Tekst ritmeester Jessica Bode
Foto sergeant majoor Maartje Roos
Halverwege 3th Avenue, op de kruising met 42th Street in hartje New York staat de zoveelste wolkenkrabber. Binnen blinkt het marmer, Amerikaanse vlaggen hangen aan de muur en liften nemen je in recordtempo mee omhoog. Maar de 19e verdieping van dit gebouw is anders. Hier zijn de details oranje, hoor je praktisch geen Engels en sieren Koninkrijksvlaggen de muren. Dit is de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Verenigde Naties in New York. Hier werken onder andere Military Advisor kolonel Pieter van Egmond en zijn plaatsvervanger luitenant-kolonel Patricia Lukken.
'Vlakbij m’n huis staat de grootste brandweerkazerne van New York en omstreken'
Vanaf 19 hoog zien de drommen mensen op straat eruit als mieren. Taxi’s rijden af en aan en hulpdiensten denderen met loeiende sirenes voorbij. “Ik kijk er niet eens meer van op. Vlakbij m’n huis staat de grootste brandweerkazerne van Brooklyn”, zegt kolonel Van Egmond geamuseerd. Vanuit zijn kantoor is het continue lawaai gelukkig niet te horen.
Oren en ogen
De landmachter deelt de ruimte met onder andere zijn plaatsvervanger luitenant-kolonel Patricia Lukken (luchtmacht). Samen zijn ze de oren en ogen van de Nederlandse krijgsmacht en Nationale Politie bij de Verenigde Naties. Ze verzamelen zoveel mogelijk informatie over veiligheid- en defensiebeleid, waarover ze rapportages schrijven. Die verslagen gaan naar het ministerie van Defensie, maar ook naar Buitenlandse Zaken en Justitie en Veiligheid.
“We ondersteunen feitelijk ambassadeur Karel van Oosterom die ons land hier officieel vertegenwoordigt. Hij bekijkt alles door een politieke bril, wij door een militaire”, weet Lukken, die niet in de stad woont maar in het landelijke White Plains 50 kilometer boven Manhatten. “Deze baan is al hectisch genoeg.”
Permanente Vertegenwoordiging
Bij de Permanente Vertegenwoordiging werken 31 Nederlanders, waaronder 2 militairen. Zij vertegenwoordigen Nederland bij debatten, conferenties, bijeenkomsten van de Veiligheidsraad, commissies, meetings en andere bezoeken.
Adviseren én…
Het tweetal is dan wel Military Advisor, toch vinden ze die titel niet helemaal passend. “Want we adviseren niet alleen, we behartigen hier ook de belangen van Nederland. Bijvoorbeeld door Nederlandse standpunten te verkondigen bij vergaderingen en open debatten”, vertelt cavalerist Van Egmond. Van huis uit tanker en tevens de laatste Bataljonscommandant van 42 Tankbataljon.
Bureauwerk saai?
De militairen erkennen dat hun functie bol staat van het bureauwerk en netwerken. “Dat lijkt saai, maar is het allerminst”, vervolgt Van Egmond. “De issues waar we over praten zijn ontzettend interessant. Het gaat om de grote brandhaarden in de wereld.”
'Besluitvorming gaat tergend traag'
Jammer vinden ze wel dat besluitvorming zeer traag verloopt. “Als thema’s op de agenda staan, moeten 193 landen daar overeenstemming over bereiken. Dat kost tijd, maar het is toch het enige middel om zaken voor elkaar te krijgen. En uiteindelijk gaat er wel iets bewegen”, benadrukt Lukken, terwijl ze een interessant citaat opzoekt van oud secretaris-generaal van de VN Hammarskjold uit mei 1954: “It has been said that the UN was not created in order to bring us to heaven but in order to save us from hell.“
Kolonel van Egmond blijft tot eind april 2020 in New York. Zijn collega luitenant-kolonel Patricia Lukken keert volgend jaar zomer terug naar Nederland.
Neventaak overste Patricia Lukken
Luitenant-kolonel Patricia Lukken is naast Plaatsvervangend Militair Advisor ook Police Advisor voor Nederland bij de VN. “De politietak groeit. Bij een VN-missie had je een civiel en militair component om de burgers te beschermen, maar het besef groeit dat er ook politie nodig is voor onder meer de opbouw van de rechtsstaat, het gevangeniswezen en de rechtelijke macht. Zonder politie ontstaat er geen duurzame vrede."
Maandelijks komen al de Police Advisors bijeen om belangrijke zaken door te spreken. 2 keer per jaar reist een delegatie af naar een vredesmissie om te zien hoe de vlag erbij hangt. “We lezen natuurlijk missieverslagen en schrijven rapportages, maar het is beter om een situatie met eigen ogen te aanschouwen. Bovendien hebben we dan de mogelijkheid om met allerlei mensen te praten, zoals met lokale autoriteiten.”
