Tekst André Twigt
Foto sergeant-majoor Maartje Roos
Wat snipers van de Hollandse bodem in de Alpen te zoeken hebben? Sowieso weet je nooit waar je als precisieschutter wordt ingezet. Dat is 1. Punt 2 is dat je in de bergen op schietgebied unieke ervaring opdoet. Zo uniek dat een recente 14-daagse kennismaking bij de Duitse Gebirgsjäger voor sommigen een regelrechte openbaring was.
De Defensiekrant ging mee voor een bijzonder beeldverhaal.
De mannen van 13 Lichte Brigade uit Oirschot zijn bekend met trainingen in het buitenland. Zo staat voor volgende maand een bezoek gepland aan de sniperopleiding van de US Army in Fort Benning. Maar dat je niet alles van heel ver hoeft te halen, bewijst de cursus-op-maat bij het Duitse Ausbildungsstützpunkt für Gebirgs und Winterkampf in de Seetaler Alpe.
Een doel raken in de bergen werkt iets anders dan boven vlak terrein. Schiet je van hoog naar laag onder een hoek van ongeveer 15 graden over een afstand verder dan 300 meter, dan is de kogelbaan significant langer. Door die toename in afstand staat het afgevuurde projectiel langer bloot aan de zwaartekracht. Daardoor komt ie lager af en mist doel. Hoger richten is de remedie. Hoeveel hoger leren de mannen in Oostenrijk.
Een sniper maakt er werk van ongezien de vijand te naderen, hem te observeren en eventueel met een of meerdere schoten schade toe te brengen. Waarop hij schiet, hangt af van de opdracht. Vaak zijn sleutelfunctionarissen het doelwit. Materieel beschieten kan ook. Een defect richt- of verbindingsmiddel is net zo goed een spelbreker. De Duitse instructeurs zijn onverbiddelijk. Wie tijdens het stalken wordt gespot, loopt het risico een deel van de route opnieuw te moeten doen.
Sterk punt van de cursus is de enorme kennis en ervaring van de instructeurs. Begrippen waarvan de cursisten nog nooit hebben gehoord, passeren de revue. Zoals aerodynamic jump. Ofwel bij wind van links wordt een kogel iets omlaag gedrukt en bij wind van rechts omhoog.
“Dit moet beter kunnen”, beoordeelt instructeur Martin het avondschieten. Het zijn lange dagen in de Seetaler Alpe en de temperatuur neemt op 1.800 meter bij zonsondergang rap af. “Ihr Kopf muss leer sein”, noemt de specialist als belangrijke voorwaarde voor een treffer in de sneeuw. “Ben je moe en afgekoeld, dan ben je vaak meer met jezelf bezig dan met het schot.”
En zijn de heren deelnemers te spreken over de training? “Zeker weten”, vinden de teams. Onderwerpen als ‘niet zomaar‘ klikken (vizier, red.) op afstanden boven 1.000 meter’ en aerodynamic jump passeerden de revue. “Dat niemand ons dit eerder heeft verteld.”