Tekst ritmeester Djenna Perreijn
Foto sergeant Jan Dijkstra
Vechten tegen de resten van ISIS
'The Final Eleven', noemen ze zichzelf. Het 11e en laatste detachement van de Air Task Force Middle East (ATF ME) in Jordanië. Public Affairs Officer Jayme mag eind dit jaar voorgoed het licht van het Nederlandse kamp Snow City doven. Dan eindigt het mandaat van de Nederlandse bijdrage. Voor Jayme een hele eer, omdat hij 4 jaar geleden ook deel uitmaakte van het allereerste detachement. “Er is in de tussentijd zoveel veranderd.”
Oktober 2014. 8 straaljagers op een dorre vlakte en 200 militairen die een week eerder hoorden dat ze vanuit Jordanië ISIS gingen aanpakken. "Er was haast niets", herinnert Jayme zich, destijds vliegtuigonderhoudsmonteur. “We bouwden flink aan de faciliteiten. Het was keihard werken, maar iedereen wilde graag bijdragen door wat we op televisie hadden gezien over ISIS. Zo vlogen de dagen voorbij."
4 jaar later...
In oktober 2018 betreedt Jayme opnieuw Snow City, het Nederlandse kamp in Jordanië. Dit keer in de functie van Public Affairs Officer. In de tussenliggende jaren rondde hij zijn communicatie- en verkorte officiersopleiding aan de KMA af. "Ik herkende het kamp bijna niet meer terug. We hoeven bijvoorbeeld niet meer met steigerpijpen en zakken water te improviseren als we willen sporten, er is nu een volwaardige gym."
Daarnaast is ook de missie in de tussentijd flink veranderd. "Het vlieggebied is veel kleiner. We vechten tegen de resten van ISIS. Daar wilde ik graag bij zijn. Destijds was iedereen trots dat we deelnamen aan de anti-ISIS coalitie en nu zijn we trots op het resultaat. Daarom voelt het als een eer om aan het eind van het jaar de poorten te mogen sluiten."
Als gezin
Einde van het jaar viert Jayme voor de 2e keer Kerst en oud en nieuw met collega's op Snow City. "Dat hoort er nu eenmaal bij. Mijn gezin levert wat dat betreft een grotere prestatie.” Zijn mooiste herinnering beleefde hij tijdens de 1e missie: “Na 7 weken hadden we voor het eerst beeldverbinding met het thuisfront en zag ik mijn zoontje van 1,5 jaar oud weer. Hij was zo hard gegroeid."
Geen gestreden strijd
Overeenkomst tussen de missie toen en nu is dat er nog steeds hard wordt gewerkt. "Het voelt nu niet als de laatste groep. We zijn nog volop in gevecht tegen een harde kern in een klein gebied. Ons detachement gooit meer bommen dan de detachementen eerder dit jaar. De strijd hier gaat door, alleen nemen de coalitiepartners het volgend jaar van ons over."
Handen vies maken
Af en toe zou Jayme nog weleens terug willen naar die begintijd. "Beide uitzendingen in Jordanië waren bijzonder, maar heel verschillend. Nu maak ik onderdeel uit van de staf en ben ik betrokken bij het grotere plaatje. M’n werk is nooit af. Als onderhoudsmonteur had ik een vast schema en altijd een eindtijd. Eerlijk gezegd snak ik ernaar weer eens een motor uit een F-16 te halen. Als ik de hangaar in loop en de peut ruik, roept dat mooie herinneringen op."
Jayme hoopt in de toekomst op nog een uitzending. "Dit was mijn laatste kans om een grootschalig optreden met de F-16 mee te maken. Maar de F-35 komt eraan en is weer een stuk capabeler. Vanaf volgend jaar gaan we met het nieuwe toestel opwerken om uitzendgereed te raken. Ik zou graag weer deelnemen aan een eerste detachement met het nieuwe toestel. In welk verrassend oord dat is, zien we tegen die tijd wel weer."