07

Dit artikel hoort bij: Defensiekrant 12

OMK is sport, spel en core business

Tekst André Twigt
Foto korporaal Jasper Verolme | video: John van Lent

‘Niemand doet mee voor de entourage’

Wat doe je: als een dolle naar het schietpunt hollen en buiten adem beginnen met schieten. Of meer tijd nemen, waardoor de trefkans toeneemt. Sommige deelnemende teams aan het Open Militair Kampioenschap (OMK) pistool en geweer kienen uit welke aanpak het beste resultaat oplevert. Andere daarentegen laten het er domweg op aankomen. “Ik zie grote verschillen in de voorbereiding”, constateert organisator luitenant-kolonel Bert Wijnhoud.         

Bekijk hier de sfeerimpressie!

Baan Alfa van Infanterie Schietkamp Harskamp stond onlangs 2 dagen in het teken van het OMK en het NMK Geweer en Pistool. Veruit het spectaculairst is het OMK. In teams van 4 hollen deelnemers 100 meter in estafetteverband naar het schietpunt om vervolgens onder tijdsdruk op de klapschijven 5 treffers te boeken. Voor iedere misser leggen ze een strafronde van 50 meter af. Raak schieten blijkt niet iedereen gegeven en menig schutter gaat in de fout. Veruit de meesten ondergaan hun ‘straf’ niet van harte. Het is warm en bovendien werkt de drie-eenheid (helm, persoonlijk geweer en webbing, red.) ook niet mee. De deelnemende mariniers uit Doorn zien de lol van de sanctie wel in. Lachend en met het geweer boven het hoofd geven ze er blijk van dat het met de conditie van de zeesoldaten wel snor zit. Van die mariniers straalt het enthousiasme af”, vindt soldaat-1 Robin van de Nationale Reserve.

"Iets rustiger lopen en nauwkeurig werken op het schietpunt is het beste", adviseert overste Wijnhoud. “Je hebt dan geen strafronden en bovendien eindig je hoger in het klassement.” 

Wie aan het OMK Geweer meedoet, schiet 4 series: liggend ondersteund, liggend vrije hand, knielend vrije hand en staand vrije hand. Pistoolschutters schieten er ook 4, maar zij werken de schiethoudingen in omgekeerde volgorde af.

Kritiek

Wijnhoud slaat het evenement vanaf de zijlijn gade. De sfeer zit er goed in, het is mooi weer, de deelnemers zijn enthousiast en de organisatie van het evenement klinkt als een klok. Met dank aan het Schiet Instructie Controle Team Klein Kaliber Wapens (SICT KKW), dat er samen met de LO/Sport Organisatie een mooie happening van maakt. Een mooie happening zeker, maar jammer dat de opkomst relatief mager is. Want met slechts 19 geweerteams - waarvan 5 buitenlandse -  is de wedstrijd geen goede afspiegeling van het schietniveau van de krijgsmacht. “Het zou geweldig zijn als ieder bataljon en zelfstandige eenheid - net als onder meer 17 en 44 Pantserinfanteriebataljon en de Natres  - hieraan kunnen voldoen.” 

Op het schietpunt moeten schutters snel hun ademritme hervinden.
Tegelijk met het OMK wordt de Van Wiggen wisseltrofee verschoten. Deze ging dit jaar naar 44 Painfbat. De eenheid schoot met 2 teams de hoogste punten. De bokaal is vernoemd naar brigadegeneraal b.d. Otto van Wiggen.

Minimaal

Goed kunnen schieten, ZelfHulp/KameradenHulp en een goede fysiek brengen een militair verder op het slagveld. Regelmatig de basisvaardigheden trainen, is voor iedereen een must. “Enkel het MBV-schietmoment gebruiken, is onvoldoende. Grofweg voor infanterie en verkenners geldt een halve dag oefenen per 14 dagen. Voor leden van de Combat Support- en de Combat Service Support-eenheden adviseer ik 1 schietmoment per maand.”

Team 1 van de Division Schnelle Kräfte kwam bij het geweerschieten als winnaar uit de bus. Tweede werd team 3 van 44 Painfbat en team 1 van dito ‘44’ eindigde als 3e.
Op pistool eindigden de mariniers van de Marine Combat Group als eerste. Tweede werd team 1 van 17 Painfbat en als derde eindigde team 1 van 44 Painfbat. Directeur Training en Operaties brigadegeneraal Nico Tak reikte de prijzen uit.

Serieus

Naast de geringe presentie is ook de voorbereiding op het OMK een ding, zo blijkt. “Hadden we dat beter gedaan, dan zouden we ook hoger zijn geëindigd”, aldus een marinier. “Wij werden stel op sprong voor het OMK aangewezen.” “We hebben de buksen hier geprobeerd te justeren”, gaat collega marinier-1 Coen verder. “Thuis hadden we daarvoor geen tijd. Uiteindelijk ging het enige goed afgestelde wapen tijdens de wedstrijd van hand tot hand.” “Het is verstandig van het OMK meer werk te maken”, vindt Wijnhoud. “Dat geeft sowieso meer voldoening en je bent het aan jezelf verplicht. Als deelnemer wil je tenslotte serieus genomen worden. Niemand doet mee voor de entourage.”