04

Dit artikel hoort bij: Defensiekrant 20

Kippenvel in Ahoy

Tekst ritmeester Arthur van Beveren
Foto Louis Meulstee

3.000 oudgedienden bezoeken Nationale Taptoe

Met 200 jaar militaire muziek en de viering van 75 jaar bevrijding is het een bijzonder jaar voor de Nationale Taptoe. Traditiegetrouw was de vrijdag gereserveerd voor veteranen en andere oud-militairen. Uit heel het land, soms met een maat of met hun gezin, en soms met een hele afvaardiging van de lokale veteranenvereniging. De ruim 3.000 aanwezigen hadden naast hun dienstverband nog een ding gemeen: hun liefde voor muziek.

Alleen het veteranenspeldje op de jas van Pieter van der Linden verraadt dat deze oud-seiner op Hr. Ms. Friesland in dienst is geweest. “Persoonlijk vind ik een baret en al die medailles flauwekul. Ik had een mooie periode bij de marine, maar die tijd ligt achter me. 2 keer ben ik in Nieuw-Guinea geweest, in 62 en 63. We hebben daar een aantal gevechten met de Indonesische marine gehad, bij de eilanden Gag en Misool. Met m’n 50e ging ik eruit, mijn zoon heeft voor een zelfde carrière gekozen maar die moet wat langer”, lacht Van der Linden. “Mijn vriendin en ik hebben er een weekendje Rotterdam van gemaakt. Militaire muziek vind ik prachtig, ook de ceremonie eromheen. En doedelzakken, maar dat moet ook weer niet te lang duren. Tijdens de vierdaagse liep ik achter ze aan. Wat een herrie!”

Een niet erkend dienstslachtoffer noemt de 62-jarige Martin KösterHenke uit Lichtenvoorde zich. Tijdens een oefening in Duitsland in de winter van 1977 schepte een auto voor de ogen van de dienstplichtig pantserinfanterist 2 collega’s. “Beiden overleefden het niet. Met een paar weken rust zou ik er wel van af zijn. 35 jaar later kwam het er opeens uit: chronische PTSS. Ik voel een enorme schuld, terwijl ik weet dat ik geen schuld heb. ‘Ik heb geen lontje’, zeg ik altijd en ben snel opgefokt. Muziek geeft me de kracht om verder te gaan. Ik ga er helemaal in op. Het geheel overvalt je. Ook de collega’s hier op veteranendag zie ik graag. Net nog zag ik iemand zwaaien, dat is Tonny uit Enschede!”

Bert Westers valt met zijn 54 jaar op tussen de merendeels 65-plussers. Hij begon in 1986 als dienstplichtige en stapte een jaar later over naar de Koninklijke Marechaussee, waar hij nu werkt bij de forensische opsporing. 12 jaar lang zat hij zelf bij het toenmalige Trompetterkorps van de marechaussee. “Het zijn nu allemaal professionals, maar toen kon je je gewoon aanmelden. Ik speelde eufonium, een soort tuba.” Westers komt hier voor de muziek, veel jonge veteranen zijn er niet. “Ik heb mijn schoonvader meegenomen. Die vindt het ook prachtig. Ik voel nog steeds trots als ik het Trompetterkorps zie, of het Orkest Koninklijke Marechaussee zoals het nu heet."

Vader en moeder komen er als veteraan, hun 2 zoons als muziekliefhebbers. Erik en Janneke van Helden ontmoetten elkaar begin jaren 90 tijdens de rijopleiding in Ossendrecht. Erik als instructeur en Janneke als Kort Verband Vrijwilliger (KVV’er) in functie als chauffeur. “Toen ik in Bosnië zat, voelde het vakantie. De oorlog was over”, vertelt Erik. “Een jaar eerder, toen zij er zat, was het echt gevaarlijk”. “Het kamp waar ik zat, werd een jaar later door hem afgebroken”, voegt Janneke toe. Hun 2 zoons Thijmen (14) en Sander (17) zijn musici. Sander reist met zijn schuiftrombone de wereld over. Beiden zitten in 3 orkesten in Zwolle en omgeving. De Taptoe is dus geen gekke plek om dit militair-muzikale gezin tegen te komen!

Met een afvaardiging van 22 mensen is het Veteranenplatform Berkelland groots aanwezig. 1 van de bestuursleden, Bart Klootwijk, begon in 1969 zijn diensttijd aan de Luchtmacht Kaderschool in Schaarsbergen. 42 jaar later zwaaide hij af als officier inlichtingen. “Het is de eerste keer dat we de Taptoe bezoeken. Ik keek het altijd op tv. Thuis luister ik veel jazz en nummers van rond de Tweede Wereldoorlog, Glenn Miller bijvoorbeeld. Vandaag kom ik speciaal voor de Luchtmachtkapel. Dat was toch de eerste die naast het traditionele repertoire ook swingende muziek introduceerde. Typisch luchtmacht: altijd een beetje uit de pas lopen.”

“Het vlees is zwak”, grinnikt Ton Michiels. Hij ruilde in 1963 de marine in voor zijn grote liefde maar de band met Defensie is hij nooit verloren. Zijn liefde voor muziek is in zijn diensttijd aangewakkerd. Nog ieder jaar bezoekt Michiels de Taptoe in Rotterdam. “Ik ben opgegroeid met de Marinierskapel. Die ging mee op de Karel Doorman, het vliegdekschip waar ik op voer. Tijdens de wereldreis met het schip in 1960 gaven ze concerten in de havensteden waar we aanmeerden.” Hij houdt van alle soorten muziek en zit zelf al 20 jaar in het Shantykoor Rotterdam. De doedelzakken tijdens het orkest bezorgen hem altijd kippenvel. “Die doen me denken aan mijn vakanties in Engeland. Deze Taptoe moeten we echt houden zoals die is.”