Tekst ritmeester Arthur van Beveren
Foto korporaal Gregory Fréni
“Zoveel te doen!”
De jaarlijkse Wereldhavendagen in Rotterdam zijn weer begonnen. Eentje met een bijzonder tintje dit jaar, want een groot aantal militairen dat vandaag op de kade staat zit morgen in het vliegtuig richting de Bahama’s om daar noodhulp te leveren aan het door orkaan Dorian getroffen gebied. Zo wijd de wereld strekt, is niet voor niks de wapenspreuk van het Korps Mariniers.
De Koninklijke Marine is traditiegetrouw aanwezig op de havendagen en bezet een groot deel van de Westerkade. Mariniers laten hun uitrusting zien en kinderen kunnen op de hindernisbaan voelen of ze uit het juiste hout gesneden zijn voor een carrière bij het Korps. Ook een aantal schepen waaronder Zr.Ms. Rotterdam zijn dit weekend open voor publiek.
Bekijk hieronder de fotoreportage van de eerste Wereldhavendag in de Maasstad.
Vriendinnen Monique en Marianne zijn uit Bleiswijk naar Rotterdam gekomen om met hun zonen James en Vin de Westerkade af te struinen. De 2-jarige jongens vinden het best spannend, al die grote schepen en militairen. En dan komen ze ook nog heel toevallig admiraal Rob Kramer tegen die een bezoek aan het marinegedeelte van de Wereldhavendagen brengt. Met een admiraal op de foto, dat gebeurt toch niet elke dag.
Vanochtend is Osman met zijn klasgenootjes van openbare basisschool Charlois de voetgangerstunnel onder de Maas doorgelopen voor een dagje Wereldhavendagen. Officieel is het een lesdag, maar vandaag zit hij niet met de neus in de boeken. De jongen stond lang in de rij voor de klimtoren van het Korps Mariniers maar eindelijk is hij aan de beurt. Het klimtuigje is omgehangen en Osman mag de toren op, gezekerd door een marinier. Vanaf boven heeft hij mooi zicht op Zr.Ms. Rotterdam die aan de kade ligt afgemeerd. Prachtig vindt hij!
Met 2 camera’s om de nek en zijn zomerse outfit is hobbyfotograaf Cok de Coninck niet te missen. Met de metro komt vanuit Spijkenisse naar de Wereldhavendagen. “Het is natuurlijk elk jaar hetzelfde, maar toch mooi om vast te leggen”, vertelt hij terwijl hij zijn camera op Zr.Ms. Rotterdam richt. Als 14-jarige begon hij op de Rijnvaart, maar na 3 jaar moest hij eruit. Zijn hand kwam in een sluis tussen wal en schip. “De huid zat er nog aan, maar van binnen was alles kapot”, wijzend naar zijn linkerhand. “Daardoor werd ik afgekeurd voor militaire dienst. Ik had het graag gedaan.”
Op de Hydra van de Defensie Duikgroep geeft duiker Dominique een rondleiding aan docenten Cristalina en Marjolein en leerling Donald van het Rotterdams Vakcollege De Hef. “Het is de mooiste baan die ik tot nu toe heb gehad”, vertelt hij Dominique wanneer hij de drukkamer laat zien. Donald ziet het misschien wel zitten. Alhoewel je als duiker soms lugubere taakjes krijgt, zoals het ophalen van verdronken mensen. Eerst maar wat ouder worden en die sporttest halen.
Onderin de Hydra kijkt het Spaanse stel Carmen en Luis uit Barcelona hun ogen uit. “Prachtig dit, echt een verrassing”, glundert Luis. Hij is een scheepfanaat en samen met zijn vrouw maakt hij een cruise langs Europese steden. “We liggen hier toevallig dit weekend met de MSC Preziosa, ik wist niet dat er zoiets als de Wereldhavendagen in Rotterdam bestond”.
“ODS de Vuurvogel, dat zijn wij!” Van ver hoor je groep 5 van deze Daltonschool uit Spijkenisse al aankomen. Juf Andrea houdt de 7- en 8-jarigen met een aantal klassenouders in het gareel. Er is zoveel te zien op de kade. Een politiehond, duikers, koekjes van marinebakker Anna. Het houdt niet op. Bij de enorme beach armoured recovery vehicle(BARV) krijgt de club een demonstratie. De kinderen doen een stapje naar achter als de 650 PK zware motor grommend start. Het bezoek aan de Wereldhavendagen is er een uit een serie van leerzame uitstapjes. In plaats van een schoolreisje gaan de leerlingen nu meerdere keren per jaar op stap.
Charles en Gerda Verdoes brengen een bezoek aan Zr.Ms. Rotterdam waar hun zoon Erik als kwartiermeester op vaart. Hij is een dag vrij, maar de wacht wil best met zijn ouders op de foto. Trots is wat Gerda voelt als ze het schip ziet. Maanden is Erik soms van huis. “Voor mij zou het niks zijn”, zegt ze. “Maar dat is ook iets wat je doet als je jong bent”. Vader Charles is geen marineman, maar mooi vindt hij het wel. Niet zo gek ook, als je weet dat het gezin uit Katwijk aan Zee komt. De geur van de zee is daar nooit ver weg.
