Een participant op de werkvloer?

‘Probeer het gewoon!’

Jarenlang zat Jeroen Honingh thuis. Door een minderwaardigheidscomplex kwam hij in een sociaal isolement. Honingh valt in de categorie ‘mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’. Maar dat betekent niet dat hij niet kan werken. De Rijksoverheid wil dat mensen met een handicap juist zoveel mogelijk een baan bij een ‘gewone’ werkgever krijgen. Ook bij Defensie. 

Bijna een jaar werkt Honingh nu op de afdeling Forensische Opsporing van de Koninklijke Marechaussee. Hij valt onder de zogenoemde participatiewet (zie kader). Hoe ervaart hij zijn werk? En wat vindt een leidinggevende van ‘een participant’ op de werkvloer?

NAAM: JEROEN HONINGH
FUNCTIE: MEDEWERKER FORENSISCHE OPSPORING KONINKLIJKE MARECHAUSSEE

“Ik ben verantwoordelijk voor de opslag en het bestellen van producten die worden gebruikt bij onderzoek. Het is eigenlijk een klein magazijn dat ik beheer. Daarnaast doe ik klussen zoals het bijhouden van het legionellaprotocol. Elke week moeten hiervoor alle kranen op de afdeling worden opengezet. Maar ik help ook bij computervragen. Wat ik niet weet, zoek ik op. Ook maak ik weleens handleidingen.

Ik ben een stil en verlegen persoon. Als ik me niet geaccepteerd voel, versterkt dat gevoel. Ik ben niet abnormaal, maar begeleiding is fijn om eventueel op terug te vallen. In de loop der jaren ben ik erg gegroeid. Rond mijn 20e was ik heel verlegen en onzeker. Ik had mijn middelbare school niet afgemaakt en zat jaren thuis. Daarna kwam ik bij de sociale werkvoorziening terecht, waar ik bijna 12 jaar op de helpdesk werkte. Toen ik hoorde dat iemand vanuit de participatiewet op de afdeling Forensische Opsporing kon werken, vond ik dat meteen interessant. Criminologie vind ik boeiend. Ik houd ook erg van televisieseries hierover.

Het team hier is erg leuk. Veel jonge energieke mensen. Zij zorgen voor levendigheid. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik ook echt bij dit team hoor. Dat is fijn, anders zou ik terugvallen in mijn oude gedrag en mezelf weer opsluiten. Ik merk dat ik er steeds meer klusjes bij krijg. Even de labjassen naar de wasserij brengen bijvoorbeeld. In de toekomst kan ik misschien helpen met het opzetten van een intranetsite voor de afdeling.”

NAAM: EERSTE LUITENANT GREGOR RUESEN
FUNCTIE: HOOFD BUREAU FORENSISCHE OPSPORING KONINKLIJKE MARECHAUSSEE

“Ik had behoefte aan mensen voor administratieve taken, maar moest deze uit het operationele bestand halen. In mijn zoektocht naar een oplossing kwam de participatiewet om de hoek kijken. Ik had veel vragen. Past zo iemand hier wel op de afdeling? Hoe ga ik om met iemand die anders is dan een reguliere werknemer?

AM-match, het bemiddelingsbedrijf tussen Defensie en de participant heeft alle vragen beantwoord. Niet iedereen is geschikt om hier te werken, daarom heb ik een profiel opgesteld. Iemand die psychisch in de war is, daar kan ik niks mee. Ook iemand met een geweldverleden is niet geschikt. Er zijn 3 sollicitanten geweest en Jeroen sprong eruit. Zijn eerlijkheid en oprechtheid spraken mij aan.

Natuurlijk is er een wereld van verschil tussen Jeroen en de specialisten die hier werken, maar dat is niet erg. Wij zijn een afdeling waar druk op de ketel staat. Rennen en vliegen kenmerken ons. Jeroen heeft meer structuur nodig, vaste afspraken. Daar houd ik rekening mee.

Van tevoren heb ik op de afdeling uitgelegd wat dit project inhoudt. Eerst keken mensen even raar, maar iedereen begrijpt de zin ervan. Voor onze groep betekent dit extra mankracht en aan de andere kant creëert het een mooie werkplek.

Ik vind ook dat Defensie deze sociale verplichting heeft. Ik zou andere leidinggevenden willen zeggen: probeer het gewoon. Het klinkt misschien beladen, maar met een goede match werkt het echt. Ja, het werktempo ligt soms wat lager, maar dat is niet erg. Het gaat erom dat bepaalde taken uit handen worden genomen.”