Zeeleeuw duikt in water

Zeeleeuw wordt beter dan ooit

Er was iets met de tewaterlating van Zr.Ms. Zeeleeuw gisteren in Den Helder. Iets van onderdrukte euforie. De medewerkers van het Marinebedrijf die met de onderzeeboot op de kiek wilden, lachten net iets te uitbundig. En ook de aanwezigheid van hoge onderzeebootman schout-bij-nacht Pieter Bindt maakte dat er meer speelde dan zomaar een – overigens - routineus verlopen tewaterlating.

Het vermoeden bleek juist. Nu het zilte nat weer tegen de matzwarte romp klotst, is tot grote opluchting van alle betrokkenen de kop van het Instandhoudings Project Walrusklasse (IPW) er bijna af. En klaarde het Marinebedrijf - en diverse afdelingen van de Defensie Materieel Organisatie hun veruit moeilijkste klus ooit. Speelde deze week nog een probleempje met de waterafdichtingen van de schroefas. Dat viel in het niet bij de enorme opgaven waarvoor de techneuten zich de afgelopen drie jaar zagen geplaatst. Jawel, drie jaar lag de Zeeleeuw in dok. Nog nooit duurde een renovatie- en modificatieproject zo lang. Er waren problemen met de vergaande integratie van de nieuwe apparatuur. Vooral tijdrovend bleek het verwijderen van het aanwezige asbest. Nu die problemen zijn opgelost, is het tijd van de opgewaardeerde boot een operationeel platform maken. Dat gaat naar verluidt voorjaar 2016 gebeuren. Tot die tijd moet er nog het een en ander gebeuren.

Sowieso gaat de Zeeleeuw veel beter worden in waar ‘ie al goed in was. Namelijk zien zonder gezien te worden. Het IPW voorziet in een upgrade van de Mk48 torpedo’s die zijn uitgerust met  de laatste digitale technologie. Maar de belangrijkste aanpassingen zijn de toevoeging van een optronische mast en deels verbeterde sensoren gekoppeld aan een slim combat management systeem. “Met die techniek zijn we in staat veel sneller en zekerder vijandelijke subs of oppervlakteschepen te detecteren en te identificeren”, licht commandant Zeeleeuw luitenant ter zee 1 Erwin Ruijsink toe. Daarbij is de optronische mast een slimme hulp. Dit apparaat van Amerikaanse makelij vervangt de oude optische navigatieperiscoop. Daarmee gaat volgens de bootcommandant een stukje nostalgie verloren. Niet langer tuurt hij door twee oculairs om te zien wat er aan de oppervlakte speelt. Met de nieuwe mast krijgt hij op een beeldscherm gegevens in HD-kwaliteit gepresenteerd. Die in een handomdraai naar iedere plek op aarde doorspelen, kan dankzij de toevoeging van satellietcommunicatie. 

Ereklasse

Volgens Ruijsink worden tijdens de ‘dokperiode’ meer dan louter modificaties uitgevoerd. Het IPW valt volgens de 'manager systeemintegratie' Elroy van Braam samen met de vaste onderhoudscyclus. Doe je dat niet, dan moet je de boot tweemaal uit de vaart nemen en dat is onlogisch. “Nu deden we alles in een keer. Kregen de diesels voor de aandrijving een beurt, werd de drukhuid tot op het blanke metaal gestraald en weer in de anti-fouling gezet.” Straks kan de Zeeleeuw mee tot rond 2025. Na de Zeeleeuw is het de beurt aan Zr.Ms. Dolfijn. Deze boot ligt voor zijn IPW inmiddels op het droge. De Walrus en de Bruinvis komen daarna. Volgens Van Braam duurt het renoveren van deze boten niet zolang als van de eersteling. “Met de Zeeleeuw deden we veel kennis op. Daarmee doen we natuurlijk ons voordeel. Of we straks weer in de ereklasse van de NAVO spelen? O jazeker. Maar na vele honderdduizenden manuren en heel veel zweet en tranen mag dat ook wel.”