Rosanne van Tintelen

LTZ 2OC (SD) Rosanne van Tintelen (27), adviseur Trends, Onderzoek en Statistiek

‘In mijn functie kan ik laten zien wat ik kan, ik ben enthousiast over mijn baan, mijn commandant zet zich voor ons in'. Of misschien juist helemaal niet? Als Rosanne van Tintelen of een van haar collega’s langskomt in missiegebied, nemen militairen even de tijdhun mening te geven. “Dat mag best ongenuanceerd, als we maar een goed beeld krijgen.”

Halverwege missie Atalanta, tijdens een havenbezoek aan Mombasa (Kenia), komt Van Tintelen samen met een paar andere opstappers aan boord. Ze veroorzaken een hoop nieuwsgierigheid. Het 1 na het andere bemanningslid stelt aan Van Tintelen dezelfde vragen aan boord van Zr. Ms. Rotterdam. “Ben je nieuw, wat brengt je hier?” Steeds legt Van Tintelen uit wat ze de komende 3 dagen gaat doen: sfeerproeven. Binnen een half uurtje loopt ze zelfverzekerd door de ingewanden van het schip. Gehuld in marineblauw boordtenue, wilde bos krullen en een open uitstraling. Al over een paar dagen verwacht de commandant resultaten van haar onderzoek.

Beleving van de missie

Bij de afdeling Trends, Onderzoek & Statistiek in Utrecht werken collega’s onder meer aan PICTURE werkbelevingsonderzoeken en aan moreelonderzoeken. Die laatste voeren ze alleen uit in missiegebieden. Vaak zijn het bliksembezoeken, waarbij ze in de regel met open armen worden ontvangen. Want de uitslagen van moreelonderzoeken houden commandanten nogal bezig. "En voor personeel is het een kans om even 20 minuten de tijd te nemen om de eigen mening te geven. Zo geven we medewerkers een stem. Met 2 collega's breng ik in ongeveer een week in kaart hoe zij de missie beleven."

Allereerst lopen de onderzoekers rond en proeven de sfeer. "We spreken met de commandant, de ondercommandanten en leden uit de zorghoek, zoals de bedrijfsmaatschappelijk werker, vertegenwoordiger van de Geestelijke Vorming, arts of psycholoog. Aan de hand daarvan schetsen we een eerste beeld. Vervolgens krijgen alle militairen een vragenlijst. Als ze die hebben ingevuld, verwerken wij die net als de uitkomsten van de gesprekken. Zo krijgen we een goed beeld van de werkbeleving."

Afwisseling het mooiste

De missies bij Somalië, in Litouwen, Mali, in Jordanië en Afghanistan: Rosanne bezocht ze de afgelopen 3 jaar allemaal minstens 1 keer. "Het is heel gaaf om naar zoveel verschillende plekken af te reizen. Van mij mag zo’n bezoek overigens wel langer duren dan een week. Het mooiste aan mijn baan is de afwisseling. De ene dag ben ik aan het werk in Den Helder, als eerste aanspreekpunt voor sociaal wetenschappelijk onderzoek van de marine. De volgende dag klik ik aan bij de bemanning van een van de schepen. Ik ben vaker op pad dan dat ik achter mijn bureau zit op de kazerne. Daar kom ik vooral om vragenlijsten te verwerken, uitkomsten te analyseren en rapporten op te stellen.”

Toch komt Rosanne ook graag op haar standplaats in Utrecht. “Ik krijg veel energie van mijn collega’s. Mensen zijn heel divers opgeleid: van socioloog tot bestuurskundige. We leren veel van elkaar. Het is leuk bij elkaar te komen en te bekijken hoe we een project het beste kunnen aanlopen.”

Onderbuikgevoel

Nadat een commandant een rapport heeft ontvangen, volgt een gesprek. “Vaak bevestigen we zijn onderbuikgevoel, de uitkomst is zelden een verassing. Dat is mooi, het voelt dan als een bevestiging. Soms is de uitkomst slechter dan de commandant had verwacht. Dan breng ik een advies uit over de verdere aanpak en geef de commandant tools waarmee hij aan de slag kan. Ik kan hem ook doorverwijzen naar partners, zoals het Coördinatiecentrum Expertise Arbeidsomstandigheden en Gezondheid. Het komt ook voor dat de uitkomst positiever is dan de commandant dacht. Dan is het bijvoorbeeld een enkeling die ontevreden is, maar wel de persoon met de grootste mond. Maar mensen die het hardst roepen, blijken niet altijd de grote gemene deler.”

Het zit in je

De toekomst ligt nog helemaal open voor Rosanne. “Het liefst blijf ik bij Defensie, hoewel ik vroeger nooit had kunnen denken dat ik ooit militair zou worden. Mijn vorige functie was in een jeugdgevangenis. Ik moest daar stoppen toen die ging sluiten. Ik begon vervolgens als uitzendkracht op de afdeling waar ik nu werk en vond het veel leuker dan ik had verwacht. Toen er een marinestoel vrijkwam, motiveerde een senior collega me te solliciteren. Ik wist niet of het militaire aspect wel iets voor mij was, maar hij zei: ‘Het zit in je’. Ik werd aangenomen en ben op de specialistenopleiding van de Koninklijke Militaire Academie gevormd tot militair. Tot op de dag van vandaag heb ik er nooit spijt van gehad. Ik heb veel ervaring opgedaan. Door de bijzondere plekken waar ik ben geweest en wat ik heb meegemaakt, heb ik mezelf op een andere manier leren kennen. In mijn omgeving wordt weleens lachend gevraagd: ‘Defensie? Maar je hebt toch gestudeerd!?’ Ik maak dan van de gelegenheid gebruik uit te leggen wat er bij Defensie allemaal mogelijk is.”