Task Group Desert Falcon volledig up & running

Oranje een-tweetje in Mali echter bijna passé

Task Group Desert Falcon (TGDF) is een belangrijke asset in de gereedschapskist van MINUSMA’s Force Commander. Waar vanaf 2014 de Special Operations Land Task Group (SOLTG) zorg droeg voor (lange-afstands)verkenningen, zijn dat sinds eind vorig jaar infanteristen van 11 Luchtmobiele Brigade. Mét hulp van Chinooks. Deze beproefde combinatie werpt in Mali zijn vruchten af.

“Na Afghanistan hebben we weinig grote inzetten gehad. Ik heb een generatie bij me voor wie dit de eerste uitzending is. De omstandigheden buiten de poort bieden grote uitdagingen. Het terrein is enorm zwaar, want we gaan naar moeilijk toegankelijke gebieden. Wij komen op plekken waar anderen echt niet naartoe gaan. Bijna niet kúnnen komen zelfs.” Aan het woord is luitenant-kolonel Ron Sensen, in Nederland bataljonscommandant en nu aangewezen om de eerste TGDF te leiden. In de brandende zon loopt hij over Camp Maroon – de luchtmobiele commandopost binnen Camp Castor, terwijl je in de verte het karakteristieke gebulder van een Chinook hoort. Zijn kerels preppen voertuigen, pakken rantsoenen, checken verbindingen en maken wapens stofvrij. “Over een paar uur rijden ze door de straten van Gao, om situational awareness op te bouwen en contact te leggen met de bevolking”.

Manoeuvre door quads

Daarvoor verplaatsen ze zich ze onder meer met lichte, wendbare quads, iets wat 11 Luchtmobiele Brigade nooit eerder deed in een missiegebied. De omstandigheden vragen er nu eenmaal om, legt Sensen uit: “Zeker in de nauwe steegjes van het noordelijk gelegen Kidal zijn die quads essentieel. Opereer je daar met andere wielvoertuigen, dan beperk je jezelf in de manoeuvremogelijkheden of rijd je zelfs schade.” 

Dezelfde opdracht

Maar er valt meer op, als je een vergelijking maakt met de voorgangers. Zo beschikt Sensen over een compleet verkenningspeloton (SOLTG had maar de helft) en wijkt de samenstelling van de TGDF af. De special forces werkten met ploegen die uit 8 man bestaan, TGDF echter met secties die 2 groepen van 6 man tellen.

Toch verandert er vrijwel niets aan de opdracht – verkenningen uitvoeren, informatie verzamelen, gebieden in kaart brengen, en zowel locals als gewapende groeperingen benaderen. Sensen: “Kort samengevat hebben we de essentiële middelen die je in dit theater nodig hebt deels overgenomen van de SOLTG. En uiteraard voeren wij de operaties uit op ónze manier, maar toch is die voor 80 procent hetzelfde als onze voorgangers.”

Inlichtingen

De informatie die Desert Falcon genereert, levert de Task Group rechtstreeks aan de Force Commander. “En natuurlijk zijn er nauwe banden met de inlichtingeneenheid All Source Information Fusion Unit (ASIFU) in Bamako”, zegt Sensen. Van de informatie van de TGDF – maar bijv. ook die van de Duitse Heron (onbemand vliegtuigje dat boven Mali eyes in the sky heeft, red.) en de Duitse en Zweedse Intelligence, Surveillance & Reconnaissance-compagnieën in respectievelijk Gao en Timboektoe – maakt ASIFU inlichtingen.

Luchtmobiele infanterie

Informatie verzamelen doe je niet op een kamp. Dat wil zeggen, niet als je de mensen en middelen hebt waarover de TGDF beschikt; luchtmobielers van 11 Infanteriebataljon en 11 Brigadeverkenningseskadron, genie en explosievenruimers, specialisten op het gebied van elektronische oorlogsvoering, het aanvragen van luchtsteun en Human Intelligence – militairen die zijn getraind om informatie te verzamelen door met menselijke bronnen te werken.

Daar komt nog eens bij, dat het ‘oranje een-tweetje’ met de Nederlandse Chinooks in Gao prima werkt. “Dat die transporthelikopters hier nu nog zijn, is ideaal”, meent Sensen. “Het stelt ons in staat snel én ver weg te opereren omdat we met trooping door de lucht werken.” 

Steun

Luitenant-kolonel Wilko de Waard is inmiddels ook aangeschoven. De commandant van het laatste helikopterdetachement op Camp Castor prijst de gevechtskracht van de Apaches, maar meent Desert Falcon ondanks het wegvallen van bovengenoemde kisten nog steeds te kunnen assisteren. “We leveren nog stééds steun in de vorm van transport, bevoorrading en afvoer van gewonden”, aldus De Waard.

Eigen beveiliging

Om nog beter van zich af te kunnen bijten nu de Apaches niet meer operationeel zijn, kregen de Chinooks zwaardere bewapening. Mede dankzij de vuurkracht van deze M3M (.50 mitrailleur, red.) kunnen ze gezamenlijk, met 2 kisten bijvoorbeeld, wederzijdse ondersteuning (mutual support) leveren. Met de M3M is dezelfde vuurkracht gegarandeerd als menig wapen op de grond. Tijdens operaties draagt 1 transporthelikopter continu zorg voor de beveiliging van de andere, waardoor de bescherming van deze kostbare asset gewaarborgd is.

“En al is het niet eens onze primaire taak, we leveren vanuit onze kisten ook een bijdrage aan Intelligence, Surveillance & Reconaissance. Met onze camera’s maken we bruikbaar beeldmateriaal voor dát onderdeel van het missiespectrum”, voegt De Waard toe.

Multinationale samenwerking

Hoe de recente toekomst er voor het helikopterdetachement uitziet, is duidelijk. Althans, het is zeker dat alle Apaches (op 31 januari kwamen de laatste 2 Apaches al terug in Nederland, red.) en Chinooks binnen een paar maanden terug zijn op hun basis. Voor de luchtmacht geldt dat zowel mensen als middelen maximaal resultaat hebben geleverd, maar nu echt toe zijn aan recuperatie.

Desert Falcon moet door, óók zonder de hulp van het Nederlandse helidet. Waarschijnlijk vliegen de luchtmobiele infanteristen over enige tijd met Duitse helikopters naar hun main named areas of interest. Nu al stijgen Duitse beveiligingsteams in als er een medical evacuation is. Sensen is zich inmiddels allang bewust van de verrassingen in het multinationale theater: “Iedere dag is hier weer een learning experience.”