Je bent als militair op missie, ergens in Verweggistan, en je mist thuis. En dan komt er post: een kleurplaat van de jongste telg, een zak drop van oma, een opbeurende kaart van de maten van het voetbalteam. Zodat je er, al of niet met een brok in de keel, weer even tegen kunt. Post heeft voor de militair gevoelswaarde, weten de medewerkers van de Militaire Post Organisatie (MPO) als geen ander.
Kapitein Henk de Ruijter, commandant van de MPO, benadrukt de insteek van zijn team gemotiveerde postmedewerkers: “Post is weliswaar een logistiek proces, maar wij zien het meer als het bieden van personeelszorg. Daarom dient onze dienstverlening hoog van kwaliteit te zijn, op tijd en zo mogelijk foutloos.”
De MPO is feitelijk een postsorteercentrum met overslag, met als vervoerder de Defensie Verkeers- en Vervoersorganisatie (DVVO).
Hoe dat allemaal in zijn werk gaat? In bijgaande archiefvideo een kijkje achter de schermen van de Militaire Post Organisatie.
De MPO is een wereld van de grote getallen. Per maand verwerken de 39 MPO-medewerkers (burger en militair) gemiddeld 100.000 postpakketten (ter vergelijking: Post NL verwerkt er 105.000 p/m) die zijn bestemd voor militairen die wereldwijd zijn gestationeerd. Iedere bestemming waar militairen werkzaam zijn, kent een eigen NAPO-nummer (Netherlands Armed Forces Post Organisation). Dat zijn momenteel zo’n 250 adressen, of het nu een 1-mans post is in Oeganda of een grote missie in Mali. Alle pakketjes gaan door de scanner. Dat is om te voorkomen dat er verboden spullen (o.a. vloeistoffen) worden verstuurd. Want als een pot pindakaas breekt en gaat lekken, blijft er van die kindertekening voor de collega niet veel over… Een overzicht van wat wel en niet verzonden mag worden, is te vinden op internet (www.defensie.nl zoek op militaire post), Teletekst pagina 765 of via de helpdesk van MPO: 030 – 287 7020. Post vanuit het buitenland naar Nederland wordt regelmatig gecontroleerd. Op drugs, verboden souvenirs (ivoor, wapens) of als er ergens een dienstwapen vermist wordt. De medewerkers van MPO maken nooit post open, controle gebeurt steekproefsgewijs door de douane. De Nederlandse militair is gehecht aan zijn post. En dus wordt die ook zo snel mogelijk bezorgd, op welke manier dan ook. Per boot, vliegtuig, helikopter, indien nodig zelfs per ezel (Gao, Mali). De MPO ziet het als een dagelijkse uitdaging om post zo efficiënt én goedkoop mogelijk op de plaats van bestemming te krijgen. Daarbij wordt steeds vaker de samenwerking met andere landen gezocht.
