Slingery plaatst bouwstenen voor toekomst

Trainen en oefenen zijn 2 zeer verschillende zaken

Overstemd door het zware geluid van 3 Chinooks verheft zich ook een trio Cougars vanaf luchtvaartterrein Deelen. Een paar meter boven de grond blijven de 6 helikopters hangen, net zolang totdat het Mobile Air Operations Team van de luchtmacht en Pathfinders van de Luchtmobiele Brigade de underslung-ladingen hebben aangehaakt. Dan vertrekt het zestal naar de Edese Heide, zo’n 15 kilometer verderop. Dit is de slingery, geen oefening, maar een training.

Chinooks en Cougars van het Defensie Helikoptercommando voeren uiteraard eerder en vaker underslung-acties uit. Meestal gebeurt dat als onderdeel van oefeningen zoals Perigrine Sword en Falcon Autumn. Geen multi-ship-multi-type-training zoals vandaag, met meerdere Chinooks en Cougars. “Dat hebben we de afgelopen jaren te weinig of zelfs helemaal niet gedaan”, tekent Chinook-vlieger majoor Roy veelzeggend aan. “Slingloads moeten we vaak inpassen waarbij het oefenschema leidend is.”

Een echte training met underslung staat dan ook hoog op de verlanglijst binnen de 11 Air Manoeuvre Brigade (11AMB). “Trainen doe je om inzicht te krijgen waar het fout kan gaan”, zegt Roy, Hoofd Current Ops van het 298 Squadron. “Eerst moeten alle handelingen overdag veilig zijn gegaan. Pas dan doen we ook ’s avonds een actie. Gevalletje risicomanagement.”

In beeld en geluid zien hoe de Slingery ging? Kijk dan deze video.

200 per uur

De Slingery – zou eerst een week zijn, werd een dag, maar wel 1 met 4 waves – vindt begin december plaats onder perfecte weerscondities. Tijdens het ‘hopje’ van Deelen naar de Edese Heide, ongeveer tien minuten, dreunen de 6 helikopters door de strakblauwe lucht. Onder hen hangt een variëteit aan objecten. “Kijk,” zegt Roy, “de luchtmobiele voertuigen en aanhangers die wij als underslung gebruiken, zijn gemaakt voor zo’n 50 tot 100 kilometer per uur op de weg, of wat minder door ruw terrein. Maar zéker niet om met ruim 200 per uur door de lucht te vliegen.”

Risico’s

Zonder goede opleiding, procedures en training, zijn alle operaties gevaarlijk. Niet alleen in de helikopters maar ook voor het personeel op de grond. “Iedereen is belangrijk”, benadrukt Roy. “Ik kan bij de landing niet anders dan vertrouwen op de loadmaster achter me in het laadruim. Hij is mijn ogen, ik ben zijn ledematen. Iedereen is professional in een uitdagende omgeving. Een militair vak brengt nou eenmaal risico’s met zich mee, maar door het trainen van alle facetten kun je die beheersen. Je zou bijvoorbeeld kunnen oefenen met houten pallets in plaats van voertuigen, of met maar 1 lading onder een Chinook in plaats van 2. Maar juist dát brengt – in een later stadium – risico’s met zich mee, omdat je dan nooit traint met wat je – in het – echt moet vervoeren.”

Coaching

11 AMB traint nu losgekoppeld van een scenariogedreven oefening. “Heel bewust, want als je dit al lang niet hebt gedaan, wil je en moet je kunnen bijsturen”, kaart Roy aan. “Je merkte ook echt het verschil tussen de eerste en de laatste inzet. Iedereen kreeg direct coaching die je meteen de volgende wave kon toepassen. Gisteren zat er een jonge vlieger naast me, net klaar met zijn opleiding. Hij zag in deze slingery voor het eerst dat de ‘skills and drills’ die hij tijdens zijn opleiding leerde, naadloos passen in een grotere machinerie zoals deze training.”

Verschil

Tijdens deze Slingery legt 11 AMB het fundament voor de toekomst, nu nog zonder tactisch scenario. “Dat doen we een volgende keer”, kijkt Roy vooruit. “Deze opzet met meer helikopters is veel efficiënter dan vele keren klein trainen met slechts 1 of 2 heli’s. Dit was een trial en echt een heel goede training voor ons. We leren hieruit dat als we te snel een oefening ingaan, te lang of te veel fouten blijven maken die we er niet meer uitkrijgen. Dát is het basale verschil tussen een training en een oefening.”

Foto onder: Zoekplaatje op de Edese Heide, waar de camouflage van de 3 Cougars en evenzoveel Chinooks duidelijk verschil oplevert bij het opgaan in het landschap. Foto: sergeant-majoor Arnoud Schoor

Tekst: Arno Marchand
Foto’s: Evert-Jan Daniels 
Video: sergeant-majoors Peter van Bastelaar, Arnoud Schoor en Dave de Vaal
Montage: Corina van Marm