In mijn vorige column schreef ik dat de meimaand een herdenkingsmaand is en dat deze mij persoonlijk sterkt in de gedachte dat ik vele jaren geleden de juiste keuze heb gemaakt. De keuze voor een organisatie die het verschil maakt en zich inzet voor dat wat ons dierbaar is; onze vrijheid en onze manier van leven.
‘Dingen doen, uitproberen, keuzes durven maken en niet bang zijn voor de gevolgen; het kan allemaal’
Het maken van juiste keuzes is iets wat mij iedere dag opnieuw bezig houdt. In deze dynamische tijd vol kansen en mogelijkheden zien we dat crises elkaar snel opvolgen en dat de verscheidenheid en complexiteit van bedreigingen en risico’s fors zijn toegenomen. We moeten zeg maar meerdere ballen hoog houden. Een juiste focus en uithoudingsvermogen zijn daarbij van belang.
De focus en uithoudingsvermogen hebben we beschreven in een paar belangrijke documenten; het Sailplan 2030 en het bedrijfsplan die jaarlijks wordt bijgewerkt. Zonder verder op de inhoud van deze documenten in te gaan, vind ik het wel belangrijk dat u weet dat dergelijke plannen bestaan. Plannen waarin de koers voor de toekomst is vastgelegd.
Over het uithoudingsvermogen wil ik nog wel wat kwijt; na jaren van krimp gaan we nu weer groeien. Dat vergt een andere mindset en een andere cultuur. De organisatie is daar niet binnen enkele maanden op ingericht. Daar gaat tijd over heen, dat vergt een lange adem. Ik onderstreep dit omdat het besef hiervan hand in hand gaat met het begrip voor het feit dat we niet alles binnen enkele jaren op orde kunnen hebben.
Maar wie goed kijkt ziet de eerste zonnestraaltjes door het wolkendek.
Op personeelsgebied valt de uitbreiding van het aantal instructeurs en opleidingsplaatsen op. Een nieuwe opleidingsstructuur moet zorgen voor minder uitval van geschikte en broodnodige nieuwe mensen tijdens initiële opleidingen. Ook is er de ontwikkeling van loopbaanpaden voor mariniers en versterken we ons op intellgebied. Het op peil brengen van onze voorraad van veel gebruikte onderdelen geeft nu al zichtbaar meer rust en een hernieuwde focus op training en inzet binnen het hoogste deel van het geweldsspectrum is een feit.
Door de vervangingsprojecten (onderzeeboten, MCM, M-fregatten, wapensystemen), Midlife Updates (wapensystemen), uitbreiding ( tweede bevoorradingsschip) en het fleet marine squadron (ontlasten van Marine Combat Groups (MCG)) zal de operationele gereedheid verder verbeteren. Ook het verbeteren van de materieel-logistieke keten zal hier aan bijdragen.
Balans, perspectief en ruimte
Dat zijn dus stuk voor stuk goede ontwikkelingen. Maar mijn bijzondere interesse blijft hier uitgaan naar het personeel. Ik begrijp als zeeman en als vader/echtgenoot, dat een voorspelbaar vaar- en oefenprogramma rust brengt in de tent. Om meer rust en voorspelbaarheid in vaar- en oefenprogramma’s te creëren, gaan we in 2019 een pilot draaien met een wisselbemanningsconcept in het Caribisch Gebied. Uitgangspunt is meer balans tussen uit en thuis. Dat klinkt eenvoudig maar is het niet. Deze week spreek ik de bemanningen hierover bij.
Naast balans is perspectief voor het individu heel belangrijk. Dat betekent goede arbeidsvoorwaarden, zoals vorig jaar overeengekomen. De vervolggesprekken hierover staan ook weer te beginnen. Maar het betekent ook een meer op de individu gerichte loopbaanplanning en - ontwikkeling. Maatwerk, met de mens centraal, ongeacht rang of stand, (reserve)militair of burger. We zijn er nog niet, maar we komen er wel.
