Het mag weer leuk worden!

Het is makkelijk gezegd: het mag weer leuk worden. Ik heb dat eerder gezegd in één van mijn columns. Het is een korte zin, waar u misschien niet zo heel veel mee kunt, maar ik bedoel er wel heel veel mee. Als ik ergens aan boord stap of een eenheid bezoek, kijk ik altijd eerst of er wel gelachen wordt. Want dat zegt heel veel. Het geeft namelijk aan dat men plezier heeft in het werk; het gevoel heeft ertoe te doen. Maar ook dat men zich serieus genomen voelt en een sociaal en fysiek veilige omgeving ervaart. Want dat is de basis of zou de basis moeten zijn.

Er gebeurt veel op het gebied van fysieke veiligheid. Momenteel testen we een nieuwe app, waarmee we eenvoudiger een Melding Onveilige Situatie kunnen maken. Ook werken we hard aan een Nadere Inventarisatie Gevaarlijke Stoffen (bijna gereed). Verder volgen we nu inventarisaties voor geluidsbelasting, werken op hoogte en arbeidsmiddelen. Zomaar een greep uit een aantal projecten die de veiligheid binnen onze bedrijfsvoering verbeteren. We zijn de juiste weg ingeslagen, maar zullen hier altijd alert op moeten blijven. Want veiligheid is van ons allemaal, voor ons allemaal.

Op het gebied van sociale veiligheid zitten we ook niet stil. Zo heeft u onlangs via het defensieblad ‘Sterker!’ de gedragscodes ontvangen. Zeer binnenkort volgen ook de gedragsregels. Zo weet iedereen hoe wij met elkaar om dienen te gaan en wat integriteit voor ons betekent.

Plezier in je werk hebben betekent ook dat je in staat wordt gesteld je werk goed te doen. Dat klinkt gek, maar is vaak genoeg een issue (geweest). Als er iets kapot gaat, moeten er spareparts op de plank liggen. En als ze op de plank liggen, moet je er ook bij kunnen! Dat gaat nog steeds niet altijd goed, maar gelukkig al wel veel beter. 

Het is al zo vaak gezegd: ‘Personeel op 1!’. Dat is natuurlijk ook zo, maar daarnaast moet er natuurlijk ook continu aandacht blijven voor de hardware: voor onze vervangingsprojecten en innovatieve ontwikkelingen. Want een blije krijger zonder wapen maakt weinig indruk. 

Maar het allerbelangrijkste voor onze mensen blijft toch wel de waardering. Want ook al staat de basis, zonder waardering heeft niemand het goed. Daarmee bedoel ik waardering van de maatschappij, voor het werk dat wij leveren als militair. Maar ook waardering binnen onze eigen organisatie; waardering voor elkaar, waardering ‘in de lijn’. Een beter ontwikkelingsperspectief helpt daarbij. P&O is hier druk mee bezig, maar dit traject zal nog wel enige tijd in beslag nemen. 

Waardering, niet onbelangrijk, heeft ook een financiële component. Ik hoop dan ook nog steeds dat er snel een goed arbeidsvoorwaardenakkoord komt, een akkoord dat recht doet aan het door u geleverde werk. Maar er gebeurt meer op dit gebied. Ik heb het dan over de verhoging van het beloningen- en saamhorigheidsbudget voor dit jaar. Ook zijn er allerlei ontwikkelingen op het gebied van behoud- en bindingspremies en het opleidingsbudget. Wanneer de aanpassingen definitief zijn, zult u hiervan op de hoogte worden gesteld. En ja, er komen iDevices voor de werknemers. Wat en wanneer zal ook binnenkort duidelijk worden. Ik wil hier nog even niet voor mijn beurt praten.

Misschien ben ik ouderwets, maar ik ben vroeger naar de marine gelokt door een billboard op station Den Haag Centraal. Een prachtige plaat met een marineschip en blije marinemensen op de voorgrond. De tekst eronder: Join the Navy, see the world! En dat is wat mij betreft nog steeds onveranderd. En als je de social media-kanalen van de KM volgt, dan zie je dat we goed ons best doen. Zo zal Zr. Ms. Zeeland komend weekend afmeren in New York, na een zeer succesvolle West-deployment. En daar word ik ook vrolijk van...

Vice-admiraal Rob Kramer

Commandant Zeestrijdkrachten