Column Commandant Zeestrijdkrachten

Mijn eerste column van dit jaar wil ik wijden aan 4 collega’s die een heftige periode hebben doorgemaakt. Een periode die meer dan 5 jaar heeft geduurd. 

Het betreft de collega’s die op 23 november 2015 betrokken waren bij het duikongeval in de Caracasbaai bij Curaçao, waarbij hun teamlid en buddy, matroos der eerste klasse OD Mandy Groenewoud om het leven kwam. Een onbeschrijfelijk verdrietige dag.

Op de eerste plaats voor haar ouders, haar vriend, haar familie en vrienden. Ik heb nog regelmatig contact met haar ouders. Lieve en sterke mensen, die 5 jaar later nog steeds gebukt gaan onder een bijna ondraaglijk verdriet. Mandy was een vrolijke, mooie, sterke vrouw die midden in het leven stond en volop genoot toen deze noodlottige dag abrupt een einde maakte aan haar 23-jarige leven.

Over de impact op haar collega’s die hierbij aanwezig waren, heb ik het dan nog niet gehad. Deze traumatische ervaring heeft ook hen enorm veel verdriet gedaan. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, kwam opeens de dag dat ze door het Openbaar Ministerie als verdachten werden aangewezen. Verdacht van aansprakelijkheid bij dit noodlottige ongeval. 

Afgelopen december is er eindelijk, na een lange rechtszaak, duidelijkheid gekomen rond deze vermeende aansprakelijkheid. De rechter heeft vastgesteld dat er geen sprake was van overtreding van een dienstvoorschrift. Hij heeft hier aan toegevoegd dat zij onder de toenmalige omstandigheden juist hebben gehandeld. Door deze uitspraak van de rechter zijn zij geen verdachten meer. 

Ofschoon zij mijn vertrouwen altijd hebben gehouden, is nu formeel vastgesteld dat zij destijds professioneel hebben gehandeld. Dat ze de juiste dingen hebben gedaan, zoals van deze duikleiders verwacht mocht worden. Dat is voor hen een geruststelling om te horen. Uiteraard is het fijn dat deze rechtszaak nu eindelijk achter de rug is, maar het gemis en verdriet zijn er niet minder om. Mandy komt er niet mee terug. 

Toch moet mij één ding van het hart: ik heb groot respect voor deze 4 duikleiders. De impact van het ongeval en de 5 jaar die hierop volgden, zijn zwaar geweest; enerzijds door het verdriet van het verlies, anderzijds door het besef dat jou aansprakelijkheid werd verweten bij dit verlies.

Het heeft impact gehad op hen als persoon en daarmee ook op hun families en directe omgeving. Normaal blijven functioneren, thuis en op het werk, moet zwaar geweest zijn. Toch deden ze dit, waarmee zij aan mij en de hele organisatie lieten zien dat ze niet alleen professioneel zijn, maar ook over een groot doorzettingsvermogen en vechtlust beschikken. Ik heb dit, in woorden van gelijke strekking, in hun persoonlijk dossier laten opnemen.

Met de uitspraak van de rechter is een einde gekomen aan een lange periode van onzekerheid, maar daarmee zijn verdriet en boosheid niet direct weggenomen. Ik hoop dat ze een goede manier vinden om deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis om te kunnen slaan.

Commandant Zeestrijdkrachten

Vice-admiraal Rob Kramer