3 beklimmingen, 3 verhalen
Het Stelvio-team van de Koninklijke Marechaussee heeft 29.716,23 euro opgehaald voor het goede doel Barcode for Life. In Italië bedwongen eind augustus 20 collega's wandelend, hardlopend of fietsend de 2.758 meter hoge Passo dello Stelvio, de hoogste geasfalteerde berg. Een klim van 21,1 kilometer met 39 haarspeldbochten, 1.533 klimmeters en een stijgingspercentages tot 14%. 3 deelnemers vertellen over hun deelname en ervaringen op de flanken van de Stelvio.
'Elke meter bewust meegemaakt'
“Omdat ik al aardig wat kilometers in de benen heb, koos ik ervoor om de Stelvio hardlopend te bedwingen. Eenmaal aangekomen in Bormio schrok ik toch wel van wat ik zag. Het zag er namelijk wel erg steil uit. Ik dacht nog: 'Misschien had ik wat vaker een heuvel mee moeten pakken in Nederland'. Maar ook al had ik dat gedaan dan was het niets vergeleken met wat ik zag. Maar zoals het op mijn shirt stond gedrukt: 'Koninklijke Marechaussee, als het erop aan komt' liet ik me niet uit het veld slaan. Vol moed ging ik richting de start. De sfeer zat er goed in. We wensten elkaar succes en gingen van start.
Met af en toe wat fotomomenten en een stukje wandelen finishte ik uiteindelijk op de top van de berg. Ik had mijn sponsors beloofd elke meter aan ze te denken en dat deed ik, want met 14% stijgingspercentage ging ik niet zo hard. Ik heb elke meter bewust meegemaakt. Los van het feit dat ik het een mooie prestatie vond om als team heelhuids boven te komen ging het natuurlijk om het geld dat we ophaalden voor de stichting Barcode for Life. De 29.716,23 euro is een hele mooie prestatie. Met dit geld wordt onderzoek gedaan naar een persoonlijke behandeling op maat voor elke kankerpatiënt, gebaseerd op DNA-analyses van de tumor. Belangrijk om te weten is dat 100 procent van de donaties hieraan wordt besteed. Ik ben erg trots en dankbaar dat ik van dit team deel mocht uitmaken en dat we deze mooie prestatie als team hebben bereikt. Het is zeker een aanrader voor andere collega's."
'Ervaring die ik nooit meer vergeet'
"Maanden lang was ik er mee bezig. Geld inzamelen voor de stichting Barcode for Life en trainen om de berg op te komen. Ik had 2 redenen om mee te doen: ik zocht een doel om te sporten en daarnaast vond ik het erg belangrijk dat er zoveel mogelijk geld beschikbaar komt om onderzoek te doen naar de vreselijke ziekte kanker. Toen ik de Stelvio voor de eerste keer zag, was ik even stil. Dat was niets vergeleken met de heuvels die ik in Luxemburg had gefietst... Wat was ik zenuwachtig! Als ik maar boven zou komen.
Na de start van de beklimming werden mijn zenuwen na enkele bochten minder. De eerste kilometers gingen heerlijk! Maar na 11 kilometer, op het steilste stuk van de berg, kreeg ik het onwijs zwaar. Ik besloot naar huis te bellen. Mijn vader wist mij snel te motiveren: waarvoor deed ik het ook alweer? Daar ging ik weer. Inmiddels waren 2 collega's mij tegemoet gefietst. Zij waren al op de top geweest en kwamen mij helpen. Wat was ik blij met hen! Ze lieten mij inzien dat ik meer kon dan ik dacht. Op 3 kilometer voor de finish stond een gedeelte van het team op mij te wachten. Wat motiveerde mij dat! Dit was een echte teamprestatie! Ik zag onze namen op de weg geschreven met verf, de boog en hoorde al mijn collega's schreeuwen. Nog enkele meters en ik was er! Tranen van ontlading. Ik was op de top! De laatste collega haalden wij als team op. 1 voor 1 sloten we achter hem aan. Dit toonde nogmaals wat voor team wij waren en wat een teamprestatie wij hebben geleverd. Een ervaring die ik nooit meer vergeet!"
'Ik dacht vaak aan mijn overleden zus'
"Vorig jaar vroeg een collega of ik in een team van de KMar wilde deelnemen aan de actie Stelvio for Life 2016. Ik was op dat moment aan het revalideren na een operatie aan mijn knie. Mijn knie is onherstelbaar beschadigd na een sportongeval. Fietsen is voor mij nog de enige sport waar ik mijn energie in kwijt kan. Enerzijds dus een sportieve uitdaging, maar dat het geld ten goede komt aan gepersonaliseerd kankeronderzoek was zeker ook een reden om mee te doen. In 2008 is mijn zus overleden aan deze vreselijke ziekte en ik heb van dichtbij meegemaakt hoe zij heeft geleden.
Samen met bijna 300 andere fietsers en lopers gingen we de berg op. Ik had mij voorgenomen om niet te hard van start te gaan, maar hier moest ik meerdere malen door mijn fietsmaatje aan worden herinnerd. 21,1 kilometer klimmen is toch een heel eind. In het begin dacht ik, dit is te doen, maar al snel werd het steiler. Op een bepaald moment had ik een goede cadans te pakken en kon ik genieten van de omgeving. Met een gemiddelde van ongeveer 7,5 kilometer per uur klom ik op mijn mountainbike naar boven. Tijdens de rit dacht ik vaak aan mijn overleden zus. Ook het hele revalidatieproces van mijn knie passeerde de revue. Genoeg dingen om aan te denken als je tegen zo'n berg op fietst. Na 2 uur en 46 minuten bereikte ik de finish en werd ik overmand door verschillende emoties. Mijn persoonlijke overwinning van mijn blessure, het doel van de rit, mijn zus, de vreselijke ziekte, alles kwam er in een keer uit. Hier heb ik het dus voor gedaan. Wat een geweldig evenement!"
