Tekst Kapitein Roel van de Wiel
Foto Sergeant-majoor Gerben van Es

Ohne Holland

Militairen zijn sportliefhebbers, dat is universeel. Logisch, want je moet onder bijzondere, zware omstandigheden je werk kunnen doen. De missie in Mali is beslist geen uitzondering. Het woestijnklimaat maakt een staffunctie hier soms al pittig. Al was het maar tijdens het verplaatsen van en naar je kantoor. 

De militairen buiten de poort hebben het natuurlijk vele malen zwaarder. Dagenlang met je persoonlijke uitrusting plus scherfwerend vest op je lichaam de elementen tegemoet; ga er maar aan staan.

Roel van de Wiel

Kapitein Roel van de Wiel is als Public Affairs Officer uitgezonden naar Mali voor de VN-missie MINUSMA. Hij is bij de Nederlandse eenheden op Kamp Castor in Gao geplaatst. Tijdens zijn missie zal hij in iedere Defensiekrant over de militairen, hun werkzaamheden en dagelijks leven in het Afrikaanse land schrijven.

Duits-Nederlandse samenwerking in het vrouwenteam tijdens het Push & Pull-event op Kamp Castor.

Krachttraining en yoga

Gelukkig bulkt Kamp Castor van de sportfaciliteiten. De Nederlanders, Duitsers, Belgen, Litouwers, Letten en Zwitsers maken er allen graag gebruik van. Er zijn 2 uitgebreide fitnesstenten: een met cardioapparaten, de andere een goed uitgerust krachthonk. Er wordt gespind, gebokst, circuittrainingen en yogales gegeven. Buiten is er nog een krachtzone (jawel, de Castorso). Het hardlooprondje Castor is ongeveer 2,5 kilometer. Via een zelf te bedienen stempelsysteem, militairen zijn integer, kun je T-shirts verdienen voor het afvinken van 100 en 250 kilometers.

De start van de Dust Masters, de Malinese variant van de populaire obstacle runs.

Malithon en Dust Masters

Als er dan nog niet voldoende wordt gesport, kun je met regelmaat meedoen aan gezamenlijke evenementen. De Malithon bijvoorbeeld, een loop in de vroege, koele ochtend. Of Dust Masters, het Afrikaanse broertje van de populaire obstacle runs door de Nederlandse blubber. Oh ja, er schijnt ook weleens een internationaal toernooi te zijn op het beachvolleybalveld. 

De finish van de Dust Masters.

Voetbal?

Wat Kamp Castor niet heeft, is een voetbalveld. Dat kan iets te maken hebben met de blessuregevoeligheid van voetbal op beton en hardloopschoenen. Of de matige speleigenschappen van stoffig zand. Of zal het zijn dat wij internationaal gezien even niet zo into voetbal zijn en hier heel veel Duitsers rondlopen? Je moet de kat niet op het spek binden, luidt een gezegde. Hier nu op een trapveldje tussen de Duitse meerderheid de plaatselijke Arjen Robben uithangen, is vragen om hoon.

Er werd vanuit het Duitse contingent even heel hard gelachen om iemands suggestie dat Nederland het WK voetbal in Rusland om politieke redenen boycot. Sindsdien blijft het echter stil uit die hoek. Ze zijn in de omgang en samenwerking uitermate correct en collegiaal, onze militaire oosterburen. 

Een deelnemer aan de Dust Masters met een shirtje van het Nederlands elftal; gedurfd.

Kunstgrasveldje

Maar schijn bedriegt vaak. Ohne Holland fahren sie allen zur WK in juni, dus dat wordt voor onze opvolgers nog een mooie baggerzomer op het televisieterras van Kamp Castor. En let op: vanaf december nemen de Duitsers het beheer van de compound over. Het mag niet als een verrassing komen als er dan in no time een kunstgrasveldje met voetbaldoelen is aangelegd. Met wekelijks een internationaal toernooitje. Gelukkig hebben we dan de fitnesstenten nog.