Tekst Charlotte Snel
Foto Paul Tolenaar

Yoga bij Defensie bezig aan opmars

Met lessen op 20 verschillende locaties en ruim 90 intern opgeleide instructeurs kunnen we gerust stellen dat yoga binnen Defensie bezig is aan een opmars. Niet alleen collega’s in eigen land, ook stoere kerels in missiegebieden vouwen zich regelmatig in een downward-facing dog. Langzaam maar zeker schudt yoga binnen de krijgsmacht het geitenwollensokken imago van zich af. Redacteur Charlotte Snel nam de proef op de som en deed een lesje mee. 

In kleermakerszit voel ik mijn liezen al branden

Hoewel ik de sympathieke yogi onmiddellijk geloof, zie ik bij het woord yoga vooral naar wierook ruikende ruimtes en zweverige types voor me. Luitenant ter zee 1 Adam Philipsen lacht. “Suf, zweverig, duf. Ik ben bekend met alle vooroordelen hoor. Jammer. Probleem is dat mensen niet precies weten wat het inhoudt. Beoefening van yoga is bijvoorbeeld fysiek echt pittig.”

Redacteur Charlotte Snel ondervindt het aan den lijve; yoga is écht een stevige work-out.

Op, neer, liggen, staan, buigen, strekken

Hoofd leegmaken

Met grote tevredenheid volgt Adam de positieve ontwikkeling die yoga doormaakt. Als coördinator van het Yoga Netwerk Defensie en zelf fervent liefhebber, ziet hij liever vandaag dan morgen dat we massaal de dag beginnen met een zonnegroet en een momentje van rust. “Stress blijft beroepsziekte nummer 1. We zijn allemaal druk en staan continu op ‘aan’. Dagelijks een uurtje ultieme ontspanning in de vorm van yoga helpt je hoofd leegmaken en draagt bij aan meer productiviteit.” 

Adjudant Jan-Willem is op de yogamat duidelijk op zijn plek.

Kijk aan, mijn interesse wordt plots gewekt. Vandaag laat ik de dumbells voor wat ze zijn en waag ik me met voorzichtige schreden in de wereld van yoga. Op de Kromhoutkazerne sluit ik aan bij een inlooples van Jan-Willem Augustinus. Hij is het stereotype militair: groot, kaal en gespierd. Ietwat verbaasd aanschouw ik de adjudant en zijn bezigheid: in de grote gymzaal schikt hij de matjes en kussentjes. Voor mijn gevoel klopt het beeld niet helemaal. Maar zodra Jan-Willem zich in kleermakerszit tegenover de groep van 12 cursisten neervlijt, past het plaatje. Hij is hier op zijn plek. Ik nog niet.

Luitenant ter zee 1 Adam Philipsen coördineert de yoga-activiteiten binnen Defensie.

In kleermakerszit voel ik mijn liezen branden en tijdens een simpele rekoefening (‘handen op de grond, benen en rug recht’) concludeer ik dat mijn voetbalbenen niet zijn gemaakt voor dergelijke capriolen. Puffend zoek ik de blik van Jan-Willem. “Niks moet, alles mag. Buig je knieën een beetje, dan kun je wel bij de grond. En onthoud: je kunt altijd nog terug naar je ademhaling.” 

‘Mijn voetbalbenen zijn duidelijk niet gemaakt voor dergelijke capriolen…'

Niet lang daarna bevind ik me midden in de zonnegroet; een reeks verschillende yogahoudingen. Op, neer, liggen, staan, buigen, strekken. Eerlijk is eerlijk: dit is niet niks. Al na een paar minuten merk ik dat mijn hartslag omhoog schiet en mijn armspieren beginnen te trillen. Noodgedwongen keer ik 3 keer terug naar mijn ademhaling. Adam had gelijk; dit is behoorlijk pittig. 

‘Je kunt áltijd terug naar je ademhaling’

Na een klein uur sluiten we af met de ‘Savasana’; Op je buik 10 minuten met gesloten ogen op je matje liggen. Dat moet lukken. Na 3 minuten merk ik al dat gedachten over deadlines, boodschappen en rekeningen verdwijnen en na 5 minuten lig ik totaal ontspannen ‘tegen de vloer te ademen'. Dit is fijn!

Anneke begint in oktober aan haar opleiding tot yoga-instructeur.

Na afloop van de les voel ik me oprecht fit, uitgerust en ontspannen. Mijn ‘matjes-buurvrouw’ Anneke knikt tevreden. De DMO-medewerkster sluit zich later dit jaar aan bij de 3e club defensiemedewerkers die start met de opleiding tot yoga-instructeur. De cursus van 6 weken belooft een pittige te worden, maar Anneke heeft een helder doel voor ogen. “Meer collega’s warm maken voor yoga natuurlijk. Kom het allemaal gewoon eens proberen. Waarom niet?”