Tekst Evert Brouwer
Foto Phil Nijhuis
11 Luchtmobiele Brigade bestaat 25 jaar
“Het was pionieren”, zegt luitenant-kolonel buiten dienst Ton Hover. Ruim 25 jaar geleden stond hij mede aan de wieg van wat nu de Luchtmobiele Brigade heet. Vorige week vierden 11, 12 en 13 Infanteriebataljon hun zilveren jubileum met een grote reünie in Schaarsbergen. Zo'n duizend (oud-) militairen kwamen op het evenement op de Oranjekazerne af. Vanaf 1992 zijn er ongeveer 11.000 rode baretten uitgereikt.
In een kwart eeuw is er vanzelfsprekend veel veranderd bij de brigade, constateerde de huidige commandant, brigadegeneraal Ron Smits. “Het materieel en de opleiding zijn niet meer zoals toen, maar wat is gebleven is de mentaliteit: doorzettingsvermogen, toewijding en trots.”
Te voet
Ton Hover, voorzitter van de nieuwe Vereniging Vrienden van de Rode Baret, weet nog veel van de begintijd. De muur was gevallen, de vijand van de Koude Oorlog , het Warschaupact, viel uiteen en de krijgsmacht moest op zoek naar een nieuwe identiteit. “De landmacht was gewend om in wielvoertuigen te verplaatsen en nu moesten we opeens met helikopters verplaatsen en te voet op patrouille. We zijn toen naar Bronbeek gegaan en hebben daar met oude militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger gesproken. Dat waren toen nog de mensen die de kennis in huis hadden. Alles moest de projectgroep zelf bedenken: wat zijn de opleidingseisen, welk materieel hebben we nodig, welke helikopters moeten we kopen?”
Wereldwijd
De toenmalige minister van Defensie, Relus ter Beek, had als eis gesteld dat deze expeditionaire eenheid in 1998 wereldwijd inzetbaar zou moeten zijn. Dat werd drie jaar naar voren gehaald met de inzet in Bosnië-Herzegovina, waar alle drie de bataljons zijn ingezet. Cyprus, Irak, Afghanistan en Mali volgden. Een andere grote verandering is nu dat 11 Luchtmobiele Brigade inmiddels deel uitmaakt van de Duitse Division Schnelle Kräfte.
Maar hoe kijkt een aantal oude en jonge rode baretten terug op 25 jaar geschiedenis? Lees hieronder hun verhalen:
Wie: kolonel buiten dienst Chris Vermeulen
Leeftijd: 71 jaar
Is/was: Eerste commandant 11 Infanteriebatajon Luchtmobiel Garde Grenadiers en Jagers
Nu: gepensioneerd
“Het begin is voor iedereen die erbij betrokken was een tijd om nooit te vergeten. Dan heb ik het over de opleiding en de eerste uitzending naar Srebrenica en Tuzla in Bosnië. Ik vond het toen en nu nog steeds een voorrecht om met die club jonge kerels zo'n missie te draaien. Het was onder de omstandigheden zeker niet gemakkelijk, maar stuk voor stuk waren ze hun rode baret waard. Ik kom nog regelmatig bij de eenheden. Mijn dochter woont op Curaçao. Onlangs ben ik daar nog bij de Bravo-compagnie van het 11e langs geweest.”
Wie: soldaat 1 Joris de Reuver
Leeftijd: 21 jaar
Lichting: 2014-10
Nu: Gewondenverzorger bij 11 Geneeskundige compagnie
“Toen ik van de havo kwam heb ik direct bij de landmacht gesolliciteerd. Als voorkeur had ik infanterie bij luchtmobiel opgegeven. Dat is toch net iets meer dan bij een gewone brigade en dat staat dan mooi op je cv. De infanterie zat echter al vol in mijn lichting en daarom kwam ik bij mijn tweede keuze: gewondenverzorger.
Ik heb het prima naar mijn zin, dus ik houd het wel vol tot het einde van mijn contract in 2022. De uitzending naar Mali was bijzonder. Ik ben blij dat de maatschappij zich realiseert dat Defensie ertoe doet. Als je het me op de man af vraagt, vind ik dat iedere jongere na zijn of haar eindexamen ervoor zou moeten kiezen een tijd in dienst te gaan. En ik zou iedereen aanraden om, als je de mogelijkheid hebt, voor luchtmobiel te kiezen.”
Wie: korporaal 1 buiten dienst Randolph Nicia
Leeftijd: 46 jaar
Toen: infanterist 12 Infbat/11 Bevocie
Nu: doktersassistent in Den Haag
“Ik ben echt trots op die rode baret. Het is toch bijzonder als je 'm haalt. Het heeft me als getraind atleet niet heel veel moeite gekost, maar dat maakt de baret niet minder waardevol.
Ik heb van 1995 tot 1999 bij het stingerpeloton van 12 Infanteriebataljon gezeten. Een mooie tijd, maar na vier jaar vond ik het welletjes. Toen ik enige tijd weg was, begon het toch te knagen. Ik kon als korporaal terugkomen bij 11 Bevocompagnie, maar dat ging niet zomaar. Ik moest goed laten zien dat ik die rode baret nog steeds waard was. Ze lieten me goed merken dat het anders was geworden bij de Luchtmobiele Brigade, dus ik heb moeten knokken om mijn plek terug te winnen. Ik heb er nooit spijt van gehad, maar vind het wel nog steeds jammer dat ik geen uitzending heb meegemaakt. Daarom had ik nu wel wéér terug willen komen, helaas is dat niet meer mogelijk.”
Wie: Sergeant-majoor Johan Hagedoorn
Leeftijd: 49 jaar
Is: Stafonderofficier Logistiek 12 Infanteriebataljon Regiment van Heutsz
“Dit is in feite mijn vierde functie binnen de brigade. Ik ben begonnen als sergeant distributie bij de Alfa-compagnie en heb met die club een uitzending naar Al Khidr in Irak meegemaakt. Daarna ben ik aangesteld als instructeur bij het Schoolbataljon Luchtmobiel en vervolgens in mijn huidige rang bij 11 Bevoorradingscompagnie. Tussendoor ben ik heel even weg geweest naar het Opleidings- en Trainingscentrum Logistiek. Uitzendingen: Irak dus, maar ook Bosnië-Herzegovina in Bugojno en Afghanistan. Ik denk dat er binnenkort wel weer iets aankomt. <
Wat er veranderd is in de 14 jaar dat ik bij luchtmobiel zit? Het optreden is nog professioneler geworden, de uitrusting moderner en we werken meer samen met buitenlandse eenheden. Wat niet is veranderd: de rode baret betekent nog steeds veel. We kunnen op elkaar vertrouwen. Altijd.”
