Over de grens: exchange officer luchtverdediging

Ver buiten de landsgrenzen, bij een ander krijgsmachtdeel, overheidsinstelling of in het bedrijfsleven: luchtmachters zetten zich overal in voor Defensie. In deze rubriek vertellen zij over hun bijzondere plaatsing.

Iedere keer dat majoor Nick Hoetjes terug kwam van vakantie in Amerika bekroop hem een gevoel van heimwee. Heimwee naar the way of life daar aan de andere kant van de grote plas, het lekkere weer, de vrijheid, de mooie auto’s, de eindeloze wegen en natuurlijk de vele adembenemende plekjes. De stille wens ooit een leuke functie in de States te vervullen, bleef in zijn achterhoofd spoken. Wat een geluk dat begin dit jaar de stoel van exchange officer bij het Amerikaanse luchtverdedigingscommando in Fort Bliss vrijkwam. Als batterijcommandant bij het Defensie Grondgebonden Luchtverdedigingscommando (DGLC) maakte hij grote kans. Hij solliciteerde, werd aangenomen en eind mei was het zover: samen met zijn echtgenote Tessa vertrok de militair naar zijn geliefde bestemming: de Verenigde Staten van Amerika.

Zes maanden later heeft Hoetjes zijn draai gevonden. Oké, met corona in de lucht is het allemaal net iets anders dan anders, maar klagen doet de majoor niet. Met volle teugen geniet hij van zijn American Dream. Het huis dat het echtpaar in El Paso betrok, is ruim en heeft een grote tuin. Op de oprit staan twee plaatjes van Amerikaans vernuft: een witte Ford Mustang 8 cilinder met zwarte striping en een Dodge Ram 1500. Wanneer Hoetjes daarmee ’s morgens naar de kazerne rijdt en het zonnetje over de bergen schijnt, kan zijn dag niet meer stuk.

Op divisieniveau

Hoetjes vindt zijn werk heel interessant en hij leert veel. Officieel is de specialist geplaatst als plaatsvervangend G3 (Operaties) bij 11th Air Defense Artillery Brigade. Maar door intern geschuif zit hij tijdelijk op de stoel van G3/7 Operations, Training, Readiness and Exercises. Hij maakt deel uit van een oefenstaf. Die plant en begeleidt trainingen voor met name uit te zenden luchtverdedigingsstaven op brigadeniveau. Doorlopen ze zo’n traject, dan zijn ze uitzendgereed en ready to go.

“Ondanks dat inmiddels veel troepen zijn teruggetrokken, blijft de uitzendruk bij de US Army ronduit hoog”, vertelt de officier. “Van de 4 luchtverdedigingsbrigades die onder ‘32nd’ vallen, zijn er meestal 2 in het Midden-Oosten.” Volgens Hoetjes leveren missies van deze omvang qua vulling weinig problemen op. De omvang van de Amerikaanse luchtverdediging is namelijk gigantisch.

“Als batterijcommandant maakte ik me soms druk over het wel en wee van de individuele soldaat. Nu zet ik op divisieniveau zogezegd heel wat grotere pijlen weg.” Onlangs draaide ‘G3/7’ een oefening op corps-niveau om een divisiestaf te trainen. Daarvoor stuurde het team pro memorie een aantal brigades aan. “Dat is best wel een sensatie. In Nederland ligt het gangbare werkniveau binnen het DGLC op bataljonsgrootte. In de States is alles groot, groter, grootst.”

Doodnormaal

Hoetjes' plaatsing is voor 3 jaar met de mogelijkheid 2 jaar te verlengen. Of dat gaat gebeuren? “We kijken wel of we het tegen die tijd nog leuk vinden.” Momenteel bevindt hij zich nog in het stadium van verwondering en verbazing. Over de aanhoudende Black Lives Matter-protesten, over de zwaar bewapende burgers bij standbeelden van omstreden helden uit het verleden. En natuurlijk de sterke verdeeldheid rondom de presidentsverkiezingen. Gelukkig zijn er ook minder heftige dingen waarvan hij nog steeds opkijkt. Zoals de omvang van Fort Bliss, waar zo’n 50.000 militairen werken. En dat in uniform door de stad lopen doodnormaal is en wildvreemden je koffie willen betalen als dank voor bewezen diensten. Ja, Amerika houdt van zijn militairen. Dat is in Nederland weleens anders.

Bekend gezicht

Is Hoetjes op Bliss een vreemde eend in de bijt? Integendeel. Nederlanders zijn er een bekend gezicht, want ze komen hier al jaren. “We hebben met ons Patriot-systeem een grote naam opgebouwd in deze wereld. En ik ben niet de enige die hier rondloopt. Op de ook hier gevestigde US Army Sergeant-Majors Academy zitten een aantal landgenoten. Met hen trekken we geregeld op en dat is heel gezellig. Samen beleven we de American Dream. Je kunt het slechter treffen.”