Tekst ritmeester Jessica Bode
Foto korporaal Jasper Verolme

Het verhaal van een operatieassistent in Afghanistan

Afgescheurde ledematen door bermbommen, bloederige schotwonden, verminkte gezichten door rondvliegende granaatscherven. Kinderen, volwassenen, burgers en militairen. Eerste luitenant Maaike Hoogewoning heeft het allemaal voorbij zien komen tijdens haar werk als operatieassistent in Afghanistan. Over haar ervaringen schreef ze het boek ‘Oorlog in de operatiekamer’. 

“Ik hoefde de basis niet af voor vreselijke situaties. Patiënten met extreem zware verwondingen werden dag in dag uit bij ons binnengebracht. Ik zat in 2010 in het Afghaanse Kandahar. Een extreem bloederig jaar voor de Amerikanen. De vlag hing iedere dag wel halfstok.”

Het boek ‘Oorlog in de operatiekamer’ schreef Maaike Hoogewoning aan de hand van het dagboek dat ze bijhield tijdens haar uitzending in Afghanistan.

Tijdens deze uitzending hield ze een dagboek bij om familie en vrienden op de hoogte te houden. “Ik heb daarin ook knakmomenten beschreven. Als ik weer moest duiken voor raketinslagen bijvoorbeeld. Dat heb ik destijds niet met het thuisfront gedeeld, maar wel in het boek beschreven. Lezers kunnen dat als heftig ervaren, maar dit is hoe het eraan toe gaat. Velen hebben geen idee wat het werk van militairen inhoudt. Laat staan hoe het is om maandenlang in een missiegebied te wonen en te werken.”

Maaike schreef haar verhaal vanuit de ik-vorm. Een goedgekozen stijl die de impact van haar werk onderstreept. “Ik heb meerdere reacties ontvangen van mensen die vonden dat het voelde als een luisterboek. Alsof ik het live stond te vertellen.”

Operatieassistent bij Defensie?

Eerste luitenant Maaike Hoogewoning (37) werkt als operatieassistent in het Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Maar sinds 2007 is ze ook beroepsmilitair. “Defensie heeft het Centraal Militair Hospitaal en werkt daarnaast samen met 12 'burgerziekenhuizen'. Hier werkt het militair medisch personeel als ze niet op uitzending of oefening zijn. Eigenlijk doen we ons werk in normale ziekenhuizen, maar gaan ook maximaal 4,5 maand in anderhalf jaar op uitzending of oefening.” Dat resulteert erin dat Maaike constant aan haar vaardigheden kan werken en zo nu en dan ook het avontuur opzoekt in missiegebieden.

OK basis Afghanistan
Dit was de oudste van de 3 operatiekamers op de militaire basis in het Afghaanse Kandahar.
Maaike Hoogewoning tijdens een operatie (missie Afghanistan 2010)
Eerste luitenant Maaike Hoogewoning staat 'steriel aan tafel', zoals ze dat noemen. Ze vindt haar werk intens, maar ermee stoppen heeft ze nooit overwogen.

Afghanistan was niet Maaike haar eerste en enige uitzending. Ze werd meerdere keren op pad gestuurd. Telkens in periodes van 1 tot 3 maanden. “Eerlijk gezegd is dat ook echt lang genoeg. Omdat je veel ernstige verwondingen en sterfgevallen ziet, ben je na een paar maanden op.”

Maar stoppen met haar werk heeft ze geen seconde overwogen. “De spanning en afwisseling van de baan, maar ook het samenwerken met andere nationaliteiten spreekt me enorm aan. In Nederland gaat het vooral om routineoperaties, zoals het verwijderen van een blindedarm of plaatsen van een nieuwe heup of knie. Natuurlijk zijn er ook spoedoperaties, maar bijvoorbeeld schotwonden komen niet veel voor. In missiegebieden draait alles om oorlogschirurgie. Zwaar, maar fascinerend.”

Het boek is verkrijgbaar via www.we-publishing.nl.