Dit artikel hoort bij: Defensiekrant 04
Vernielingen op de luchthaven, aanhoudingen op het vliegveld en het assisteren van de Politie; zelfs op het kleine en relatief rustige Bonaire gebeurt genoeg. Wachtmeester Sayen Gerritsen (34) verruilde zijn baan als motoragent bij de Brigade Limburg-Zuid tijdelijk voor een functie als medewerker Grenspolitie op Bonaire. Hij vertelt hoe het er aan toe gaat in deze 'bijzondere gemeente' van Nederland.
Wij zijn in Caribisch Nederland (Bonaire, St. Eustatius en Saba, red.) verantwoordelijk voor de grenspolitietaken op de luchthavens en de grensbewaking van de zeegrenzen op de 3 eilanden. Ook vervullen we de militaire politietaken ten aanzien van de Nederlandse militairen in het Caribisch Gebied. Eigenlijk kun je stellen dat de KMar hier dezelfde taken heeft als in Nederland. Op Bonaire houden we ons hoofdzakelijk bezig met de grenspolitietaak, waaronder het bewaken en beveiligen van Bonaire International Airport en de buitengrenzen van het eiland.
In de briefing worden de bijzonderheden van de dienst doorgesproken. Denk daarbij aan welke vluchten gepland staan en of er moet worden uitgekeken naar bepaalde personen die bijvoorbeeld op de opsporingslijst staan. Daarna worden de taken verdeeld. Vaak moet het hek rond de luchthaven gecontroleerd worden, gaat een team de deur uit om de 'blauwe grens' (havens en aanlegplekken, red.) te controleren, moeten er paspoorten van in- en uitreizenden worden gecontroleerd of wordt er op of buiten de luchthaven gepatrouilleerd.
Van alles. Tijdens de grensbewaking stuiten we op passagiers die niet voldoen aan de criteria om het eiland te mogen inreizen. Zij hebben bijvoorbeeld geen visum en moeten geweigerd worden. Ook komen we sporadisch valse of vervalste paspoorten tegen en treffen we uitreizende personen aan die illegaal op het eiland hebben verbleven. Verder assisteren we de Douane bij onderzoeken (zoals naar drugssmokkel, red.), nemen we aangiftes op, houden we toezicht in de vorm van verkeerscontroles en houden we personen aan die een misdrijf hebben begaan op de luchthaven, bijvoorbeeld vernieling. Dat gebeurt regelmatig. Regelmatig patrouilles rijden is dus een must.
Bonaire is, als bijzondere gemeente, een onderdeel van Nederland, maar toch voelt het als een ander land. Een voorbeeld: voor veel mensen hier, is Nederlands de tweede of derde taal. Dat merk je soms aan de manier van dingen uitleggen. Ook in de regelgeving zitten verschillen. Zo zijn in Bonaire heel veel zaken in de verkeerswetgeving nog niet geregeld.
De vrijheid en de afwisseling. Ik leer hier alles over grensbewaking en ben bij heel veel verschillende werkzaamheden betrokken. De ene dag sta je 's ochtends achter de inreisbalie en controleer je 's middags tijdens een patrouille door Kralendijk vissersboten. Dat maakt het werk mooi!
