Tekst Jack Oosthoek
Foto SGT-1 Eva Klijn | Video: SGTBDAV Henry Westendorp
Nieuwe Close Quarter Battle Instructors Course zware krachtproef
De Northumbria Police Marine Unit bij de Engelse stad Newcastle trilt op zijn grondvesten. In een soepele run doorzoeken groen gehelmde cursisten van de Close Quarter Battle Instructors Course (CQBIC) een gebouw, waarin volgens het oefenscenario terroristen zitten. “Tango down. Room clear.” De kust blijkt veilig. Alleen wie op alle onderdelen hoog scoort, haalt de eindstreep van deze nieuwe opleiding die door het Korps Mariniers wordt gegeven.
De leerlingen, allemaal vrijwilligers, zijn kaderleden van het Korps. Allemaal krijgen ze een opleiding tot instructeur in een relatief nieuwe militaire tak van sport: acties in huizen en gebouwen en in schepen, omdat dit optreden op vredesmissie steeds vaker voorkomt. De deelnemers zijn allemaal doorgewinterde militairen, een absolute eis om te mogen meedoen. Zo zijn mariniers gepokt en gemazeld als Gevechts- en Schietinstructeur (GSI); kandidaten van de vloot hebben het diploma Hoofd Schietinstructeur op zak. Ook mentaal sta je sterk in je schoenen. De Nederlandse senior-instructeur sergeant-majoor van de mariniers Jeffrey: “Je moet op elk onderdeel hoog scoren en snel kunnen schakelen. Dat geeft allemaal veel druk die je moet aankunnen.”
Het 5 weken-durende programma liegt er inderdaad niet om. Behalve dat je een gebouw leert zuiveren, komen sociale patrouilles in zogeheten verstedelijkt gebied aan de orde, wat je moet doen als geweld onontkoombaar is, hoe je gespuis zoals illegale wapenhandelaren en makers van bermbommen in de boeien slaat? Hoe enter en beveilig ik met mijn groep een schip? Teveel om op te noemen.
Oefenwalhalla
Waarom dat allemaal bij de Northumbria Police Marine Unit in Newcastle - en andere politielocaties in de stad - wordt getraind? Omdat alle faciliteiten state of the art zijn, er geen wachttijd is en de milieubeperkingen te verwaarlozen zijn. Kortom, in vergelijking met wat in ons land kan, is Newcastle een oefenwalhalla, vertelt Jeffrey, die via de Britse Royal Marines bij de Politie van Northumbria terecht kwam. Nog een voordeel volgens hem: iedereen, inclusief de autoriteiten, is pro-marinier. “We hopen hier nog vele jaren te trainen.”
Terwijl hij toekijkt, merkt instructeur sergeant van de mariniers Eric op dat de cursisten de lesstof goed oppikken. “Ondanks hun gedegen militaire achtergrond, hebben ze een training van dit kaliber nog nooit gehad; je moet heel goed weten wat je doet.” Jeffrey: “Systematisch werken, dáár gaat het om.”
‘Je moet op elk onderdeel hoog scoren en snel kunnen schakelen’
‘Move’ in plaats van ‘Go’
“Hoe vinden we dat het gaat”, vraagt instructeur korporaal van de mariniers Ray aan de cursisten. “Nou,” weet één van hen, “de 2e man moet lullen, niet de eerste. De rest moet stil zijn.” Een ander wil dat iedereen de juiste vaktaal gebruikt. Weer een ander maakt met de vlakke hand een horizontale beweging ter hoogte van zijn voorhoofd. “Het adrenalinepeil zit bij mij tot hier.”
Ray gooit een advies in de groep. “Overzie de situatie en trek dan pas je plan. Houd het eenvoudig en denk inderdaad aan de juiste benamingen. Ik heb te vaak ‘go’ gehoord in plaats van ‘move’. Dat laatste is beter, want ‘go’ lijkt teveel op ‘no’.” Waarna de gemaskerde cursisten behoedzaam verder schuifelen. Geen kamer, gang of nis ontsnapt aan hun aandacht. Ray: “Het is belangrijk om niet alleen via het boekje te werken, maar ook op basis van je praktijkervaring. Dat boekje is slechts een leidraad.”
Wat beter kan? Ray peinst. “Voor sommigen gaat het programma misschien wat te snel, waardoor ze een bepaald onderdeel soms even niet snappen. Aan de andere kant: elke cursist denkt anders. Als cijfer zou ik deze mannen een 7 tot 7½ geven. Als ze scherp blijven slagen ze.”
Onverbiddelijk
Hoe anders gaat het met de 5 cursisten die op het onderdeel schieten onvoldoende scoren en naar huis moeten. Een gebrek aan routine? Stress waardoor je niet goed schiet? Is het programma voor een enkeling te hoog gegrepen? Hoe dan ook, het kader van de Close Quarter Battle Instructors Course is onverbiddelijk. Net als bij de Tour de France wordt op niemand gewacht.
‘Ondanks hun gedegen militaire achtergrond, hebben ze een training van dit kaliber nog nooit gehad’
Cursisten over de CQBIC
“De kennis die ik hier opdoe kan ik in vredesoperaties goed gebruiken.” Sergeant van de mariniers Nick heeft er geen spijt van dat hij zich voor de Close Quarter Battle Instructors Course heeft opgegeven. “Je leert in korte tijd heel veel”, vertelt de (in het dagelijks leven) leider van een sniper-sectie. “Ik vind het wel moeilijk om het overzicht te bewaren, vooral als je baas van een team bent. Overal gebeurt wat. Maar als ik slaag, ga ik hoger opgeleid naar mijn dagelijkse functie terug.”
Korporaal van de mariniers Jesse, die zich via de cursus verder wil ontwikkelen als militair, denkt er ook zo over. “Er gaat voor mij een nieuwe wereld open”, stelt de normaliter plaatsvervangend sectioncommander op Marinierskazerne Savaneta, op Aruba. “Je leert bijvoorbeeld om in 1 keer een goede beslissing te nemen die goed is voor het totale team. Welk onderdeel ik lastig vind? Schieten met de Glock, omdat mijn houding niet helemaal oké was. Intussen is die wel goed. Je ‘grijze spier’ moet constant scherp zijn. Ik zou collega’s deze cursus zo adviseren. Je wordt beter in ‘kennen’ en ‘kunnen’.”
