Om het reilen en zeilen op Kamp Heumensoord tijdens de 4Daagse in goede banen te leiden, waren tientallen collega’s eerder deze maand in Nijmegen aan het werk. Dat deden zij samen met Duitse, Engelse en Amerikaanse MP’s. Daar waar de hectiek voor onze mensen pas begon zodra de duizenden militaire deelnemers binnenkwamen na hun 40 kilometer-tochten, konden collega’s ’s ochtends even uitblazen en aan KMarMagazine vertellen wat zij meemaakten.
Het is een uur of tien, dinsdagochtend 16 juli. Een paar uur eerder zijn duizenden militairen van Kamp Heumensoord vertrokken voor dag 1 van de Nijmeegse 4Daagse. Dus is het op het kamp en het mobiele bureau van de Marechaussee even rustig. Collega’s praten bij over wat zich de nacht ervoor heeft afgespeeld en waar ze eventueel nog iets mee moeten.
Vermist
“Een Britse militair werd als vermist opgegeven”, vertelt wachtmeester-1 Jeroen. Dat klinkt alarmerender dan het was. “Sommige militairen besluiten ’s avonds het terrein af te gaan en het centrum in te duiken. Niks mis mee. Ware het niet dat deze man iets te veel had gedronken en onbereikbaar was.” Veel werk hebben de Nederlandse collega’s daar overigens niet aan. Jeroen: “Hier lopen ook MP’s (Military Police, red.) rond uit Duitsland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Wij pingen die lui aan als er iets is met een van hun landgenoten.”
Vanuit onze organisatie is een team van zo’n 40 mensen bezig met de 4Daagse. Van mensen op het kamp zelf tot in de ondersteuning. Zij houden zich bezig met de orde op Kamp Heumensoord, waar duizenden militairen overnachten. Maar ook met het begeleiden en helpen van buitenlandse collega’s. “Dit is een van de leukste bezigheden van het jaar”, zegt Jeroen. “De sfeer is heel gemoedelijk.”
Bekijk hieronder de beelden van het MP-werk dat onze collega’s verrichtten.
Lost & found
Na de overdracht waarin wordt besproken wat er ’s nachts is gebeurd, is het een tijdlang rustig op onze mobiele post. De meeste militairen zijn immers onderweg om hun 40 kilometer te voltooien. Maar plots meldt zich een vrouw bij wachtmeester Linsey. “Ik ben gisteravond mijn vest kwijtgeraakt en vroeg me af of jullie die hebben.” Linsey vraagt hoe het kledingstuk eruitziet en stuift dan naar een doos waar alle gevonden voorwerpen liggen. Ze moet de vrouw teleurstellen: “Helaas is die hier niet afgegeven. Maar schrijf je gegevens hier op, dan bellen we je mochten we het vest binnenkrijgen.” Hoe langer de 4Daagse duurt, hoe meer voorwerpen men hier bewaart of als vermist worden opgegeven. “Telefoons, bankpassen, defensiepassen. Daar moet je dan aan denken.” Een dag later is die lijst met vermiste spullen al gegroeid tot 2 A4-tjes.
Aangiftes
Aan diezelfde desk melden zich ook militairen die aangifte willen doen. Zij het van vermissing van eigen spullen, maar ook vanwege andere incidenten. “Het is niet zo dat we hier heel heftige zaken meemaken, hoor”, stelt wachtmeester-1 Jeroen gerust.
De feesttent
Tijdens hun rondes over het terrein maken collega’s praatjes met militairen, zoals wachtmeester Sjoerd hier doet in de feesttent. “Het is vooral gezellig, streng handhaven is allesbehalve nodig”, vertelt hij. Om 23.00 uur sluit de feesttent en gaan de meeste mensen ook wel naar bed. Af en toe stommelt iemand ’s nachts nog over het terrein, maar dat is een uitzondering.” De vrijdagavond is er altijd wel meer te doen. “Dan is de feesttent een uurtje langer open en niemand hoeft de volgende dag te lopen. Dan kan het voor ons ook wat drukker zijn”, zegt Sjoerd met een knipoog.
Internationaal karakter
Van de meer dan 6.400 militairen die meedoen aan de 4Daagse, komen er zo’n 4.000 uit het buitenland. Vooral de Britten, Amerikanen en Duitsers zijn massaal aanwezig. Daarom zijn er ook afvaardigingen van hun Military Police. Onder hen de Duitse sergeant-1 Mark. Het is zijn derde keer als MP’er op Kamp Heumensoord en dat bevalt hem goed. “Dat we hier samenwerken met zoveel internationale collega’s maakt dit werk zo leuk”, zegt Mark. “Er zijn zo’n 300 Duitse militairen en wat we vooral doen is: hulp bieden als dat nodig is. Zo escorteerden we de militairen bij een bezoek aan en herdenking op de Duitse oorlogsbegraafplaats in Ysselsteyn. Als er iets aan de hand is met een Duitse militair, is het soms handiger dat wij dat op ons nemen.”
Op de fiets
Kamp Heumensoord is qua grootte te overzien. Maar als er echt wat gaande is, komen de mountainbikes goed van pas. “Zo kunnen we snel ergens zijn. In een auto op het terrein rijden is soms lastig, omdat het vaak erg druk is”, zegt Jeroen. Soms maken de collega’s ook een rustige patrouilleronde om te kijken of alles goed gaat. Zo spreken Jeroen en Linsey een vrachtwagenchauffeur aan die in tegengestelde richting een eenrichtingsweg in rijdt. De man is zich ervan bewust, maar gezien de rust – er is nu vrijwel niemand – en vanwege de meterslange trailer die hij meezeult, kan hij niet anders. Jeroen en Linsey steken hun duim op, maar wijzen hem wel op een route die hij een volgende keer kan volgen.
