‘We weten waar we staan'

17 Pantserinfanteriebataljon verrast tijdens snipercompetitie

Zo’n anderhalf jaar geleden waren de fuseliers van de Bravo-compagnie, 17 Pantserinfanteriebataljon op zoek naar een geschikte sniperopleiding. Vorige week lieten ze tijdens de 2016 European Best Sniper Squad Competition in het Duitse Grafenwöhr het overgrote deel van een sterk internationaal deelnemersveld achter zich. Helaas greep de snipergroep met een vierde plaats net naast het eremetaal. Maar o wat is iedereen blij.

Dat teamcommandant sergeant 1 Mike en de korporaals Mark, Niels, Thomas en Jasper een smile van oor tot oor op hun gezicht hebben, is niet zo vreemd. Als nieuwkomers hebben ze een team van het US Marine Corps, van het Britse Royal Anglia Infantry Regiment en vier ploegen van de US Army ingepakt. Equipes met doorgewinterde snipers die bergen ervaring opdeden in onder meer Afghanistan en Irak. 

Bekijk hier de clip van de snipercompetitie:

Onder de deelnemers ook Denen, Italianen, Polen, Spanjaarden, Letten en Slovenen. De Noren winnen de competitie, gevolgd door de Zweden. Dat België als ‘snipernatie’ niet te onderschatten valt, blijkt wanneer een Vlaams-Frans team met het brons aan de haal gaat. “Onze zuiderburen staan bekend als zeer professionele schutters”, becommentarieert teammentor en mastergunner van 17 Painfbat, sergeant-majoor Steef Wouters. “Zij kunnen zich met ieder niveau in de wereld meten. Bovendien zijn ze goede leermeesters. De kunst van het stalken (besluipen; red.) hebben we voor een groot deel van hen afgekeken.”

Witte feestballonnetjes

“We weten niet wat we kunnen verwachten”, stelt Niels aan het begin van de wedstrijd. Het programma van de competitie, door de US Army Europe in samenwerking met het Supreme Allied Command van de NAVO in elkaar gezet, blijkt vooral fysiek een uitdaging. Staff sergeant Benjamin Pagan van de US Army: “Door kandidaten bloot te stellen aan een combinatie van vermoeidheid, stress en zelfs uitputting, komen we te weten wie de besten zijn. Daarvoor wordt ook de schietvaardigheid grondig getest.”

Deze opzet mist zijn uitwerking op de Britten niet. “No, that’s not good. You’re pointing at the wrong target”, betwist een ogenschijnlijk gestreste schutter de meting van zijn teamcommandant. “It’s not distance 251. It’s further away!”

Zeker de Noren, Zweden en Belgen, maar ook de Nederlanders, gaan beduidend minder gebukt onder de spanning. Ook niet tijdens het lastige Advanced Shooting Event. Deels met geleende uitrusting (de onmisbare spotter scopes zijn van het Korps Commandotroepen; red.), beschieten zij  op 650 meter afstand rijtjes witte feestballonnetjes, een lastige opgaaf. “Wanneer die dingen in de wind dansen, heb je nauwelijks speling”, weet Mark. “Geef je je vizier een klik teveel (6,5 centimeter links of rechts; red.), dan zit je er faliekant naast.”

Nog een taai onderdeel: op honderd meter afstand golfballetjes raken, liggend op het gras. Opmerkelijk is dat ze naderhand weinig sporen van de beschieting met zware .338 Lapua Magnum patronen vertonen. “Het enige dat je ziet, is een piepklein rond zwart gaatje aan beide zijden van het balletje”, vertelt Thomas.

In het doel lopen

De Amerikaanse leiding van de Best Sniper Squad Competition heeft ook verrassende onderdelen ingebouwd. Zo vindt de High Angle Shoot plaats vanuit een Blackhawk-helikopter. Slechts een paar schutters blijken bij machte het doel vanuit de constant vibrerende wentelwiek te raken. “Ik denk niet dat wij in de praktijk veel met deze schietvorm te maken krijgen”, merkt Niels op. “Dit is meer een methode voor terreurbestrijding. Wij spitsen ons toe op het ‘breed’ ondersteunen van de gemotoriseerde compagnie te velde. Dat is een iets ander speelveld.”

Eveneens een uitzonderlijk teamonderdeel is de zogenoemde Watershoot. Hiervoor beschieten de schutters vanuit een rubberbootje op 800 meter een steelplate. Heel langzaam manoeuvrerend met de peddels, is het voor een mede-teamlid de kunst om het schot als het ware in het doel te laten ‘lopen’.

Tamelijk ondergewaardeerd

En wat vonden de heren van de wedstrijd? Mike: “Qua voorbereiding hebben we ons laten verrassen. Aan de andere kant kun je je op de High Angle Shoot en de Watershoot nauwelijks prepareren.”

“Ik vond de stalk tamelijk ondergewaardeerd”, zegt Niels op zijn beurt. “Dit onderdeel blijkt na aanhoudend commentaar van de deelnemers niet eens mee te tellen voor het klassement. Terwijl we het er best goed afbrachten en het belangrijk voor een sniper is om op de stalk te oefenen.”

Bij het besluipen van de vijand komt alles samen: camouflage, verplaatsingstechnieken, schieten. “Voor al deze onderdelen was bij dit onderdeel te weinig tijd en dat is niet goed”, vindt Niels. “Verder lieten we punten liggen op munitieherkenning, een onderdeel dat volgens mij echter van geen waarde is. Maar de wedstrijd was voor ons een prima graadmeter. We weten waar we staan, maar ook dat we nog een lange weg te gaan hebben. Snipen is een wetenschap waarop je nooit afstudeert.”