1 + 1 = 3

Defensie en bedrijfsleven delen kennis

Medisch personeel in ziekenhuizen dat ook inzetbaar is tijdens missies en transportbedrijven die chauffeurs uitwisselen met de Koninklijke Landmacht... Om snel in te kunnen spelen op ontwikkelingen werkt Defensie nauw samen met het bedrijfsleven. De samenwerking kreeg onlangs verder vorm tijdens het event 'Up to the next level' van Platform Defensie Bedrijfsleven. 

Er zijn inmiddels verschillende samenwerkingsverbanden opgericht en hieronder vertellen deelnemers van 3 projecten hoe Defensie en het bedrijfsleven elkaar versterken.

 

Onelogistics en Logistiek Centrum Woensdrecht:

“De Amerikaanse overheid heeft ons aangewezen om de opslag, verzending en het beheer van alle onderdelen van de F-35’s in Europa te verzorgen. Al 11 jaar zijn wij bezig met dit project. Nederland is een logistiek land pur sang, we zijn uitgekozen voor deze opdracht omdat we weten waar we het over hebben.

70 Nederlandse bedrijven leveren een bijdrage. Logistiek Centrum Woensdrecht vormt het hart van het project met een modern, hoogbouwmagazijn van 10.000 vierkante meter met robots.  We zitten nu in de fase dat we het gaan doén. In september moet ‘Warehouse Woensdrecht’ draaien.”

“Waarom deze samenwerking? We doen dit al, maar dan voor de Cougars, Chinooks, Apaches, NH90  en F-16’s. 

Ik geloof heilig in militair ondernemerschap. Ondernemers zoeken naar kansen en durven risico’s te nemen. Dat moeten we ook binnen Defensie doen. Anders zullen we nooit verder komen dan de Jupiler League, ook al is ons niveau Champions League. En wat is nou mooier dan de logistieke basis leggen voor de Europese F-35? 

De eerste komende 30/40 jaar zullen we met de F-35 vliegen. Het gaat dus om een duurzame relatie. We delen kennis en 1 + 1 = 3. Defensiepersoneel heeft ervaring met transport, Douane, beveiliging en vergelijkbare producten. Onelogistics brengt  marktkennis in en kan sneller handelen. Dit is absoluut de opstap naar iets groters. Want als dit werkt voor de F-35, waarom dan niet voor andere wapensystemen?”

Logistiek dienstverlener DSV en de Koninklijke Landmacht:

“In september vorig jaar is een pilot gestart met DSV en 3 transportbedrijven. We wisselen diensten als transportmanagement en opslag uit, met gesloten beurzen en op basis van wederkerigheid.

Onze mensen dachten eerst: we hebben voor het militaire pak gekozen, wat moeten we doen in het bedrijfsleven? Tot ze ontdekten dat ze er echt iets konden betekenen. Ze hebben het belang van ‘teamleiding’ op de kaart gezet. En het levert ons andersom ook veel op. Als DSV onze diensten overneemt, hebben wij meer tijd om te trainen voor onze basisgereedheid.”

“Uit de pilot blijkt dat wij veel van Defensie kunnen leren op het gebied van leiderschap. Een mooie ‘bijvangst’. Wij zijn op onze beurt weer beter in projectmanagement en planning. Onze werknemers werken van 9 tot 5. Wat niet af is, komt de volgende dag wel. Bij Defensie kan het zomaar gebeuren dat werknemers 5 uur moeten wachten, en opeens moet alles klaar zijn. Dat is wennen, maar levert ook mooie dingen op. Voor een grote schietoefening in Duitsland moesten mensen worden verplaatst. De vraag was: komen onze DSV-werknemers weer terug of blijven ze daar overnachten? Een werknemer die vroeger in dienst had gezeten, zei gelijk: ‘Laat mij maar 3 weken op de kazerne blijven!’

Instituut Defensie Relatieziekenhuizen (IDR):

“Defensie werkt al bijna 20 jaar samen met 12 ziekenhuizen in Nederland. Militair medisch personeel gaat in 1,5 jaar maximaal 4,5 maand op uitzending of oefening. De resterende tijd werken zij fulltime in een van de aangesloten ziekenhuizen, als extra personeel. 

In ruil daarvoor leveren ziekenhuizen teams met reservisten. Dankzij deze samenwerking hebben we nog nooit ‘nee’ hoeven zeggen op de vraag om een chirurgisch team in te zetten bij bijvoorbeeld een natuurramp. 

Door schaarste op de arbeidsmarkt is het soms wel moeilijk om reservisten te vinden. Waar we ook tegenaan lopen, is dat artsen in Nederland steeds specialistischer opgeleid zijn, terwijl Defensie juist behoefte heeft aan algemene chirurgen. Dat zijn uitdagingen waar we nu voor staan.” 

“Soms sta ik in Nederland in de operatiekamer. Soms in Afghanistan. Als ik terugkom van een missie vragen collega’s weleens: ‘Heb je een leuke vakantie gehad?’ Daarom geef ik presentaties aan burgercollega’s en heb ik een boek geschreven over mijn ervaringen in een missiegebied. Oorlogschirurgie is een andere tak van sport. 

Bij terugkomst moet ik echt even schakelen. Hier neemt iemand een paar siliconenborsten om mooier te zijn, daar gaat het om leven en dood. De ervaring die ik opdoe in het buitenland, neem ik mee. Andersom kan ik tijdens een missie mensen helpen met mijn ziekenhuiservaring. Het ziekenhuis is mijn kazerne.”