‘Marine het schip in met rubber Titanic’ kopte een landelijk ochtendblad dik 2 jaar geleden over de Fast Raiding Special Forces Craft (FRISC) . Wie het artikel las, zou denken dat Defensie z’n kostbare personeel op een aan alle kanten rammelend en dus onveilig vaartuig wilde zetten. Vanaf het ontwerp had DMO de zaken echter helemaal in de hand.
‘We dachten al in een vroeg stadium dat sommige details beter konden en ook moesten. Die kwamen bij de tests inderdaad naar voren. Ze zijn door de leverancier geheel naar onze wensen aangepast. Het was dus zogezegd een storm in een glas water. De FRISC is helemaal veilig en blijft veilig. Daar staan we voor’, vertelt Wiebe van der Haar van Maritieme Systemen/Wapensystemen van DMO.
Sausje
De FRISC kreeg zo tijdens de testfase een ‘negatief sausje'. ‘Het eerste model hebben we 4 maanden kunnen uitproberen en in die periode kwam de publicatie. Naast vele andere beproevingen hebben we in die periode bijvoorbeeld ook 5 typen stoelen getest, compleet met meetapparatuur. Die beproevingen waren op de Noordzee, onder zware omstandigheden. Dan gaat er wel eens wat kapot, ja.’
Arbo
De afdeling Veiligheid,Kwaliteitsmanagement, Arbeidsomstandigheden en Milieu (VKAM) hanteerde bij het onderzoek zowel een objectieve als een subjectieve meting. ‘De bemanning vroegen we welke stoel ze het prettigst vonden zitten. Je zoekt dan naar een weg tussen gevoel en metingen’, zegt Jeroen Blom van VKAM.
De invloed van VKAM begint al bij het ontwerp. Daarbij is het soms zoeken naar een combinatie van Arbo-verantwoorde aanpassingen en operationele eisen. ‘Het is ook niet zo dat we na goedkeuring van een systeem onze handen er vanaf trekken. Ook bij de FRISC’s zijn we niet opgehouden bij de overdracht van het systeem aan het Commando Zeestrijdkrachten. Zo is er onlangs nog een vergelijkende test geweest tussen de vaartuigen van 12 meter en de kortere versie (zie film). Dat type meet 9.60 meter om mee te kunnen op het ondersteuningsschip in de West, Zr.Ms. De Pelikaan.'
Klappen
Het gaat om vaartuigen die met 70 tot 80 kilometer per uur over het water gaan. ‘Bij een flinke zeegang neemt de belasting van boot en opvarenden flink toe’, weet Van der Haar. ‘Een bestuurder moet dan ook weten in hoeverre hij de snelheid moet reduceren bij een bepaalde seastate.’
Bij het ontwerp heeft het projectteam daarom gekozen om het bestuurdersconsole voorin te plaatsen. 'Daar vallen de grootste klappen', legt Wiebe van der Haar uit. 'De bestuurder zal bij hoge golven dan eerder het gas terug nemen en je houdt de rest van de bemanning fitter. De grootste verantwoordelijkheid ligt dus bij hem. In de opleiding is daarvoor veel aandacht. Verantwoordelijkheid is in dat opzicht ook zeker een vorm van safety.’
