05

Dit artikel hoort bij: Landmacht 10

Van vries naar vers

Tekst RITM Saminna van den Bulk
Foto SM Gerben van Es

Proef met Global Catering Contract

Pas gestoofde goulash en nog ovenwarm brood. Op het Duitse Kamp Trauen dit jaar geen opgewarmde diepvrieshap tijdens de SOB/SOMS, maar voeding ter plekke bereid door een cateringbedrijf. Een pilot van de landmacht.

Menig militair vult de maag tijdens oefeningen met de gerechten van Chef Martin. Qua voedingswaarden een prima hap. “Maar”, aldus majoor Jeroen Evers van MatlogCo Operationele Catering: “De MSK-maaltijden (Mobiele Satellietkeuken, red.) zijn aan een remake toe. Er waren klachten en er wordt nu gewerkt aan betere maaltijden in betere verpakkingen. Dit om de eenheden te velde lekkerder eten voor te kunnen schotelen.”

Zowel te velde als op Kamp Trauen krijgen de militairen verse voeding.
“Het is onze taak om het personeel goed eten aan te bieden. Kost iets meer”, geeft majoor Jeroen Evers toe, “maar daar is nu financiële ruimte voor.”

NAVO-aanbesteding

Maar kan het ook vers voedsel in het veld zijn? Jazeker. Vanuit de Directie Operaties kwam het verzoek om een Global Catering Contract op te stellen. Verse voeding die binnen 30 dagen afgeroepen kan worden. In eerste instantie voor tijdens missies, maar ook voor grote oefeningen. De NATO Support Procurement Agency (NSPA) doet de aanbesteding en zoekt een betrouwbare cateraar die overal ter wereld aan de slag kan. Afhankelijk van de behoefte zijn enkel koks nodig, is alleen voeding gewenst, of komt er juist een cateraar in actie die Defensie volledig ontzorgt met koelvriesopslag, keukens etc.

In de keuken is de Duitse cateraar Febs 24/7 bezig met het voorbereiden van lekker, vers eten.

Sergeant Bob

“Dit is mijn derde SOB/SOMS. Chef Martin kennen we allemaal. Ik vond het niet echt te pruimen. Eten is eten, al helemaal in het veld, maar voedzaam waren de gevulde bakjes niet echt. Je merkte dan al snel dat je wat suf werd of gauw weer honger had. Op een gegeven moment ben je daar wel klaar mee. Dat is met deze nieuwe hap wel anders. En hij smaakt beter, dus da’s een mooie bonus.” 

De vuurdoop is op Kamp Trauen. 3 weken lang verzorgt de Duitse cateraar Febs de voeding. Dat betekent op een doorsnee woensdag kalkoenragout met rijst als ‘veldsnack’. Op de kazerne serveert de cateraar gehaktballetjes met salade. ’s Avonds staan bloemkoolsoep, Indonesische rendang, visfilet, rijst en noedels en gemixte groenten op het menu. Voor de herbivoor is er lenzenstoofpot. Toch liever halal of koosjer? Alles is voorhanden. 

Het versbereide eten vindt in het veld gretig aftrek. Een keurmeester monitort continu de kwaliteit van het voedsel.

Geen kleine klus. De cateraar werkt met 32 man 24 uur per dag om voor 600 militairen een verse hap op tafel te zetten. Want de liefde van de militair gaat duidelijk door de maag. Zo gaan er 1.000 versgebakken plakken brood op 1 dag doorheen. Kalkoenfilet als middagsnack? Dat betekent dat er 70 kilo gevogelte nodig is. 

Proeven, passen en meten

Op de evaluatieformulieren prijken vooral positieve reacties. Die worden voortdurend gemonitord, zodat er in de keuken bijgestuurd kan worden. “Er waren wat opstartproblemen”, glimlacht Evers. Cola aanbieden of elke dag bacon bij het ontbijt. Niet heel goed voor het lichaam… “Als het er ligt, neemt men het ook.” 

Kapitein Marcel: “Voor bijna alles geldt: niet goed is opnieuw, maar zo werkt het in de keuken niet. Het moet in 1 keer goed zijn.  We zijn natuurlijk allemaal een beetje gewend aan de kant-en-klaar maaltijd. Maar dat is het eten tijdens deze oefening duidelijk niet. Vind het wel redelijk smaken en de presentatie is goed. Al is Chef Martin in het veld misschien handiger. De bakjes worden loeiheet aangeleverd en kun je daarom nog even wegzetten als het nodig is.”

Ook zijn er interculturele verschillen. Dat merkt de Brit Richard Hessler. Hij stuurt als NSPA’s food tech officer de cateraar aan. “We hebben extra kaas moeten laten komen, die consumptie hadden we onderschat.” Het grootste verschil? “De Lupa”, lacht Hessler. “In de British Navy krijgen de militairen hun lunchpakketten aangereikt. Anders zou het een grote rotzooi worden. Maar de Nederlanders maken die Lupa graag zelf. Scheelt ons in de keuken een hoop mankracht.”  

Typisch Nederlands? “De Lupa”, aldus Food Tech Officer Richard Hessler.

Aanschuiven

SOB/SOMS was de aftrap voor het Global Catering Contract. Volgend jaar volgt een tweede test, zegt Evers. Nederland trekt nu de kar op het gebied van de vernieuwde ‘groene’ catering voor missies en grote oefeningen. Het idee is dat meer landen het project omarmen. “Ook zij kunnen binnen dit contract vers voedsel afnemen en laten bereiden. Dit bevordert niet alleen de internationale samenwerking, want er zijn meer voordelen. Wanneer meerdere landen gebruik maken van het contract, wordt de voeding goedkoper en de logistiek efficiënter.” 

De militaire hap moet aan strenge eisen voldoen. Hygiëne, temperatuur… “Alles moet kloppen”, aldus keurmeester Philip de Rooij, terwijl hij zijn thermometer in het eten steekt.