Schoonmaakster haalt bezem door loopbaan

“Het is nooit te laat om het roer om te gooien”

Ze was al 48 jaar toen ze bij Defensie kwam werken, een leeftijd waarop de meesten niet meer aan een loopbaan beginnen. Daar waar de meeste mensen het rustiger aan doen, besloot Rini Wagenaar dat ze carrière ging maken. Schoonmaakster, technische munitiemedewerkers en uiteindelijk distributiemedewerker op het DMO Munitiecomplex in Veenhuizen. Geen beroep is haar te gek. “Ik ben een echte laatbloeier”. 

Haar familieleden en vrienden verklaarden haar voor gek. “Wat moet je daar nou tussen al die mannen”, riep haar man nog. Maar Wagenaar was vastbesloten. “In 2004 begon ik als schoonmaakster hier op het munitiecomplex in Veenhuizen. Ik had het zo naar mijn zin met alle collega’s hier”, vertelt ze met een licht Fries accent. Aangemoedigd door andere werknemers solliciteerde Wagenaar op de functie van munitie technische medewerker. “Ik had niet verwacht dat ik uiteindelijk ook echt die baan zou krijgen. Maar ik denk dat mijn enthousiasme en positiviteit de doorslag gaven bij de sollicitatie.”

Blokken

Zonder enige ervaring ging Wagenaar aan de slag. Maar daarvoor moest ze wel eerst terug de schoolbanken in. “Ik heb een opleiding munitieherkenning gedaan. Dat was best vreemd”, zegt ze lachend. “Opeens bezig zijn met munitie en meegaan naar schietseries. Terwijl ik zelfs al voor vuurwerk bang ben. Erg spannend in het begin.” Wagenaar hield zich bezig met controles en herstelwerkzaamheden van munitie. Maar helaas moest ze naar een aantal jaar op zoek naar een andere baan. Door de bezuinigingen had ze geen andere keus. Weer trok Wagenaar haar stoute schoenen aan en solliciteerde op de functie van distributiemedewerker. En opnieuw had ze geluk. Dagelijks sjeest ze met een vorkheftruck over het terrein in Veenhuizen om munitie te verzamelen voor verzending. “Een leuke baan die nooit hetzelfde is. Elke dag sta ik met een glimlach op”, zegt ze. 

Anders

Volgens Wagenaar komt haar enorme drijfkracht voort uit rusteloosheid. “Ik heb nooit stil kunnen zitten. Als jonge meid was ik ook al anders dan mijn vriendinnetjes. Op 16-jarige leeftijd wilde ik bij de marine. Varen en de wereld rondreizen, maar destijds kregen vrouwen vaak administratieve baantjes in het leger. Dus ging ik maar net als de rest van mijn klasgenootjes naar de huishoudschool.” Niet haar eerste keuze, maar toch maakte ze de opleiding af. Kort hierna trouwde ze. “Op dat moment ging ik volledig voor het gezin. Ondanks mijn rusteloosheid. Toen mijn jongste zoon de leeftijd van 12 jaar bereikte, ben ik weer gaan werken.” Paardrijlessen, bloemenplukken, achter de bar staan, schoonmaken en uiteindelijk distributiemedewerker bij Defensie. “Ik pak alles aan. Als ik maar bezig ben. ”

Gewoon proberen

Echt trots is de DMO’er niet op haar loopbaan. “Ik denk dat ik daar veel te bescheiden voor ben. Daarnaast is het allemaal gewoon een kwestie van proberen en doen. Ik ben een nieuwsgierig mensen wil daarom graag nieuwe dingen oppakken. Ook als het een beetje eng is. Naar mijn mening zitten er te weinig uren in een dag. Ik zou nog zoveel dingen willen doen. Maar dat kan nu helaas niet meer. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu hier zit, want dan zou ik echt niet anders meer willen.”