Tekst Jack Oosthoek
Foto korporaal Jasper Verolme
'Blij dat we nog steeds glijden'
Smelt het open militair kampioenschap schaatsen (omk) weg als sneeuw voor de zon, of gaan ‘we’ ermee door? Dat is de prangende vraag na de laatste editie op het kunstijs van Flevonice in Biddinghuizen.
Enkele jaren geleden nog een massale toeloop met 400 deelnemers; dit keer ‘slechts’ 120 man. Eerste luitenant Roel Hessing van de Sportcommissie Koninklijke Landmacht, organisator van het omk, blijft optimistisch.
´Het mag geen carnavalesk evenement worden´
De techniek van de meesten van de 120 deelnemers is zeker acceptabel. Sommigen echter zwabberen in een slakkengang over de baan. Ook hun outfit kan beter. Boort de punt van een ijzer zich bij het inzetten van je slag (per ongeluk) in een wapperende pijp van je trainingsboek, dan ga je hard onderuit. Een strak zittende schaatsbroek, een 'tweede huid', is veiliger.
Hoe win je een schaatswedstrijd?
Bovendien krijgt de wedstrijd daarmee een professionelere uitstraling. “Maar”, benadrukt Hessing: "Wij organiseren dit kampioenschap ook om sporten te stimuleren. Je hoeft geen topsporter te zijn om aan het omk mee te doen. De Olympische gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ staat voorop. Dat neemt niet weg dat we in het verleden mensen van de baan hebben gehaald. Veiligheid is belangrijk. Het mag ook geen carnavalesk kampioenschap worden.”
Hoe win je een schaatswedstrijd?
Alles draait om techniek, benadrukt Hessing. “Beheers je die niet tot in de finesses, dan win je nooit, hoe goed je conditie ook is. Een goede schaatser heeft volgens de landmachtmilitair ook een ijzersterke mentaliteit. “Focus je constant op je slag en laat je door niets of iemand afleiden. Met valpartijen en slecht weer moet je eveneens kunnen omgaan. Ik ken schaatsers die het hoogste niveau om mentale redenen nooit hebben gehaald.”
Gezellige dag
Schaatser in hart en nieren luitenant ter zee 1 David Boom van Zr. Ms. Holland beseft dat ook en snelt in een zwierige stijl naar de zege in de categorie Masters (20 kilometer). Waarmee hij zichzelf verrast. “Ik kwam met een team van de Holland voor een gezellige dag en nou dit… Ik ben dan ook in topvorm. Misschien organiseren ze aan boord wel een speciale ‘alle hens’ (samenkomst; red.) om me te huldigen. Grapje.”
'We hebben ooit mensen van de baan gehaald'
In het kielzog van Boom grijpt kapitein Tamara Hoogezand-Walraven van het Defensie Geneeskundig Opleidings- en Trainingscentrum de damestitel op de 40 kilometer. Door het moordende tempo moet ze de koploper laten gaan. Ze gokt op de eindsprint en met succes. Door als 2e overall te finishen mag ze zichzelf de beste vrouwelijke deelnemer noemen. Haar trainer is dan ook de ‘grootmeester’ van het schaatsen in ons land: oud-bondscoach en gepensioneerd landmacht-overste Leen Pfrommer. “Hij is fanatiek, zijn leerlingen ook. En daar ben ik er één van”, lacht de kapitein.
´Jongeren ´herkennen´ de sport niet´
Ingrijpende afslanking
Maar met fanatisme houd je geen omk overeind. Hessing wijt het gehalveerde deelnemersaantal aan de afslanking van de krijgsmacht. En aan het gebrek aan natuurijs waardoor jongeren de sport niet ‘herkennen’. Om die reden ook doen vooral veel oudere militairen aan het omk mee. Hessing reed zelf 15 jaar marathons op het hoogste niveau. Volgens hem heeft het schaatsen binnen Defensie nog steeds toekomst. Maar dan mag het aantal deelnemers niet onder de 75 zakken. Anders valt - ook om financiële redenen - het doek. “Voorlopig ben ik blij dat we nog steeds glijden.” (Uitslagen op www.sportcommissie.nl).
