Het verkennerspeloton van 44 Pantserinfanteriebataljon van 43 Gemechaniseerde Brigade kreeg het vlak voor het zomerverlof nog even zwaar voor de kiezen. In de bergen rondom Terråk moest het vol aan de bak tijdens een tweeweekse training ‘Overleven achter vijandelijke linies’.
Iedere militair heeft basisvaardigheden die zijn of haar overlevingskansen tijdens missies vergroot, bijvoorbeeld ZHKH en wapengebruik. 44Recce ging in de provincie Nordland een stapje verder. De verkenners leerden skills om onder uitdagende omstandigheden te overleven met wat de natuur je biedt. Op de foto een set zelfgeslepen stokken om een val te kunnen maken. Verkenners treden vaak diep in vijandelijk gebied op om informatie te verzamelen over onder meer troepenbewegingen, commandoposten en wapensystemen. Wanneer zij om wat voor reden dan ook behind enemy lines zitten, moeten zij dwars door vijandelijk gebied veilig terug zien te komen. Dat zou bij een mobility kill ook te voet kunnen zijn. 44Recce gebruikte de periode in Scandinavië om beter te worden op verschillende gebieden zoals op oriënteren, vuur maken, vissen en onderkomens bouwen. De verkenners liepen pittige tochten en sloten de trip af met een loodzwaar scenario waarbij eten schaars was en de temperatuur opliep tot meer dan 30 graden. Eerste luitenant Kristiaan, pelotonscommandant (links in beeld): “Wij treden op in vijandelijk gebied, onder zware omstandigheden. De kans bestaat dat je dan niet volgens plan terugkomt bij eigen troepen. Helemaal in een hoofdtaak 1-scenario is dat een groot risico. Dat zien we terug in alle oefeningen die we doen. Als de verdediging bijvoorbeeld gesloten wordt of wanneer er te hard gevochten wordt om terug te kunnen komen.” “Op zo’n moment moet je overleven op het gevechtsveld. Daar komt een aardige portie zelfredzaamheid bij kijken: kunnen overleven met de beperkte middelen die je tot je beschikking hebt. Ik vind dus ook dat wat we hier nu doen essentieel is voor alle gevechtseenheden. Wat dat betreft is het jammer dat onze basisopleidingen steeds korter worden. Elementen die er vroeger standaard inzaten, komen nauwelijks terug.” Op de foto leren de verkenners een simpele val te zetten om bijvoorbeeld vogels of konijnen te vangen. “Marsrust inlassen bij lange verplaatsingen, navigeren met kaart en kompas, kledingdrills, een onderkomen maken: als jij denkt dat je natte sokken niet hoeft te verwisselen, of dat je die warme top niet aan hoeft te trekken als je even gaat zitten, word je in Noorwegen keihard met je neus op de feiten gedrukt. Daar zijn die jonge gasten tijdens de opleiding echter nooit tegenaan gelopen. Je kunt het ze niet eens kwalijk nemen.” “De lokale bevolking staat hier zoveel dichter bij de natuur. Een Noor haalt zijn vis gewoon uit het water, jaagt zelf en koopt geen water maar haalt dit lekker uit de beek. De natuur is prachtig en de oefening uniek. De landmacht heeft hier nog nooit eerder getraind, dus wat dat betreft is het een bijzondere kans. In het kader van behoud en motivatie is dit ook echt perfect.” “Doordat de basisopleidingen tegenwoordig zo kort zijn leg je de druk bij de eenheden om al die mensen op niveau te krijgen. Waar je eigenlijk wilt trainen om op een hoog niveau te komen, ben je alleen maar bezig met basiselementen verzorgen om mensen überhaupt basisopgeleid te krijgen. Het is zonde dat we daar zoveel tijd en energie aan kwijt zijn.” Sergeant-majoor Sietse, binnen 43 Mechbrig specialist Optreden Bergachtig Terrein en verantwoordelijk voor de oefening: “Toekomstmuziek is dat we dit jaarlijks terug laten komen, het liefst ook in dit gebied, omdat we het goed hebben leren kennen. Daarnaast hebben we hier een mooi netwerk en kan hier alles. Dat we dit bovendien kunnen combineren met optreden in bergachtig terrein is natuurlijk helemaal geweldig.” “Waar we hier nu met een peloton zitten, bouwen we dat het liefste uit naar een compagnie. Dat hoeven overigens niet alleen verkenners te zijn, maar kan net zo goed reguliere infanterie zijn. Op niveau 1 en -2 kun je in Noorwegen ontiegelijk veel leren in een hele korte periode. Het zou zonde zijn om dat niet over te dragen aan veel meer collega’s.”
