‘Het was in ieder geval heel wat heftiger dan wij nu meemaken’
De militairen van 17 Pantserinfanteriebataljon (fuseliers genoemd) zetten de tradities voort van de Prinses Irene Brigade. Deze brigade vocht na D-Day mee bij de bevrijding van Europa. Iedereen bij het bataljon draagt het zogenaamde invasiekoord. Nieuw personeel legt nog steeds de eed of belofte af op locaties die de brigade 70 jaar geleden aandeed. Uiteraard waren ze ook aanwezig waren bij de herdenking in Normandië. Defensiekrant stelde daar 5 jonge fuseliers de vraag: Wat betekent D-Day voor jou?
“Op school heb ik met geschiedenisles wel wat over D-Day gehad. Ik was hier nog nooit geweest. Het is toch het beginpunt van de bevrijding. Ik heb een groot respect voor de militairen die hier aan land zijn gegaan om de Duitsers te verdrijven. Hun offers hebben ervoor gezorgd dat we nu niet allemaal Duits spreken en het leven leiden dat we nu hebben.”
“Operatie Overlord heb ik maar heel summier meegekregen op school. Ik ben hier van jongs af aan wel een aantal keren geweest met mijn familie. Het is elke keer weer indrukwekkend als je ter plekke ziet en hoort wat hier is gebeurd. Ik heb films als The Longest Day en Band of Brothers gezien en dan heb je er al wat beeld bij. Het was in ieder geval heel wat heftiger dan wij nu meemaken.”
“Na de opleiding Veiligheid&Vakmanschap ben ik sinds april bij deze eenheid. Het is heel boeiend om van de mensen van het Nederlands Instituut voor Militaire historie te horen wat hier allemaal is gebeurd. Eerst dacht ik dat het een beetje een vakantie zou zijn, maar je leert hier wat de geschiedenis van de eenheid is. Je krijgt enorm respect voor de veteranen die hier aan land zijn gekomen en zo hard hebben gevochten.”
“Ik was 4 jaar geleden al een keer hier. Als je de verhalen hoort van toen en de films over D-Day ziet, herken ik de kameraadschap, de wil om voor elkaar te gaan onder moeilijke omstandigheden. Ik was in 2009 in Afghanistan. Ik wil dat totaal niet vergelijken met wat de veteranen van de Prinses Irene Brigade hebben moeten doorstaan. Wij hebben één ernstig gewonde gehad in eenheid 4. Dennis van Esch verloor zijn benen. Dat is heftig op dat moment en als je er in Nederland weer mee wordt geconfronteerd.”
“Een chronische scheenbeenblessure zorgt ervoor dat ik weg moet. Daardoor heb ik ook na 15 weken de opleiding bij luchtmobiel verlaten. Het houdt gewoon een keer op. Het is mooi dat ik dit nog heb mogen meemaken. Ik heb de films als Saving Private Ryan gezien, dan pak je heel wat op van de sfeer hoe het toen was. Het is wel anders om hier te zijn en te voelen wat hier is gebeurd. Zeker de verhalen die we hebben gehoord over Utah Beach, Omaha Beach en Sword. Je gaat dan nadenken over wat je als militair kan gebeuren. Ik heb bewust gekozen voor dat risico en wilde dan ook niet opgeven na luchtmobiel. Dit is een mooie eenheid, jammer dat ik door een blessure moet afhaken.”
