Speurhonden in Dolfinarium

Misleiding troef bij hondenspeuroefening

Het is reuze grappig om te zien en zelfs een tikkeltje ontroerend: witte dolfijnen in het ondergrondse aquarium van het Dolfinarium zien in explosievenspeurhond Xavi een speelkameraadje. Vanachter het dikke glas proberen ze in zijn staart te bijten. Maar Xavi keurt de grote tuimelaars geen blik waardig. Zenuwachtig drentelt hij heen en weer, druk speurend naar verstopte springstof. Sergeant-1 Michel van Guluck slaat het momentje van puur dierengeluk gade. Dan trapt hij op de rem. Time out!  

Bekijk hieronder de beeldreportage van de speuroefening in Dolfinarium.

Met zijn kennersblik ziet medeorganisator van de speuroefening Guluck dat dolfijnen én toeschouwers de hond teveel prikkels bezorgen. Xavi reageert zenuwachtig, vertoont vluchtgedrag en is het geurspoor bijster. Het speuren zit even tegen, maar erg is dat niet. Een hond is geen machine en reageert net als een mens sterk op zijn omgeving. Zeker wanneer daarin allerlei niet alledaagse dieren en geuren voorkomen. “In dat opzicht is Dolfinarium een walhalla van misleiding, zowel voor de viervoeters als hun geleider”, aldus Guluck. 

Om zowel hond als geleider ervaring op te laten doen in het speuren op niet alledaagse plekken, is de hondensectie van Vliegbasis Gilze-Rijen altijd op zoek naar uitdagingen. In Harderwijk kunnen beiden volgens oefenleider sergeant-majoor Jan-Willem Jonk hun hart ophalen. Explosievenspeurhonden van Defensie moeten overal ter wereld inzetbaar zijn. Van een stinkende machinefabriek in een ver crisisgebied tot de kletsnatte verblijven van zeekoeien in het Dolfinarium. “We schotelen ze verrassingen voor waar ze zich allebei overheen moeten zetten”, aldus Jonk.           

De luchtmacht komt niet als enige naar het Dolfinarium. Naast vier teams van Gilze-Rijen zijn ook geleiders van politie, 11 Luchtmobiele Brigade en het Korps Commandotroepen present. Uit het Belgische Meerdal komen eerste korporaal-chef Ariane Deschacht en ranggenoot Mieke Galloo. Beide zijn van de zogenoemde ‘Intermachtelijke Kennel’. Daarin zitten pareltjes van honden. Neem Tess, een 2-jarig teefje dat heel beheerst zoekt. De vrij kleine kwispelaar doet het goed. In de machinekamer van aquarium ‘Onder Odiezee’ weet ze heel gemakkelijk een geur sample te vinden. Opdracht volbracht. 

“De ene hond is soms geschikter voor het afzoeken van een bepaalde locatie dan de andere; de dieren hebben zo hun eigenaardigheden”, vertelt Jonk. Voor Xavi telt dat niet per se. Als de rust is wedergekeerd, mag hij weer aan de bak en vindt hij zonder omhaal 4 pakketjes springstof, verstopt in een hoog hangende televisie. “Goed gedaan”, prijst sergeant-1 Patrick de 3-jarige reu. Hij krijgt een knuffel, een aai over zijn bol en mag enkele ogenblikken met zijn balletje spelen. 

In het Dolfinarium mogen de begeleiders vrijwel overal met de honden werken: in ketelruimtes, nabij de aquaria, de bioscoop, het restaurant, het strand en zelfs in de dierenverblijven. In totaal tuigt de luchtmacht 13 oefeningen op. Misleiding is daarbij de troef. Geurstoffen worden veelal verstopt in attributen die opgaan in de aankleding van het park. Zo wordt een nep-elektriciteitspaal voorzien van een geursample en zit er eentje in een achteloos achtergelaten stapel leidingen. In de bios zit een monstertje in de zitting van een stoel. Jonk: “Een geleider vertelde me dat hij altijd traint met het artikel onder of op de stoel. Voor hem is dit een eye opener.” 

In de bioscoop kan een politiehond de geur van lekker plakje cervelaatworst niet weerstaan. Foei, zegt de geleider. De hond piept, maar gaat meteen weer verder, alsof er niets is gebeurd. Jonk: “Dat was even een leermomentje. Het plakje worst maakt deel uit van de omgeving. Bij een bomalarm vertrekken mensen hals over kop. Etenswaar blijft liggen. Iedere afleiding van de hond beïnvloedt de kwaliteit van het zoeken. Puntje van aandacht voor de geleider.”