een minuut voor de drop zit loadmaster Jan klaar, mes in de aanslag. Het aftellen begint: 5, 4, 3, 2, 1…‘green on’! Een beweging van de pols, de spanband knapt en zoefff, weg is een van de 4 vrachten.

Boven: Pathfinders van 11 Luchtmobiele Brigade zorgen voor een veilige dropzone. De windsnelheid is hierbij een belangrijke factor. Onder: Vóór de airdrop is er nauw contact tussen vliegers en pathfinders om alles goed op elkaar af te stemmen.

Tegen de limiet

Loadmaster Rob is achteraf niet zo tevreden. De beste drop viel 100 meter van de rode markering. “Normaal is dat onze slechtste worp”, zegt de loadmaster. Maar majoor Harry van Riessen, stafofficier airborne operaties bij 11 LMB, is minder streng. “Dit was een drop tegen de limieten van wat qua wind mogelijk is. Ze hebben dit wel in Italië en Portugal getraind, maar de airdrop is toch een nieuwe manier van werken. Complimenten dus aan de vliegtuigcrew.”

En zo ziet het er dan uit…!