Diplomaten van de landmacht

Vrijwilligers Thuisfrontcomité altijd en overal paraat

Vrijwilligers Thuisfrontcomité altijd en overal paraat
DENZO. Een afkorting die staat voor Dag En Nacht, Zondags Ook. De vrijwilligers van het Thuisfrontcomitévan de landmacht hadden geen betere keuze kunnen maken. 7 dagen per week, overal en 24 uur per dag staan ze klaar. “Het zou mooi zijn als Defensie DENZO opneemt in de lijst met afkortingen”, grapt Theo Ketting. Collega-vrijwilliger Trudi van der Stroom en hij over hun ervaringen bij het Thuisfrontcomité, hun 2e thuis.      

Theo (71) werkt sinds 1998 bij het comité. In dat jaar polst toenmalig generaal-majoor b.d. Peter Striek hem of hij daarin zijn aanspreekpunt wil worden? Voor 2 jaar, maar wat gebeurt? 21 Jaar later is Theo nog steeds paraat. Maar zo vreemd is dat nu ook weer niet. “Ik heb een militair hart”, beklemtoon de oud-beroepsmilitair. 

Glimlach

Als vicevoorzitter van het Thuisfrontcomité fungeert Theo als rechterhand van majoor Peter Schipper. Hij onderhoudt contact met de 5 afdelingen, woont vergaderingen bij, signaleert eventuele problemen. “We proberen ‘laagdrempelig’ te werken, want dat vinden de mensen prettig. Zo zien we graag dat iedereen na een evenement met een glimlach de deur uitgaat. Neem de We@home-dag afgelopen maand, een dag voor relaties van uitgezonden militairen van álle krijgsmachtdelen. Dat was heerlijk.” Trudi beaamt dat. “Er waren onder meer artiesten en live-beelden met het marineschip Zr. Ms. Evertsen en met de missiegebieden Mali en Litouwen. De mensen toonden zich verrast over het programma dat wij ze boden.” 

Paplepel

Trudi (66) werkt sinds 2004 bij het Thuisfrontcomité. Haar echtgenoot, een landmachtmilitair, vertrekt dat jaar voor 4 maanden naar Irak. Ze meldt zich bij het thuisfrontcomité van zijn eenheid, het Bataljon Limburgse Jagers in Seedorf. De kinderen zijn het huis uit; ze kent de landmacht goed. Bovendien zit de wil om te ‘zorgen voor’ en te ‘ontzorgen’ in haar genen... Waarom niet!? “Voor dit werk moet je ‘mensenmens’ zijn. Anders moet je er niet aan beginnen. Ik kan mijn ei goed kwijt bij het Thuisfrontcomité”, aldus Trudi.  

Luisterend oor

Na terugkomst van haar man wordt de thuisfrontafdeling van de Limburgse Jagers een ‘slapende’ organisatie. In 2012 pikt Trudi de draad weer op, dit keer als steun en toeverlaat van het thuisfront van 11 Luchtmobiele Brigade. De ‘rode baretten’ bivakkeren voor een politietrainingsmissie in Afghanistan. Na een periode als vliegveldcoördinator is ze tegenwoordig lid van het thuisfrontcomité van het Operationeel Ondersteuningscommando Land. Vanuit huis werkt ze bij de Telefooncirkel. Samen met haar collega’s biedt ze familieleden van personeel op missie een luisterend oor. Trudi: “Zegt iemand dat het goed gaat en zucht vervolgens? Dan moet je proberen dóór te vragen en zo nodig advies geven. Nee, met familiezaken bemoeien we ons niet.” Theo, die voor zijn verdiensten voor de landmacht Ridder in de Orde van Oranje-Nassau werd: “Een lid van de Telefooncirkel is geen hulpverlener, maar probeert alleen signalen op te vangen over iemands thuissituatie. Bij zijn adviezen moet hij een beetje een diplomaat zijn.”

Dieptepunt

Hoogtepunt tot nu voor Theo is het bezoek van de toenmalige prinses Máxima aan de thuisfrontcontactdag op de Oranjekazerne in Schaarsbergen (2009). Trudi kan er zo snel niet één opnoemen. “Er waren zoveel hoogtepunten.” Een dieptepunt herinnert ze zich direct: de dood van sergeant Dave Steensma in Irak. “De werkelijkheid van het militaire leven kwam toen heel dichtbij. Er kwam die dagen zoveel over me heen.” Als het aan Theo en Trudi ligt, blijven ze het Thuisfrontcomité nog lang trouw. Theo: “Dit is mijn hobby. Uhhh nee, mijn passie.” Trudi: “Bij mij is dat ook zo.”