Leeswijzer

Vliegbasis Gilze-Rijen 1946-1995 – Trainers en jagers boven de Molenheide

Het tempo van de auteurs Dick Lohuis en Gijs Dracht en uitgeverij Geromy ligt erg hoog. Zo hoog zelfs dat dit boek even aan de aandacht was ontsnapt, terwijl een nieuwere uitgave – over Ypenburg – al wel in deze rubriek is besproken. Nu dus aandacht voor het boek Gilze-Rijen dat al even geleden uitkwam.

In deze uitgave wordt een beeld geschetst van de vliegbasis in de periode 1946-1995. Achtereenvolgens passeren na een voorwoord en inleiding in zes (ongenummerde) hoofdstukken de ontstaansgeschiedenis, gebaseerde eenheden, detacheringen, deployments en oefeningen, squadron exchanges, open dagen, squadronjubilea en visitors de revue. Van naoorlogse opleidingsbasis tot operationeel veld in de F-16-tijd, alle staat erin. Met het opheffen van 314 Squadron in 1995 eindigt dit boek.

Het naslagwerk barst bijna uit zijn voegen door de ruim 800, vaak nooit eerder gepubliceerde foto’s en afbeeldingen. Die komen veelal uit particuliere archieven. Kijk vooral naar de vaak spectaculaire landingsfoto’s boven de Langenbergseweg die vlak voor de kop van de landingsbaan loopt.
Met dit zesde deel over geschiedenis van de Nederlandse vliegbases maken Lohuis en Dracht een geweldig foto-overzicht van wat er zich daar allemaal heeft afgespeeld. En ze zijn nog niet klaar, want het nieuwste deel over vliegbases Woensdrecht en De Peel is al verschenen. Daarover binnenkort meer in deze rubriek.

Dutch Profile: SP-2H Neptune – Marine Luchtvaartdienst, Royal Neth. Naval Air Service

Dit boek is een van de drie uitgaven van Dutch Profile over de Neptune, na de P2V-5 en de P2V-7B. De SP-2H was een van de drie eindvarianten die heeft dienstgedaan bij de Marineluchtvaartdienst (MLD), als je de tussenversie P-2H niet meetelt. De SP-2H is ook de bekendste versie van Neptune, wellicht omdat deze ook tot het laatste dienst deed, voordat de Neptune werd vervangen door de P-3C Orion.
De SP-2H’s waren geen nieuwgebouwde toestellen, maar conversies van de P2V-7B die afkomstig waren uit Nederlands Nieuw-Guinea. In Nederland kregen ze vanaf begin jaren ’60 als taak onderzeebootbestrijding. Daarvoor ontvingen ze onder meer een glazen neuskoepel.

Het boek beschrijft de ontwikkeling en ombouw van het type, Vliegtuigsquadron 320, het ongeval met de ‘212’, operationele inzet en onderhoud, overnames van de Franse MLD, operaties in de West en tot slot de vervanging van het type begin jaren ‘80. Het verhaal in het Nederlands wordt halverwege het boek herhaald, maar dan in het Engels. Het boek is weer goed voorzien van veel (kleuren-)foto’s, vliegtuigaanzichten (profiles) en tot slot een overzicht van alle SP-2H’s die in dienst zijn geweest. Een handig en handzaam boekje over een van de vele MLD-typen die in dienst zijn geweest.

Vliegend-vlug weg uit Heumen

Iedere vlieger heeft een boek vol verhalen in zijn hoofd, maar er ook een boek van maken, is een tweede. Ton – beter bekend onder de naam Bal – van IJzendoorn doet het wel en schrijft zijn memoires na een vliegcarrière bij Koninklijke Luchtmacht, Swissair, Etihad en Singapore Airlines. De vliegopleiding in België en Nederland begin jaren ‘70, conversie op Vliegbasis Twenthe op de T-33 en NF-5 en daarna tot eind jaren ’70 operationeel vliegen bij 314 Squadron op hetzelfde type vormen zijn luchtmachtverhaal. Dat beslaat tweederde van het boek. Daarna volgen de verhalen over Swissair, Etihad en Singapore Airlines.
Van IJzendoorn heeft een prettig leesbare biografie afgeleverd die een leuke en interessante inkijk geven in de wereld van een jachtvlieger (in opleiding) en verkeersvlieger. Het boekje is niet duur en bovendien zijn de opbrengsten voor ‘Old Redskins’, de club die de herinneringen aan 314 Squadron voor alle oud-leden in leven houdt.