Reuring in Delft

Normaal werken ze vooral achter de schermen, maar recent stond 11 Bevo (de bevoorradingseenheid van 11 Luchtmobiele Brigade) een week lang in het middelpunt van de belangstelling. In verschillende scenario’s beoefende de club de militaire vaardigheden. Dit keer op een wel heel bijzondere uitvalsbasis; mídden in het stadscentrum van Delft. En dat bleef uiteraard niet onopgemerkt.

Woensdagochtend 11.00 uur. Het rommelt op de normaal zo rustige dijk aan de Rijksstraatweg. Op het nabijgelegen kinderdagverblijf is voor de gelegenheid een extra buitenspeelmomentje ingelast. Gespannen snoetjes turen verwachtingsvol de lucht in. Hier zou het toch moeten gaan gebeuren…

Per brief zijn niet alleen de leiders van het Delftse kinderdagverblijf, maar ook omwonenden op de hoogte gesteld van de buitengewone activiteiten die straks in hun achtertuin plaatsvinden. Iets met ‘een helikopter, militairen en veel actie’. Tja, dat maak je toch niet vaak mee.

Onheil

Wachten in een aangenaam najaarszonnetje wordt al snel beloond. In de verte is het naderende ‘onheil’ waar te nemen: 2 Chinooks bereiken op hoge snelheid een nabijgelegen weiland. Voorbijgangers planten hun voertuig in de berm (‘kan best effetjes hoor’), wandelaars lassen een spontane pauze in en camera’s worden getrokken. 11 Bevo wacht een warm onthaal in de Prinsenstad.

Uitdaging

Na de langverwachte helilanding zet de bevoorradingscompagnie koers richting het stadscentrum, waar zich in de spoortunnel de vermoedelijke vijand schuilhoudt. Een uitdagende operatie, zo´n gewapende club militairen die op klaarlichte dag midden in de stad oefent.

“Ja, daar zijn wel wat weken voorbereiding overheen gegaan”, beaamt Maarten Kaiser. Als adviseur Veiligheid en Crisisbeheersing moest hij vanuit de gemeente Delft alle zeilen bijzetten om de actie van de luchtmobielers soepel te kunnen laten verlopen.

Vandaag heeft hij voor de gelegenheid zijn colbertje verruild voor een fluorescerend geel hesje. Bij de ingang van het bouwterrein, met een spoortunnel in aanleg, wacht hij op de komst van de bevoorradingscompagnie. “Nu wil ik het met eigen ogen zien ook.”

Communicatie belangrijk

Na wat opeenvolgende geweldsincidenten in het centrum van Delft afgelopen tijd, bevinden niet alleen de lokale veiligheidsdiensten, maar ook Delftenaren zich in opperste staat van paraatheid. “Daar moeten we rekening mee houden. Als jij nietsvermoedend thuis zit en je hoort plotseling schoten, dan is dat vrij beangstigend. Zeker in deze tijd”, zegt Kaiser.

Communicatie is volgens de ambtenaar daarom de sleutel in een situatie als deze. Alle buurtbewoners zijn op de hoogte gesteld en op het naastgelegen station staat een team klaar om reizigers te informeren. Daarnaast worden er via de intercom in de stationshal regelmatig updates gegeven.

In de gaten houden

Even verderop staat Ramon. Zelfde hesje, zelfde missie: rust bewaren. Namens ProRail Incidentenbestrijding houdt hij de situatie rondom de tunnel in de gaten. Want niet alleen reizigers en omwonenden, ook machinisten in de langsrazende treinen moesten op de hoogte worden gesteld van de oefening. “Anders schrik je je toch wezenloos?”

Noodgang

Nu iedereen op zijn plaats staat en toegestroomde burgers vriendelijk doch dwingend een eindje naar achteren zijn gebonjourd, is het de beurt aan 11 Bevo. De eenheid is door viertonners in het centrum van Delft gedropt. Na een korte mars bereiken ze de spoortunnel en dan gaat het snel.

In noodgang stormen de mannen richting het toegangshek dat de straat van het bouwterrein scheidt. Binnen no time is het slot doorgebroken. Met ferme passen betreden ze de tunnelbuis, waarna de luchtmobielers voor de omstanders uit het zicht verdwijnen. Binnen wordt ‘afgerekend’ met 4 oefenvijanden. Buiten zijn de schoten goed te horen, maar de onrust blijft (geheel volgens plan) uit.

Na een klein half uur is het weer rustig bij en in de spoortunnel. De intercity naar Amsterdam Centraal raast langs, Ramon repareert de schade aan het slot van ‘zijn’ hek en Maarten keert weer terug naar zijn kantoor.

Nuchter

En de jongens zelf? “Wij zijn tevreden”, stelt korporaal-1 Mark. Al moest er wel even een knop om. “Bevoorrading is onze hoofdtaak, infanteriewerk een neventaak. Toch is het natuurlijk belangrijk om die basis militaire vaardigheden te blijven testen. Daarom hebben we eens per jaar zo’n oefening.”

Het kunstje kent de korporaal inmiddels wel, maar de setting is best wennen. “Normaal oefenen we in een militair oefendorp. Nu loop je tussen de burgers. Dan heb je best wat bekijks.” De potige luchtmobieler blijft echter nuchter onder alle aandacht. “Ik snap het wel hoor. Mensen zijn nieuwsgierig en komen op je af. Dat kan in ‘echte’ situaties natuurlijk ook. Daar moet je gewoon rekening mee houden. Ook dit hoort bij het takenpakket van een luchtmobiele militair.”